หมอกขาวราวม่านฟ้า............เมืองฝัน
รายรอบผาภูอัน...................ใหญ่น้อย
ลอยเลื่อนเคลื่อนคลาครัน......เลอเลิศ ยิ่งแฮ
ถึงล่วงกาลผ่านคล้อย...........ยิ่งให้หมายชม


...................................................................... ......................................................................


... เราต่างร่วมเส้นทาง ... กลางสายหมอก
เป็นคนนอกที่ดั้นด้นจนมาถึง
ลมหวิวหวั่นสั่นไหวให้คำนึง
สัมผัสซึ่ง ... กาลหนาว ... ส่งข่าวกัน ...


... หนาวเพียงใดใจปรับ ... รับความหนาว
ทุกย่างก้าวเปี่ยมพลังดังมุ่งมั่น
เร่งเดินเท้าเข้าระยะทางลาดชัน
ชมตะวัน ... เบิกฟ้า ... ณ ผาภู ...


... ผาภูที่มิแบ่งแยก ... ใครแปลกหน้า
เพียงมีวันเวลามาหาสู่
จักยังคงงดงามตามฤดู
เปิดประตู ... รับหน้า ... ผู้มาเยือน ...


... สู่ดินแดนในฝัน ... สัมพันธภาพ
ได้เอิบอาบหมอกละมุนอุ่นใจเสมือน-
สัญญาณจากเจ้าบ้านขับขานเตือน
เราคือเพื่อน ... ใช่แปลกหน้า ... สักคราครั้ง ...


………………..


... ต่างคนต่างสบตา ... ท้าลมหนาว
นึกเรื่องราว ... เหตุผล ... แต่หนหลัง
ดุจระลอกหมอกขาว ... หนาวประดัง
ห้วงภวังค์ ... เชื่อมพ้อง ... คนสองคน ...


... ต่างมองหน้าในนาที ... ที่เงียบเชียบ
ถึงเย็นเยียบแต่ใจสุขในผล
สูญสิ้นความเป็นตัวของตัวตน
ต่างต้องมนต์ ... กับรอยยิ้ม ... พิมพ์ใจนั้น ...


... นัยน์สลัวมัวพร่า ... มองฝ่าหมอก
ช่างย้อนยอกอกใจจนไหวหวั่น
แน่หรือเธอ ... คนดีที่ผูกพัน
กับตัวฉัน ... อยู่ตรงนี้ ... มีสองเรา ...


... ทุกอณูความรู้สึก ... แสนประหลาด
ตัดไม่ขาดจากกันแต่วันเก่า
มาสอดคล้องละอองไอในหมอกเช้า
กับเรื่องเล่า ... ตลอดปี ... ที่ไม่พบ ...


… การเดินเท้าทางไกล ... ถึงใจท้อ
จงก้าวต่อ ... จักสมหวัง ... ดังประสบ
หมอกแผ่ผืน ... คลื่นกระจาย ... หลายคำรบ
ผ่านผองภพ ... ครอบครอง  ... ทั้งสองใจ ...


………………..


...รู้ความหมายหมอกงาม ... เมื่อยามเช้า
ใจเร่งเร้าคืนวัน...เฝ้าฝันใฝ่
ม่านหมอกขาวคราวอรุณอุ่นอำไพ
ยังพร่ำเพรียกเรียกใจให้ยลยิน ...


... หมอกล่องลอยคล้อยเคลื่อน ... เยือนหนาวนี้
อบอุ่นที่มีใครให้ถวิล
แม้นลมแรงแกล้งกรรโชกโบกชีวิน
กลับลืมสิ้น ... ลมหนาว ... กราวผิวเนื้อ ...


... คลื่นสายหมอก ... ระลอกแล้วระลอกเล่า
รายรอบเราล้นหลามช่างงามเหลือ
ระลอกคลื่นกลืนฟ้าพาฝันเจือ
แสงอะเคื้อ ... เรื้องหล้า ... มาเบาบาง ...


… งามทั้งภาพระนาบฝัน ... ที่บรรจบ
จุดนัดพบ ... คือใจไม่ลาร้าง
ด้วยรักแท้มิแพ้พ่าย ... ระยะทาง
และเราต่าง ... ยืนยัน ... มั่นศรัทธา ...


...สายหมอกเล่าเรื่องราว ... แต่คราวไหน
เราเข้าใจ ... ตรงกัน ... ปันห่วงหา
แสนลึกล้ำ ... ด่ำซึ้ง ... ถึงวิญญา
ได้เวลา ... สืบสาน ... แล้วกาลรัก ...


.....................................................................
.....................................................................


พรสมพรหมเสกฟ้า.................ฝากดิน
ดุจวิมานเมฆินทร์....................ร่วมสร้าง
หมอกกราวผ่านจงจิน-.............ตนาเนิ่น นานเฮย
ตรึงจิตบ่เลือนร้าง...................ตราบพ้นกาลสวรรค์


....................................................................... .......................................................................

ขอขอบคุณภาพประกอบสวย ๆ จากอินเตอร์เน็ต ค่ะ