ร่ายรับขวัญ ... เจ้าเอยมิเคยห่าง

ท่วงทำนองสนุกเสนาะไพเราะพลาง-

เผลอแทรกบางรู้สึกบ้าง ... อย่างการุณย์ ...


... ลมปากผิวพาทย์บรรเลงเป็นเพลงกล่อม

เสียงเห่ห้อมเจ้าตัวน้อยพลอยอบอุ่น

“อย่างอแง ...นะเนื้อนิ่ม ... ผู้อิ่มบุญ ...”

เจ้าดรุณฟังความ ... ตามบิดา ...


... พ่อผิวปากจากใจความใฝ่ฝัน

เร่งคืนวันจนประสบได้พบหน้า

ฑูตจากสรวง ... เทพบุตร ... เทพธิดา

ลูกเกิดมา... งดงาม ... ด้วยความรัก...


... ไร้เดียงสา ... บริสุทธิ์ ... ดุจผ้าขาว

ตาเฉิดฉายประกายดาวพราวประจักษ์

พวงแก้มอิ่ม ... จิ้มลิ้ม ... นิ่มนวลนัก

เสียงทายทัก ... อ้อแอ้ออแอไป ...


... แม้นมือพ่อหยาบด้าน... กร้านกรำโลก

จักพัดโบกความชั่วร้าย ... อย่าหมายใกล้

ทุกวิถีที่พ่อพา ... เจ้าพ้นภัย ...

เพื่อเติบใหญ่...ได้เลือกเฟ้น ... เส้นทางตน ...


...โอละเห่ ... หลับตา ... หนาลูกน้อย

พ่อจะคอย ... ช่วยประคอง ... แซ่ซ้องผล

ทั้งยามสุขโศกเศร้าเหงาทุกข์ทน

อย่ากังวลเลยสักนิด ... จงนิทรา ...


... ห้วงบรรเจิดเพริศพรายกลายเสกสร้าง

แสงวับวาวพราวพร่างกลางฟากฟ้า

อีกดาวฤกษ์เบิกชัยในชีวา

นอนหลับตา...พริ้มตลอด...ราตรีนี้ ...


…เจ้าหลับลึกขี้เซา ... พ่อเบาเสียง

ยินสำเนียงกรนหาว...เจ้าแทนที่

พ่อไกวเปล...ใต้แสงจันทร์อันรุจี

เจ้าสุขี...หลับเพลิน ... อยู่เนิ่นนาน...


๒)


... หากยินเสียงกล่าวย้ำ ... พ่อพร่ำบ่น ...

อย่าร้อนรน ...หน้าเง้า ... เคล้าต่อต้าน

อาจวูบหนึ่งในจิตคิดรำคาญ

ฟังพ่อขานขับกล่อม ... พร้อมเสียงเพลง ...


... ลมผิวปาก...แผ่วล้ากว่าแต่ก่อน

ด้วยเหนื่อยอ่อน ... ฝืนสังขาร ... พาลครุ่นเคร่ง

เจ้าประคุณทูลหัวอย่ากลัวเกรง

หากบางเพลงถูกขัดไว้ ... ด้วยไม้เรียว ...


... แนวริ้วยาว ... เจ้าเจ็บ  .. พ่อเจ็บกว่า

คลึงนวดยารอยฟกช้ำ....เป็นจ้ำเขียว

เหตุและผล ... จำให้ขึ้นใจเชียว

อย่าลัดเลี้ยวเคี้ยวคด ... ละ-ลดไป ...


... ใต้แผ่นฟ้าสีคราม ... งามยิ่งแล้ว

แสงเพริศแพร้ว  ... จากตะวันนั้นสดใส

และดวงแก้วดวงนี้ที่อำไพ

ฉายแววแกร่ง ... สู้แสงได้ไม่แพ้กัน ...


… อีกขวบปีที่ผ่านพ้น ... ซุกซนนัก

พ่อตระหนัก...ความจริงทุกสิ่งผัน

โลกทรรศน์...เปลี่ยนไปได้ทุกวัน

ความคิดฝัน...ปรับแปร...แม้วัยเยาว์ ...


... จิตเจ้ารู้ดูความ...ตามประสา

โลกมายามากสีสันพลันเร่งเร้า

ช่างซักถามตามเนื้อหาปัญญาเชาว์

ฉายรูปเงา ... เค้าลาง ... อย่างใจดล ...


... เปรียบโซ่ทองคล้องนิยามผูกความรัก

ให้ประจักษ์ชัดแจ้งทุกแห่งหน

สืบสกุลรุ่นต่อไปในเชื้อชน

เป็นบุญล้น...มีเจ้าร่วม ... รวมชีวี ...

… เหลี่ยมเจ้าคมสมน้ำงามยามเติมวาด

ความสามารถโดดเด่นเป็นศักดิ์ศรี

รับขวัญเจ้า ... ขัดเกลาเจ้า ... จนได้ดี

พ่อสุขี ... ที่สุดแล้ว ... นะแก้วเอย ...


๓)


... แว่วบทเพลงแสนหวาน ... กังวานก้อง

วันเจ้าครองคู่ไป ... โอ้ใจเอ๋ย

เพลงของพ่อ...ยังอบอุ่น ... แสนคุ้นเคย

ด้วยการเอ่ย ... อวยพร...กลอนมงคล ...


... เสียงแหบแห้งแปร่งไป ... ใช่ปัญหา

แก่ชรารู้แก่ใจรับในผล

ราวรวงข้าวเรี่ยดินยินยอมตน-

โน้มลำต้นเสื่อมวัย ... ไปตามกาล ...


... ด้วยเจ้าคือ ... ยอดดวงใจให้พ่อแม่

ได้เหลียวแลอุ้มชู ... ผู้สืบสาน

ทายาทที่แสนภูมิใจในวันวาน

ส่งเจ้าผ่าน .. ฝั่งฝัน  ... วันครองเรือน ...


… จงเตรียมร่ายบรรเลง ... บทเพลงใหม่

ด้วยการ “ให้” ...หัวใจ “พลี”  ... พิสุทธิ์เสมือน-

วันที่ฟ้าเพริศพราย ... ฉายดาวเดือน

วันที่พ่อพาเจ้าเยือน ... เพื่อนตะวัน ...