M-e-e P-e-d

น้าธุลีดินเขียนฉันท์ได้แจ่มจัง ขอชื่นชมครับ

ขอนำแรงบันดาลใจมาแต่งบ้าง


๏ ฉันละล่ำละลักทุลักทุเล
อะอึกอะอึ้งจะเอ่ยจะเจ-
รจาความ ฯ

๏ ฉันตะติดตะติดอะอ่างมิงาม
จะพร่ำจะพูดก็ซุ่มก็ซ่าม
กะกัวใจ ฯ

๏ ฉันท์ทะท่านกระจะกระจ่างวิไล
ชะชมชะชื่นละลื่นอุไร
ละอองฝน ฯ

๏ ขอบคะคุณธุลีดะดินกุศล
สะเสกฉะฉันท์ฉะนี้ก็ดล
มสุขจริง ฯ 


แหะๆ


คำฉันท์เอ๋ยเคร่งขลังสูงเหยียดเสียดฟ้า
คำแขกกระย่องกระแย่งเข้ามา
ตระหง่านง้ำ
เหล่ารากหญ้าหงิกงอใต้ตีนต่ำต่ำ
ละวันละคืนถูกเหยียบถูกย่ำ
อย่างโง่งม
เสียงสั่งให้พวกสูจงกราบจงก้ม
พินอบพิเทาอย่าผายแม้ลม
กระดิกใด
จงล่องลอยเลอะเลือนกระจิตกระใจ
จะศักราชลับล่วงแค่ไหน
ก็น้อมนำ
แล้วประณตนบน้อมพิธีกระทำ
ยกฉันท์ขึ้นหิ้งบูชาจดจำ
รำลึกไว้   


หาคนแต่งฉันท์ยาก เพราะมันใช้คำไทยยากนี่เอง
กราบขอขมาลาโทษปวงครูบาอาจารย์หากกระผ้มจะทำฉันทะเพี้ยนไป แหะๆ

ว้ายมีพาดพิงชมข้าเจ้าด้วย มิบังอาจๆ เก๋อ่านฉันท์โบราณ ก็คิดว่ายากเหมือนกัน เพราะบางคำไม่เข้าใจลึกซึ้ง แต่ฉันท์ในงานร่วมสมัยนี่ เก๋ชอบอ่านนะ ที่ชอบจะมีของคุณประกาย  กับคุณอังคาร จันทาทิพย์ วาดถ้อยคำธรรมชาติได้งดงามอย่างยิ่งยวด

อิทิสัง...ของท่านพี่ดิลล์อลังการ
แต่แอบสงสัย แต่งเทศกาลฝน
ไฉนจึงแต่งอิทิสัง

น่าจะใช้วสันตดิลกจะเข้ากับชื่อมากกว่านะขะรับ
...
ร้อนระอุระรุ่มระเริงลมฝน
แค่เพียงพยุละล้าละโลมบน
เหมือนฝันไป

ให้เย็นยะเยือกวิเวกวังเวงหัวใจ
ที่สุขที่แสนจะล้าฤทัย
ก็พอคลาย

อ้าอรุณสว่างกระจ่างขจรขจาย
ที่ชอกที่ช้ำระกำก็หาย
สบายแฮ...

ฮาๆๆๆๆๆ

จบมันดื้อๆ ห้วนๆ นี่แล ฮ่าๆๆๆ

เพราะจะแต่งจะต่อก็ท้อมิหวาดมิหวายยยยย
หมดฟายยยยยแล้ว ...

นั่นสิๆ น้าสมุทร  ชนฉันท์กะน้าดิลล์ น่าดูชมแน่ๆ

ช่วยพี่หมี่ยุด้วย

และก็กราบสวัสดีงามๆทุกๆท่านนะคะ

ง่า..พี่สมุทรสุดเก๋า อวตารท่านเนี้ยบหนิง