เรื่องสั้น ไม่มีชื่อ
ผมชอบอเมริกันฟุตบอล ชอบฟุตบอล ชอบขับรถไปเที่ยวต่างจังหวัดในวันหยุด ชอบไปดูหนังมันส์ๆตามกระแส แต่ก็ชอบหนังที่เค้าว่าลุ่มลึกอ่อนไหวตามเทศกาลที่มีคนแต่งตัวดีๆเท่ห์ๆไปดูกัน ผมยังชอบเล่นเกมทั้งคอมพิวเตอร์หรือเกมกระดานต่างๆ หมากล้อม ยัน หมากรุก ให้เงินบริจาคมูลนิธิ เด็กนักเรียนนักศึกษา นักกิจกรรมเพื่อสังคม ขอทาน ผมนั่งทานอาหารที่ร้านไหนก็ได้ ร้านหรูๆอาหารเหลาๆ หรือ ร้านเก่าๆอาหารเหลือๆ ทุกเย็นวันศุกร์ เสาร์ ผมจะหาเวลาไปออกกำลังกายตามสวนสาธารณะแม้ตอนนี้จะทำไม่ค่อยได้เพราะงานเยอะ ตอนวิ่งในหูก็มีหูฟังของไอพอดทัชที่ลึกลงไปอีกมีเพลงวงวัยรุ่นเด็กแนว สกา แร็กเก้ บลู อีโม ฮาร์ดคอร์ ป็อปไท ป็อปเกาหลี ผมฟังหมด แม้ว่าเนื่อหามันจะเหมือนเดิมซ่ำไปซ่ำมาแต่ดนตรีที่ศิลปินเค้าทำมันก็ยังมีความแปลกใหม่อยู่บ้าง ผมเรียนจบจากมหาลัยเอกชนทั่วไปที่พ่อแม่มีปัญญาส่งผมไปเรียนผมก็เรียนตามที่ท่านส่ง ผมมีกลุ่มในสังคมออนไลน์ต่างๆ มีเพื่อนยังที่ทำงานและสมัยเรียน มีชีวิตดิ้นรนไปตามกระแสสังคมและตั้งคำถามกับกลุ่มคนบางกลุ่มที่ต่อต้านเงิน ต่อต้านความร่ำรวย ว่าพวกเขาเอาอะไรคิดพวกเขาบ้าหรือเปล่า ผมไม่มีปัญหากับการใช้ชีวิตอย่างธรรมดา คิดด้วยซ่ำว่ามันเป็นวิถีของชนอย่างเราๆ และผมพอใจจะใช้ชีวิตธรรมดาๆ งานโปรดของผมอีกอย่างนั้นคือ ผมชอบความสวยงามของโลกนี้ ผมชอบดอกไม้ ชอบสายฝน ชอบภูเขา ชอบทะเล ชอบผู้หญิง
ผู้หญิงคนแรกที่ผมชอบคือแม่ แน่นอนว่าเราทุกคนก็ต้องรักแม่ แต่หลังจากแม่เปลี่ยนวัยตัวเองเป็นวัยทองอยู่ที่บ้านหลังที่ผมทำงานซื้อให้ท่านอยู่กับหมาแมว ความทรงจำดีๆในวัยเด็กระหว่างผมกับแม่ก็เหลือน้อยลงทุกที คล้ายน้ำความทรงจำมันไหลหายออกไป เหลือแต่ตอเน่าๆที่ผ่านการแช่น้ำมานานปี
เย็นวันที่ผมยืนถือโมเดลกันดั้ม รุ่น rx 78 ตัวโปรด พ่อก็กำลังกระโดดพยายามเอาปลายขาไปวางไว้ที่ก้านคอแม่ จนเดือดร้อนน้าข้างบ้านต้องวิ่งมาตรึงพ่อผมในที่ที่ห่างจากก้านคอแม่มากที่สุด นั้นคือความทรงจำที่แรงกล้ามากที่สุดในชีวิตของผม วัดจากที่ผมเริ่มจำอะไรสมัยเด็กไม่ได้แล้ว แต่รายละเอียดของเย็นวันนั้นยังบันทึกไว้ในหัวผมอย่างชัดเจน ชัดจนผมสามารถบอกช่างไฟในกองถ่ายหนังได้ว่าควรปรับไฟเท่าไรให้ได้สีแดดเวลานั้น
เราเป็นครอบครัวสุขสันต์ได้ไม่นาน พ่อก็หายไปกับเมียใหม่ในวันที่ผมได้เหรียญเงินกีฬาสีโรงเรียนประเภทฟุตบอลพอดี ผมไม่เคยรู้สึกเรียกร้องที่พ่อไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ให้ผมเลยนอกจากความทรงจำที่เลวร้าย เย็นวันหนึ่งผมเข้าไปเล่นในห้องพ่อแม่ แล้วแอบพบว่าพ่อผมซุกหนังสือโป๊ฝรั่งที่ผมดูแล้วอยากอ้วกมาก ภาพมีการเสพสังวาสถึงพริกถึงรากผัก แม้ผมรับไม่ได้แต่ก็เปิดดูจนหมด
ผมก้าวสู่วัยเปลี่ยนผ่านหลังจากนั้นไม่นาน เพื่อนหน้าแก่คนหนึ่งซึ่งผมก็ลืมชื่อมันแล้วพาเราทั้งหมดไปดูวีดีโอที่บ้านมัน เราดูทอมแอนด์เจอร์รี่ อีที และ สตาร์วอร์ภาคที่โอบีวันทำตัวเป็นพายกระชิบกระซากพระเอกจนน่ารำคาณ ก่อนกลับผมตลึงไปกับหนังที่เพื่อนตัวดีแอบยิมมุมปากว่า หนังเด็ดของพ่อมัน เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นภาพเคลือนไหวของฝรั่งชายหญิง ร้องครวญ ขยับทับไปทับมาเป็นจังหวะ ผมไม่รู้ว่าร่างการของผมมันเกิดอะไรขึ้นอยู่ๆมันก็ตอบสนองเองโดยที่ผมไม่ได้สั่งการ
เมื่อโตขึ้นมาอีก ผมและเพื่อนชอบชวนกันออกไปร้านขายหนังสือหลังโรงเรียนเพื่อจะไปซื้อหาหนังสือภาพเหล่านั้นมา ผมไม่เคยคิดโทษบุพการีที่ทำให้ผมมีนิสัยแบบนี้ แม้แต่ไอ้ยาวที่พ่อแม่มันก็รักกันดีไม่มีปัญหา ผมก็เป็นคนฝักใฝ่ทางสรีระเหมือนผม ไม่นานเราก็ได้เพื่อนร่วมก๊วนในโรงเรียนมากขึ้นๆ เราเล่าเรื่องและประสบการณ์ที่แต่ล่ะคนได้ยินมา ตามร้านไอติม ระหว่างเดินห้าง ต้นไม้ใหญ่ในวัดข้างโรงเรียน
ผมไม่คิดว่าผมเป็นโรคจิตหรือเป็นพวกมักมากในกาม ใครๆตอนนี้ก็มีคลิปยังไม่พอคนที่ผลิตเค้าก็ทำให้เราดูกันตลอด ผมเก็บทุกอย่างหากคุณอยากดูวีดีโอในคอมพิวเตอร์ของผมทุกคลิปแน่ใจได้เลยว่าเท่ากับการดูฟุตบอลต่อกันเป็นจำนวนสองร้อยเจ็ดแม็ทยาวนานเท่ากับการใช้เวลาเฝ้าดูถั่วเขียวโตเป็นต้นถั่วเขียวน้อยมีใบน่ารักๆ สี่ใบ
นานไป นานไป ความรู้สึกที่ได้รับการบ่มเพาะของผม มันก็เริ่มจะมาออกดอกออกผลตอนที่เรียนมหาลัย ด้วยความพยายามจะมองผู้หญิงเป็นความสุทรีย์ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าปฎิกิริยาภายนอกของผมออกมาอย่างไร ผมไม่มีเพื่อน ผมไม่อยากมี น่ารำคาณ และ งุ่นง่าน
ความสุขของผมคือการได้ดูเรียวขางามๆที่เพื่อนๆน้องๆพี่ๆและธรรมชาติร่วมกันรังสรรค์ ดูแล้วก็จิตนาการว่าผมเป็นก้อนกลมๆอุ่นๆไร้น้ำหนัก เบาสบาย เชื่องช้า กำลังค่อยๆลอยไปเลียมไลเนินขาจากปลายเท้าถึงโคนขา แล้วสาระพัดท่วงท่าสิบแปดตำราจากการสะสมมันทั้งชีวิตก็เข้าไปละเลียดละเลงกับโนกนูนนวลเนื้อหอมจนกระจายไปสู่ระดับที่อายตนะไม่สามารถเข้าถึง
มันคือสุทรียะ !!
หลังจากที่ผมเลิกกับแฟนที่คบกันได้นานที่สุดก็สี่เดือน ผมออกมาล่าเหยือด้านนอกพร้อมกับที่จบมาแล้วได้ทำงาน เมื่อเรามีเงินเดิอนมีข้อมูล เข้าถึงแหล่งผลิตได้ อย่างที่ใครๆชอบพูดเอาเท่ห์ว่า รุ้เค้ารู้เรารบร้อยชนะร้อย น่าเสียดายที่ความสุทรีย์นั้นๆต้องใช้เงินซื้อ และผมก็ใช้ เด็กสาว เด็กแก่ เด็กเรียน เด็กไม่มีพ่อแม่ เด็กขาดความอบอุ่น เด็กอบอุ่นเกินไป ผมบรรจงใช้ธนบัตรชำระได้ตามกฎหมาย แทนหนี้ที่ผมติดกับร่างกายของคนเหล่านั้น
การเมืองภายในประเทศผมไม่รู้ว่ามันร้อนแรงแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าผมเร่าร้อนและกระหาย
ผมก็คือคุณ ผมก็ชอบในธรรมชาติ ผมหลงรัก
ผมชอบฟุตบอล ดูหนัง พังเพลง มีกลุ่มโซเชียลเน็ตเวิค เป็นสมาชิกมูลนิธิเพื่อสังคมต่างๆ และผมก็ชอบผู้หญิง
Relate topics
หญิง
สมุทร
ปอแมน (Not Member)
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก