กาีรเดินทางของบทกวี
บทกวีเดินทางช้า ๆ
จากดวงตาสู่ดวงใจ
สู่ความรู้สึกส่วนลีกข้างใน
สู่ความหวั่นไหวในอารมณ์
บทกวีเดินทางเงียบงัน
ผ่านช่วงแห่งวันขื่นขม
ผ่านห้วงแห่งคืนเศร้าตรม
ผ่านความทุกข์ระทมมากมาย
บทกวีเต้นระบำ
ทักทายหยดน้ำหยาดสุดท้าย
พร่างพราวราวรุ้งระยิบพราย
ก่อนเลือนหายไปกับเวลา
บทกวีโอบกอดหญิงสาว
ผู้กำลังปวดร้าวเหว่ว้า
เธอเอนอิงพิงไหล่ลงมา
ปล่อยหยาดน้ำตาร่วงริน
บทกวีเดินทางช้า...ช้า
ตามสายธาราไหลเซาะโขดหิน
ตามจังหวะนกขยับปีกบิน
ตามลีลาชำแรกดิน...ยอดไม้
บทกวีปลอบโยนบทกวี
โลกหมุนเร็วในวันนี้ใช่ไหม
หรือ...บทกวีเดินช้าเกินไป
ระยะจากตา..สู่..ใจจึ่งเนิ่นนาน
...บทกวีจึงยังไม่ไปถึงใจคน...
Relate topics




