M-e-e P-e-d

ฤาชาติเราจักสิ้นไร้ในครานี้

by ทราย แดนหิมะ @18 ส.ค.53 18.08 ( IP : 69...88 ) | Tags : กระดานข่าว

หาดทรายขาวราวมณีที่เคยรื่น .............นภาขื่นร่ำไห้คล้ายยุคเข็ญ
แม่ทะเลซัดกระหน่ำทำลำเค็ญ..........คลื่นกระเซ็นหลั่งรี่เป็นสีแดง
------------------------------------------------
ดังฟ้าเปรี้ยงเสียงสนั่นสั่นประสาท........สะเก็ดคาดบาดใจให้แสลง
ผู้เฒ่าเห็นลมกินถึงสิ้นแรง...............เจ้าขาแหว่งแขนขาดอนาถใจ ------------------------------------------------
เมื่อยามเช้าเจ้าเพลินไปเดินเล่น...ถึงยามเย็นเจ้าเพลินเดินไปไหน
พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะเดินได้อย่างไร...........เมื่อเจ้าไร้ขาคู่เพลินที่เดินมา ------------------------------------------------
อนิจจังไม่เที่ยงซะจริงหนอ.............น้ำตาคลอครวญคร่ำร่ำแทบบ้า
ที่หนีตายจ้าละหวั่นลั่นพสุธา.................กลับนำพาสามัคคีมีในไทย ------------------------------------------------
ครั้นพอพ้นภัยเภทเหตุวิบัติ.............ไร้คลื่นซัดพัดราบกำราบไซร้
กลับมีเหตุให้ไทยต้องฆ่าไทย.............ฤาชาติเราจักสิ้นไร้ในครานี้

.
.
.


**Inpiration : **Terrorism in Hadyai City, Songkhla province, Thailand.
เพื่อไว้อาลัยกับผู้ที่เสียชีวิตในเหตุการณ์ระเบิดที่หาดใหญ่เมื่อเมษายน ปี 2005
ไม่นานหลังเหตุการณ์ซูนามิถล่มภาคใต้ :(


เขียนเมื่อ April, 4, 2005 ที่เมือง New Haven, CT ขอรับ

Relate topics

Comment #1
สายฝน
Posted @20 ส.ค.53 2.50 ip : 114...80
Photo : , 60x48 pixel 3,882 bytes

มีความคิดเห็นว่าเขียนกลอนดีมีพลังสร้างสรรค์มากมายยิ่งนัก!!

    Comment #2
    สายฝน
    Posted @20 ส.ค.53 2.52 ip : 114...80
    Photo : , 50x50 pixel 5,574 bytes

    ฝ่ายบนนั่นโพสท์รูปผิด!!

      Comment #3
      ทราย แดนหิมะ
      Posted @20 ส.ค.53 12.31 ip : 69...88

      ขอบคุณมากครับ คุณน้าสายฝน :d

        Comment #4
        กวิสรา
        Posted @20 ส.ค.53 12.44 ip : 68...106

        ตะล๊อกต๊อกแต๊ก  ... มาทำไม
        มาดูกวี  ..... กีวี้นี่ไง
        ถามว่ากวี  ..... นึกว่ากีวี้
        อยู่ไหนกวี  ..... ก็อยู่นี่ไง


        อิอิ  แวะมาเยี่ยมพี่ทรายที่แสนดีค่าา
        ได้เป็นน้องเก๋แล้วระรื่นเลยตอนนี้ คิคิคิ

          Comment #5
          หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
          Posted @20 ส.ค.53 22.14 ip : 118...242

          พรุ่งนี้นะครับ จะมาอ่านเต็มๆและตอบ

            Comment #6
            ธุลีดิน
            Posted @21 ส.ค.53 6.35 ip : 1...86

            งั้นค่ำนี้จะเวียนมาอีกทีขะรับพี่ทราย

            ตะล็อกต๊อกแต๊ก  มาทำไม
            มานั่งต่อกลอน
            กลอนชื่ออะไร?
            ชื่อฤๆชาตินี้จะสิ้นไร้ฯ
            ต่อไปทำไม?
            ต่อพักผ่อนพอได้ชื่นใจ (แล้วจาถามทำไม..ฮึ!?)

              Comment #7
              หญิง
              Posted @21 ส.ค.53 11.46 ip : 61...190

              อ่านแล้วคิดถึงคำนี้
              ยามศึกเรารบ ยามสงบเราฟัดกันเอง  :@

                Comment #8
                ทราย แดนหิมะ
                Posted @21 ส.ค.53 18.29 ip : 69...88

                ตะล๊อกต๊อกแต๊ก ขอบคุณนะครับ น้องเก๋ และน้าดิลล์
                ทั้งโคลง และกลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆ อ่านแล้วอารมณ์ดีครับ คริคริ :d 


                ขอบพระคุณครับพี่หมี่ ... แล้วจะกลับมานั่งรออ่านนะครับ ..

                สวัสดีครับพี่หญิง ... :d

                  Comment #9
                  หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
                  Posted @21 ส.ค.53 21.50 ip : 118...182

                  เหตุการณ์ระเบิดที่หาดใหญ่ครั้งนั้น เพื่อนผมตายไป 1 คน ที่สนามบิน ก็พ่อของน้องฮ่องเต้นะแหละ

                  เป็นเพื่อนรุ่นพี่ 1 ปี เมียเขาก็รุ่นเ้ดียวกับผม ตอนได้ข่าวก็ใจหาย เขาเป็นเพื่อนที่นิสัยดีมากๆคนหนึ่งเลยล่ะ


                  สำนวนภาษากลอนของคุณทรายยังรกๆอยู่นะครับ ก็ใช้ได้แหละ แต่หากจัดสำนวนให้กระชับ มันก็จะดูดีและสวยขึ้นครับ

                  "เมื่อยามเช้าเจ้าเพลินไปเดินเล่น...ถึงยามเย็นเจ้าเพลินเดินไปไหน พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะเดินได้อย่างไร...........เมื่อเจ้าไร้ขาคู่เพลินที่เดินมา"

                  ถึงยามเย็นเจ้าเพลินเดินไปไหน วรรคนี้หากปรับนิดนึงก็จะสวยไม่น้อยครับ เช่น--

                  ถึงยามเย็นจะเพลินไปเดินไหน หรือ ครั้นตกเย็นจะเดินเพลินไฉน

                  ต่อมา--

                  พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะเดินได้อย่างไร...........เมื่อเจ้าไร้ขาคู่เพลินที่เดินมา

                  คำว่า "เจ้า" ใช้ซ้ำกันจนรกและเฝือครับ เราสามารถตัดออกได้โดยไม่เสียรูปประโยคและอารมณ์กลอน เช่น--

                  พรุ่งนี้เช้าจะเดินได้อย่างไร...........เมื่อไร้ขาคู่เพลินที่เดินมา

                  แต่หากต้องการรู้ว่าที่ตกแต่งนั้นสวยหรือไม่ ก็ให้ทบทวนทั้งบทครับ เป็น--


                  เมื่อยามเช้าเจ้าเพลินไปเดินเล่น...ถึงยามเย็นจะเพลินไปเดินไหน ? (ใส่เควสชั่นมาร์กสักหน่อย)

                  พรุ่งนี้เช้าจะเดินได้อย่างไร...........เมื่อไร้ขาคู่เพลินที่เดินมา

                  ประมาณนี้ครับ

                  ส่วนบทต่อไปนี้--

                  อนิจจังไม่เที่ยงซะจริงหนอ.............น้ำตาคลอครวญคร่ำร่ำแทบบ้า ที่หนีตายจ้าละหวั่นลั่นพสุธา.................กลับนำพาสามัคคีมีในไทย -

                  บาทหลังทั้งบาทนี่เข้าข่ายกลอนพาไป ไม่ก็ตั้งใจดัดหักเลี้ยวเพื่อให้ไปสู่เป้าหมายทื่อๆ อีกทั้งภาษาโดยเฉพาะตรง กลับนำพาสามัคคีมีในไทย  นี่แหละครับที่ควรเปลี่ยนวรรคใหม่ทั้งวรรค


                  พยายามนะครับ

                    Comment #10
                    ทราย แดนหิมะ
                    Posted @22 ส.ค.53 5.12 ip : 69...88

                    โอ้ !! ลืมไปว่าน้าหมี่ อยู่หาดใหญ่ ตอนนั้นสะเทือนใจมากเลยครับ เลยออกมาเป็นกลอนบทนี้

                    เสียใจด้วยครับ กับการสูญเสีย ...

                    จะบอกว่าน้าหมี่เป็นคนแรกอ่านกลอนชุดนี้แล้วรู้เรื่องเหตุการณ์ในตอนนั้นนะครับ เท่าที่ผมได้เจอมา (คนอื่นอ่านแล้วถามประจำว่า มันเกิดอะไรขึ้นเหรอในตอนนั้น เราบริโภคข่าวสารร้ายกันเสียจนไม่เหลือที่ในสมองให้จดจำอะไรดีๆ แล้วละมั้งครับ)

                    ขอบคุณมากเลยครับ

                    "เมื่อยามเช้าเจ้าเพลินไปเดินเล่น...ถึงยามเย็นเจ้าเพลินเดินไปไหน พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะเดินได้อย่างไร...........เมื่อเจ้าไร้ขาคู่เพลินที่เดินมา"

                    บทนี้ ตอนเขียน มันโพล่งออกมาในคราเดียว .. เลยไม่ได้แก้ ...ไม่ได้เกลาไปเลย

                    ...

                    อนิจจังไม่เที่ยงซะจริงหนอ.............น้ำตาคลอครวญคร่ำร่ำแทบบ้า ที่หนีตายจ้าละหวั่นลั่นพสุธา.................กลับนำพาสามัคคีมีในไทย -

                    สุดยอดเลยครับพี่หมี่ ตอนแต่พยายามให้บาทที่สามพาเข้าบาทที่สี่ เพราะแต่งบาทที่สี่ "กลับนำพาสามัคคีมีในไทย" ก่อน แล้วพยายามเชื่อมหนึ่งสอง ด้วยสาม ...

                    แล้วบทสุดท้ายก็แต่งแล้วด้วย ... เพราะอยากให้จบเรื่องในห้าบท จะได้ทำเป็นรูปธงชาติได้ ก็เลยพยายามจบประเด็นรวบรัดไปหน่อยครับ

                    เดี๋ยวลองไปคิดแก้ไขดูก่อนนะขอรับ

                    ขอบคุณมากมายสำหรับคำแนะนำดีๆ ครับ ...

                    ขอบคุณมากครับ ... : )

                      Comment #11
                      ธุลีดิน
                      Posted @22 ส.ค.53 8.34 ip : 1...95

                      ง่า..ขอบคุณด้วยอีกคนขะรับ
                      เหตุการณ์ครั้งนั้นใกล้ตัวจนขนลุกขนพอง ก็ที่ตรงนั้นข้าพเจ้าไปจุ้มปุ๊กนั่งอ่านหนังสือรอเป็นประจำ แค่พลาดวันก็รอดไป เออหนอชีวิต..เฮ้อ..ถึงทุกวันนี้โผล่ไปทีไรยังแสยง :s

                        Comment #12
                        ทราย แดนหิมะ
                        Posted @22 ส.ค.53 15.36 ip : 69...88

                        โอ้ .... มีผู้อยู่ใกล้เหตุการณ์อีกคนแล้ว ... ตื่นเต้น ...
                        แต่งมา 5 ปี พึ่งจะได้มาเจอผู้ที่รู้เรื่องเหตุการณ์โศกนาฏกรรมครั้งนั้น ...

                        โชคดีนะครับน้าดิลล์ที่แคล้วคลาดมาได้ คิดแล้วยังหวาดเสียวแทนเลยครับ
                        ตอนนั้น หลังจากที่ระเบิดทางใต้ มหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่ก็มีระเบิดในห้องสมุดโรงเรียนกฏหมายเหมือนกัน

                        ผมก็โชคดีที่ไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในห้องสมุดนิติศาสตร์เลย  (นอกจากไปถ่ายรูปครั้งเดียว เพราะห้องอ่านหนังสือมันสวย  :@ )

                        อุ๊บบบ ความลับรั่วไหล ...

                          Comment #13
                          หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
                          Posted @22 ส.ค.53 18.09 ip : 118...99

                          จริงๆเหตุการณ์นั้นน่ะ ผมกะลังนั่งเมากะเพื่อนอยู่ หลังจากไปเตะบอลกันมาก็ตั้งวง

                          บ้านเพื่อนอยู่ใกล้ห้างคาร์ฟูร์ เอ ก็ไม่ใกล้เท่าไหร่ แต่ระเบิดลูกแรกที่นั่นได้ยินและสะเทือนถึง  ไม่นานก็ตูมที่สนามบินนั่นแหละ

                          ทีแรกยังด่าว่าใครอุตริเล่นประทัด โถ...ระเบิดแท้ๆ เมาจนฟังเป็นเสียงประทัด

                            Comment #14
                            ทราย แดนหิมะ
                            Posted @22 ส.ค.53 20.57 ip : 69...88

                            ฮาๆๆๆ ผู้ร่วมเหตุการณ์เลยนะครับเนี่ย ...:)

                              Comment #15
                              กวิสรา
                              Posted @23 ส.ค.53 12.43 ip : 68...106

                              มานั่งฟังผู้ร่วมเหตุการณ์เล่าเรื่อง ทำไมทางใต้น่ากลัวอย่างนี้นะ

                                Comment #16
                                หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
                                Posted @24 ส.ค.53 15.45 ip : 118...30

                                มันน่ากลัวทุกที่แหละเก๋ ประเทศไทยตอนนี้มิคสัญญีซะทั่ว

                                ประเทศหาดใหญ่เองก็เหอะ  นับวันค้าขายยากขึ้น เฮ้อ

                                  Comment #17
                                  ทราย แดนหิมะ
                                  Posted @25 ส.ค.53 16.39 ip : 69...88

                                  เฮ้อ เศร้ากับอนาคตของประเทศจังครับ :(

                                  มาแต่งกลอน ให้ใจเย็นกันดีกว่าครับพี่หมี่
                                  เขาว่ากวีเป็นผู้จรรโลงโลกให้แจ่มใสนะครับ:)

                                    แสดงความคิดเห็น

                                    « 1430
                                    หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
                                    The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
                                    Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
                                    คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
                                    • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
                                    • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง
                                    paper version release 2.6.18. ช่วยเหลือ

                                    งานเขียนของข้าพเจ้า

                                    personมุมสมาชิก
                                    • visibility_off
                                      restoreลืมรหัสผ่าน?

                                    Last 10 Member Post

                                    Web Statistics : online 0 member(s) of 39 user(s)

                                    User count is 2878363 person(s) and 12287363 hit(s) since 11 ธ.ค. 2568 , Total 550 member(s).