สัตว์ ประสาท...... !
นานมาแล้ว สัตว์ประเสริฐ
ก่อนำกำเนิด กรรมวิสัย
คุณธรรม ยังมิต่ำใจ
เคลื่อนครรลองวิไล มรรคา
บัดล่วง ละหน่อแนว
ลุแล้ว สองพันกว่าพรรษา
ที่ประเสริฐเลิศล้ำ นานา
ให้เลือนลา ลับล่วงจากห้วงธรรม
กลายกลับตาลปัตร บัดซบ
ร้อนคุคลั่งถั่งพิภพ อยู่เช้าค่ำ
ไร้สิ้นคุณความดี นอบชี้นำ
ลุก่อกรรมทำชั่ว มั่วอบาย
ไม่รู้พอ รู้หยุด สิ้นพุทธะ
ไม่รู้ธรรมชำระ จึ่งวนว่าย
แสวงหาแต่สุข ไปทุกพาย
เกียรติ กาม กิน ดิ้นตาย มิอาจแจ้ง
ที่ควรวางไม่วาง ด้วยมั่นยึด
ทรามประพฤติบิ่นบ้า พาแสวง
บูชาเทิดอธรรม นอบสำแดง
จนลุแรงร้อนเร่า เผาตัวตน
กลายเป็นสัตว์ประสาท อนาถโลก
หลงเกียรติ์กามบริโภค ไปทุกหน
วุ่นวายจึงนำพา สาละวน
ให้เที่ยวคน คน คน ไม่สุดสิ้น
..........................
โดยคำ ลานเทวา