M-e-e P-e-d

สวัสดีครับคุณทราย ยินดีต้อนรับด้วยมิตรภาพครับ

ผมยังไม่อ่านนะ มาตอบให้รู้ก่อนว่ายิืนดีต้อนรับ

ค่อยอ่านวันที่ 16หรือ17 เพราะคืนนี้ดึกมาแล้ว และพรุ่งนี้ผมจะไปเป็นวิทยากรที่ทะเลน้อย พัทลุง นอนค้างที่นั่นวันหนึ่ง กลับมาแล้วจะทำงานครับ(ฮา)

สวัสดีครับพี่หมี่เป็ด (ขออนุญาตเรียกพีนะครับ) เที่ยวทะเลน้อยให้สนุกนะครับ ..
ขอบคุณนะครับคุณกวิสราที่มาต้อนรับด้วยรอยยิ้มน่ารักๆ ของสาวน้อยฟันสวย ...(และท่าทางจะแอคทีฟใช่ย่อย อิอิ)

ในผลิบานย่อมผ่านวันตูมดอก
หลังบานออกปลิวไหวไปทุกที่
ในงันเงียบเยียบยามท่ามคลุ้งคลี
ย่อมยังมีเมล็ดหน่อรอผลิบาน

หวัดดีขะรับท่านทราย ขอบคุณช่วยปรู๊ฟคำ 'ตัณหา'
ทะเลน้อยไม่ค่อยสนุกดอกขะรับ มีก็แต่นั่งตาเยิ้มมองทุ่งบัว ปล่อยถ้อยคำโบยบินไป เสียดายไม่ทราบน้าหมี่บรรยายอยู่ส่วนใดของทะเลน้อย ไม่งั้นผู้น้อยก็จะขอน้อมลักจำ

ขอบพระคุณมากครับท่านธุลีดิน...ที่ไม่ถือสา ตอนแรกหัวใจผมยังตุ้มๆ ต่อมๆ กลัวท่านจะโกรธอยู่เลยครับ ...

ผมยังไม่เคยไปเที่ยวทะเลน้อยเลยแม้สักครั้ง อยากให้ได้ไปเห็นทุ่งบัวทะเลน้อยกับตาตัวเองจริงๆ ครับ

ตอนนี้ ผมก็อยู่เมืองริมทะเล ที่น้ำเย็นยะเยือกจนไม่สามารถลงไปเล่นได้ ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหนของวัน (และของปี) ...จะเห็นก็มีแต่คนไปนอนอาบแดด ตากพุงราวกับฝูงปลาพะยูนเกยตื้น ตามริมหาด ... แข่งรัศมีกับฝูงสิงโตทะเลที่นอนโชว์อึ๋มอยู่บนแพท่าเรือ  - -"


ชอุ่มชุ่มชื่นชื้น...................................แช่มชุก
ฝนเม็ดกลมปุ๊กลุก..........................เกลื่อนฟ้า
หยดลงบนหัวจุก.................................ละอ่อน
เมล็ดแห่งดอกหญ้า ........จึ่งแย้ม แพลม แพลม

ขอคารวะครับ

โอ๊ะโอ..เสียดาย เสียดาย นาน ๆ มาจัดใกล้บ้านสักทีข้าพเจ้ากลับพลาดเสียได้ ปานมียี่เกบรรหารศิษย์หอมหวนผ่านมาเปิดการแสดงที่สนามโรงเรียนข้างบ้าน  ผู้น้อยกลับหลับอุตุเสียดาย เสียดาย

คำทักตักเตือนล้วนเป็นคุณ มีแต่ทำให้ทักษะเติบกล้า น้อมรับด้วยคารวะซำเหมอขะรับพี่ทราย

นั่นน่ะสิครับพี่เก๋ .... T T

การผลิตซ้ำเป็นเรื่องธรรมดาของคนเขียนใหม่ และเป็นความจริงที่ว่าโลกนี้ไม่มีอะไรใหม่ให้เขียนอีกแล้ว ดังนั้น เมื่อเราจะเขียนอะไรก็ตามที่ซ้ำกับคนอื่นๆเขียนมามาก เราจึงต้องมีมุมมองและการมองเห็นที่แตกต่างออกไปให้ได้ การมองเห็นคือการตีความ เราจะตีความชีวิตกลางกรุงอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับมุมมอง มีตัวอย่างจะยกสักนิดนะครับ-

ช่วงเวลา 6 โมงเช้าในฤดูร้อน เมื่อเราเปิดประตูบ้านออกและยืนตรงธรณีประตู หากเงยมองขึ้นไปสุดแหงน เราจะพบท้องฟ้าสีครามที่แดดกำลังไล่สางมา มองต่ำลงมาอีกหน่อยในระดับ 45 องศา หลังคาบ้านตรงข้ามมีนกเช้าเกาะส่งเสียงอยู่ ครั้นมองในระนาบพื้นโลก เราจะเห็นบ้านตรงข้ามกำลังเปิดประตู และลูกสาวแสนสวยของบ้านนั้นกำลังยืนหาวบิดขี้เกียจหน้าบ้าน หากมองต่ำลงอีกล่ะ? เราจะพบกองขี้หมาสดๆ 1 กองอยู่บนถนน

ในช่วงระยะเวลาเดียวกันพื้นที่เดียวกัน (กาละ+เทศะ, space +time) เพียงเงยหน้าก้มหน้าเราก็จะมองเห็นไม่เหมือนกันแล้ว

และเรายังสามารถตีความฟ้าสีคราม,นกเช้า,ลูกสาวแสนสวย,กองขี้หมาไปได้สาระตะ

นี่คือวิธีที่ง่ายที่สุดในการผลิตงาน

แด่ดอกหญ้าผู้ทระนงชิ้นนี้ คุณทรายเดินเรื่องตอนต้นได้รัดกุม แต่พอบทท้ายๆกลับแกว่งๆไปซะได้ มีการใช้ภาษาพูดเข้ามาโดยไม่ผ่านการขัดเกลา มีหลายวรรคในลักษณะกลอนพาไป  การเขียนกลอนนั้นหัวใจสำคัญก็คือเสียงและจังหวะ วิธีพิสูจน์ว่ากลอนของเรากระตุกตะกุกตะกักไหมนั้น ให้ใช้วิธีอ่านออกเสียง การอ่านออกเสียงให้ตัวเองฟังเป็นการฟังว่ากลอนลื่นไหลได้ดีหรือไม่ และหากยังไม่สามารถเชื่อมอารมณ์กลอนยาวๆให้เป็นเอกภาพได้ ก็ควรเขียนสั้นๆสักไม่กี่บทก่อน

พยายามนะครับ คุณมีก้าวแรกแล้ว

เอาไม้ขนไก่มาช่วยปัดๆ
สะอาดหรือยัง .....