M-e-e P-e-d

งิ งิ แม้ยังงง ๆ ว่าข้าพเจ้าไปติดปากคำนี้มาจากไหน ยินพี่สมุทรออกนามเข้าก็ขอหน้าบานก่อนล่ะ หลายวันมานี่เงียบฉี่ขะรับ พี่ทรายป๋วยก็งานยุ่ง ไม่มีกลอนให้อ่านพานไม่มีแรงใจขีดเขียน นักเลงกลอนนอนเปล่านั้นเศร้านักนะพี่สมุทรนะ

ได้กลอนพี่สมุทรค่อยกระปลี้กระเปล่า เดี๋ยวลองบ้าง น้ำท่วมทั้งทีไม่เขียนอะไรไว้บ้างดูกระไร คำพี่สมุทรต้องใจนัก หากน้ำมาล้างสีเสียได้ก็คงเป็นผลดี

รบกวนพี่สมุทรดู 'ควั่น' สักหน่อยขะรับ ข้าพเจ้าไม่แน่ใจนะ เท่าที่รู้ 'ควั่น' ใช้กับ 'ควั่นอ้อย' คือหั่นเป็นบ้อง ๆ ขะรับ ไม่ทราบจะเป็น 'ฟั่น' คำนี้หรือไม่? แต่ก็ไม่แน่ใจอีกนั่นแหละ (มันดูแล้วฟั่นเฟือนยังไงไม่รู้) ยังไงรบกวนช่วยเปิดหูเปิดตาผู้น้อยทีขะรับ

เดี๋ยวมาอ่านใหม่ขะรับ อิอิ

แวะมาคารวะน้าดิลล์ผู้ทรงภูมิ และน้าสมุทรผู้เก่งกล้าขะรับ

-นาฏกรรมวัฏฏะ-

๏ ศรีสิทธิวิเศษสรวง เลอหล้าล่วงล่มสวรรค์ เผยแผ่นฟ้ากว่ากว้าง ผายโลกร้างเมืองเมรุ ล้มระเนนระนาด นองน้ำสาดซัดทำลาย ย้ายสรรพสิ่งเคยสถิต ปลิดชีพชนทุรนร้าย อัสสุสายนองเนตร เนืองเทวษทุกเขตคาม น้ำทวีท่วมทำนบ สยบอหังการ์มนุษย์ สุดจะยั้งระวังภัย ถะถั่งไหลไปหลั่นหลั่น ล้วนใจสั่นกายสะทก ตื่นตระหนกตระหนักจำ ย้ำสัจธรรมวิมุติ ใดเลยเหิมหาญยุด ทายท้าธรรมชาติ ท่านเฮย ฯ

๏ ม่านเมฆมาฉ่ำฟ้า...........เมืองแมน
มิดหม่นเหมือนห่อแดน.......ห่มด้าว
เคลื่อนตามยามแลแหน......หันสะทก
ตระหนกอกระร้าว...............ระรัวลั่นลานใจ ฯ

๏ ทบวันทบคืนคล้ำ.....เคลื่อนครา
ทิวคลื่นกลบทิวา.........พร่าไว้
กลางวันประดุจรา........ตรีล่วง
ช่วงช่วงตะวันไซร้........ไป่เห็นเร้นราง ฯ

๏ พรำพรำปลิวฝนพลิ้ว....พรำสาย
พรายพร่างบางระบาย......ร่ำฟ้า
เรียงโรยริ้วหล่นราย.........ระบัดร่วง
แรงลมซัดซ่าซ่า..............สาดซ้ำกรำผสม ฯ

๏ กลางเสียงหวีดหวีดวิ้ว....วือวือ
ระส่ำลมกระพือ.................พุ่มไม้
ค่อนคืนเหลียวไหนคือ.......ครางฝน
ครืนครืนขย่มให้................ใจสั่นขวัญสยอง ฯ

๏ ปึงปึงปังปังลั่น.............หลังคา
เพียงมิทันขยิบตา............พลันต้อง
อกรัวเร้าผวา...................หวั่นสะทก
กระเบื้องยกแผ่นร้อง.........ปลิวว่อนร่อนโพยม ฯ

๏ ตระหนกตระหนักนั้น....สุดพรรณนา
เจียนว่าวันชาตา.............สู่สิ้น
ยั้งอยู่ลมอาจพา..............พังพัด
วิ่งออกก็อาจดิ้น...............แหลกด้วยแรงทลาย ฯ

๏ มือสั่นใจสั่งเร้า..............ระรัว
เก็บโน้ตบุ๊คกับตัว.............เร่งเข้า!
หวั่นหวาดนั้นขลาดกลัว....เกินระงับ
โจนขนำจ้ำจ้ำเท้า............ไปทั้งพายุทะมึน ฯ

๏ หนึ่งชีพเพียงชีพน้อย......ด้อยนัก
กับหนึ่งสหายแสนรัก..........ใส่เป้
โดดเดี่ยวในกระโชกชัก.......กระชั้น กระชาก
ดุจหิ่งห้อยน้อยลอยเร่..........ร่วงคว้างกลางฝน ฯ

๏ ซุกกายชายคาค้ำ.....ขนำถัด
เปียกปอนยุงก็กัด........ขื่นกล้ำ
อายฝนละอองซัด........สาดทั่ว
ห่อตัวนั่งโงกง้ำ............หลับทั้งลมคะนอง ฯ

๏ รางรางเรืองรุ่งฟ้า........ฝ้ามัว
ย่างย่างกลับขนำตัว.......ตื่นสะดุ้ง
กระเบื้องกระจายทั่ว........กองทับ หับห้อย
หลังคาโหว่แหว่งรุ่ง........ริ่งร่อยห้อยคาน ฯ

๏ มะละกออ่อนล้ม..........พังราบ
เถาถั่วพูก็นาบ................แน่พื้น
ค้างตำลึงต่องแต่งคาบ...คาโอ่ง
กิ่งไม้ใบไม้ดื่น................เกลื่อนกลุ้มคลุมดิน ฯ

๏ มดหนีฝนกล่นพื้น.............ดื่นขนำ
เหมือนเคราะห์นำกรรมซ้ำ.....ส่ำเศร้า
นั่งมองฟ้าแหงนง้ำ...............หลังคาโหว่
ฝนก็ยังตั้งเค้า......................มืดครึ้มทะมึนมา ฯ

๏ ชีวิตยังมิสิ้น...................อุปสรรคผจญ
หนาวแล้งร้อนทุรน.............รุ่มร้อง
ยังยิ้มรับวัฏฏะวน................เวียนกระทบ
แปรปรับรับธรรมชาติพร้อง.....ครองชีพ ท่านเฮย ฯ

ชอบมากครับ บทนี้ ... น้าดิลล์ สุดยอดดดดดด

จริงๆ อยากเอาน้ำตาฟ้ามาแจม ... แต่ไม่กล้าเทียบรุ่น .. - -

น้าดิลล์ขอรับ กระผมจนด้วยเกล้าไม่รู้น้าใช้กระบวนท่าอะไร

โคลงโบราณสินธุมาลี/มหาสินธุมาลี น่าจะเข้าเค้าที่สุด

ขออนุญาตด้นเดาขอรับ

๏ ชีวิตมิเคยสิ้น....................อุปสรรค
ทุกข์สุขหนาวร้อนทัก ...........ทั่วถ้วน
เข้าใจแลรู้หลัก.....................ธรรมชาติ
สรรพสิ่งในโลกล้วน..............แหลกสลาย ฯ

๏ วัฏฏะวนซ้ำซาก ............... สืบเสถียร
มนุษย์เง่าเข้าเบียดเบียน........ธรรมชาติ
ทุรนทุรายเพียร ....................เอาเปรียบ
ฟ้าดินจึงวิปลาศ...................หลั่งสุชล ฯ

๏ นาฏะลีลาศฟุ้ง ..................ฟองฝน
คีตะกระแทกไพรสณฑ์ ..........สนั่นฟ้า
มวลน้ำเลื่อนกระหน่ำมล.........เมืองต่ำ
ทบท่าวขาวดาษหล้า ............ล่มใต้บาดาล ฯ

๏ ผันลมหนาวโอบหล้า ........ เลือนฝัน
ยะเยือกย้ำในมหัน- .............. ตโทษ
น้ำจางจักแล้งพลัน .............. ผลาญมนุษย์
เทียวทุกข์วังวนโลด .............ลิ่วล้ำกรรมสนอง ฯ

เวลาเน็ตหมดขะรับพี่สมุทร
ซ้ำดีแทคยกเลิกโปรโมชั่นเก่า ของใหม่แพงขึ้นเท่าตัว ทำผู้น้อยนั่งมึน คงต้ัองตั้งหลักควานหาราคากันใหม่ ได้ราคาสมน้ำสมเนื้อแล้วค่อยโผล่มาน้อมคารวะขะรับ
(ปกติใช้ 50 ช.ม.แถมอีก 50 ช.ม. 200 บ. พวกเปลี่ยนเป็น 20 ช.ม. 100 บ. ดูดู๋ดู ดูพวกทำ)

โผล่มาแย้ว ต่อโคลงซะหน่อย

๏ ฉ่ำฉ่ำราวฉ่ำฟ้า............ชุ่มฝน
ฉ่ำชื่นโพยมบน...............ยั่วยิ้ม
ยินอักขระวธุรสประพนธ์...ภายท่าน ท่านเฮย
ฉ่ำใดไหนอาจพริ้ม..........ปริ่มชื้นฉ่ำใจ ฯ

๏ เต่งเต่งสองลูกเป้ง..........เป่งโต
ตึงเต่งราวแตงโม...............ตึ่งโป้
ยามไหวพะเยิบโย..............เยพะยาบ
พอเพ่งอะพิโธ่....................แตงโมพี่สมุทร (นี่เอง) ฯ

๏ รูปลักษณ์จำหลักล้ำ...........สำคัญไฉน
เพียงชื่อคนตราไว้.................ใส่อ้าง
กรอบกฏกำหนดนัย................ไพเราะ พี่เฮย
จารด้วยใจสิสล้าง..................อย่างฟ้าเมฆลอย ฯ

ไปไหนกันหมดแล้ว ... สงสัยแอบซุ่มไปเขียนงานล่ารางวัล อิอิ

๏ อยากแต่งกวีบทเข้า ...............ประกวด
อ่านแล้วแหมมันปวด .................จิตช้ำ
เลยขยำยัดปากขวด ..................ไฟจุด
ลอยเถ้าไปกับน้ำ .......................นิ่งบา ฯ
๏ จึงข้าฯ ยังยากไร้ ...................บทกวี
ไร้ความคิดดีดี ..........................หมดรู้
เหมือนมืดมิดชีวี ........................วนวก
เลยระเห็ดเฝ้ากระทู้ ...................ทุกข์ฯ ประจำ ขอรับ อิอิ