โลกเล็กเล็ก
โลกเล็กเล็ก
ดอกหญ้า
ปลิวมาจากไหนมาไกลทิศ
ครึ่งซีกเซียวเศร้า เฉาจับจิต
ครึ่งซีกน้อยนิดยังพร่างพราย
ร่างเธอบอบช้ำเพราะคนเขา
ย่ำลงจนเงาเธอสูญหาย
จากสวนน้ำค้างร้อยประกาย
มาตกมาตายกลางเมืองแล้ง
ไร้ผู้คน ทะนุถนอม
ทั้งทั้งรายล้อมทุกหลักแหล่ง
กลางเปลวร้อนแผด กลางแดดแรง
ฉันแบ่งให้เธอ.. หยาดน้ำตา
คนใจแคบ - โลกกว้างใหญ่
เรายังอยู่ได้นะดอกหญ้า
มีดินสักผืน มีน้ำสักกา
เราจะปลูกเวลา แห่งการมีชีวิต
นี่เมืองคนบ้า คนคลุ้มคลั่ง
ประเดประดังไม่รู้ถูกผิด
คนฆ่ากันตายเป็นเรื่องน้อยนิด
ความดีความคิด กลับเป็นสิ่งเลวร้าย
คาวเลือดคลุ้งเหนือผืนแผ่นดิน
แหว่งวิ่นทั้งนั้นในจุดหมาย
เปรอะเปื้อนไปหมดด้วยความตาย
ใดหนอปลายทางอันจริงแท้
เด็กถูกต้อนไว้ในสงคราม
ไร้มือดีงามของพ่อแม่
ชั่วโมงผลิบาน การดูแล
สังเวยให้แด่ปีศาจใด
โอ ... มันน่าเศร้า
ดวงตางามเงามาร้องไห้
วัยเยาว์เจ้าปลิวเหนือเปลวไฟ
ไยมนุษย์โหดร้ายถึงเพียงนี้!
เสมอการเหยียบย่ำเจ้า
ทำร้ายความอ่อนเยาว์แหลกคาที่
ใบหน้าของความงามใดจะมี
บนเนื้อที่ความทุกข์ทุรนทุราย
ไปเถิด ... เราไปด้วยกัน
ก่อนวันที่เหลือ สิ้นไร้ความหมาย
เรามิอาจสูญเสีย สิ่งสุดท้าย
มิควรยอมตาย ในเมืองไร้ชีวิต
ปล่อยพวกเขา .. แย่งครองดวงจันทร์
ภูเนินนั้น ไม่ใช่แค่ซากอิฐ
เขาปีนป่ายยอด หมายไปพิชิต
รอยเลือดยังติดตรงรองเท้า
ทั้งที่ศพนั้นคือร่างเพื่อนเขา
เขาย่ำด้วยความกระสันต์ร้อนเร่า
ทั้งที่ศพนั้น คนรักของเรา
ไร้ค่า ว่างเปล่า ทุกทุกประการ
ไปเถิดดอกหญ้า ไปด้วยกัน
สู่ทุ่งที่ฝันสู่วันที่หวาน
กลางความโดดเดี่ยว ของจักรวาล
เราจะข้ามสะพาน ... ไปสู่โลกเล็กเล็ก
ปล่อยพวกเขาไปครองจักรวาล - กับความพิการแห่งการมีชีวิต!
กวิสรา 23 กรกฎาคม 2553
Relate topics
ธุลีดิน
กวิสรา
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็กกวิสรากวิสราธุลีดินหมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็กกวิสรา
ทราย แดนหิมะกวิสราหมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็กกวิสราทราย แดนหิมะกวิสราทราย แดนหิมะ