M-e-e P-e-d

มีคำถามนึง

เรื่องนี้เกี่ยวกับการเมืองท้องถิ่นไหม?

วันนี้ตั้งใจจะโพสต์งานเขียน ที่เขียนไว้เมื่อวานหลังวาดรูป
แต่ในฐานะที่เคยเป็นนักเรียนตัวน้อยน้อยคนหนึ่ง
จึงเขียน "โรงเรียนของหนู" ลงให้ท่านผู้อ่านได้รับอรรถรสแทน

เมื่อมีการเผาโรงเรียนเกิดขึ้น สิ่งแรกที่ผมนึกถึง
คือโรงเรียนหลังแรกที่สอนให้ผมอ่าน ก.ไก่ ข.ไข่
นึกถึงคุณครูทั้งที่เป็นครูชาวมุสลิมและคุณครูชาวพุทธ
คุณครูเหล่านั้นทยอยฉายเป็นภาพในความทรงจำของผม
ผมนึกถึงห้องสมุดเล็ก ๆ ที่ผมแอบไปอ่านหนังสือตอเที่ยงวัน
นึกถึงบทอ่านขยานสีสัน นึกถึง มานี ชูใจ ปิติ และตัวละครตัวอื่น ๆ ในแบบเรียนวิชาภาษาไทย ฯลฯ

มาจนถึงทุกวันนี้ ภาษาที่ผมใช้ ความคิดที่ผมมี ผมสำนึกเสมอว่ามันมีรากฐานมาจากครูคนแรกที่สอนผมอ่าน สอนผมเขียน จนผมอ่านออกเขียนได้ ถึงแม้ฝีไม้ลายมือของผมไม่ถึงกับเป็นนายช่างทางภาษา แต่ผมคิดว่าผมเป็นคนที่ใช้ภาษาได้ดีคนหนึ่ง ผมรักครูที่สอนผมทุกคน รักโรงเรียนของผม ความเป็นเด็กของผมยังคงโลดแล่นอยู่โรงเรียนหลังเก่าหลังนั้น ทุกครั้งที่ผมนั่งรถผ่านหน้าโรงเรียนผมอดเหลียวมองกลุ่มอาคารอย่างอดเสียมิได้ ผมรู้สึกว่าโรงเรียนกับผมเป็นส่วนเดียวกัน โรงเรียนจะคงอยู่ในใจผมตลอดไป ถึงแม้ผมไม่อาจโยกย้ายอาคารเหล่านั้นไปได้ แต่ภาพห้องหับ โต๊ะเก้าอี้ยังคงแจ่มจรัสในความทรงจำของผมเสมอมา

จำได้ว่าโรงเรียนของผมเคยถูกเผาไปนิดหนึ่ง
ร่องรอยของการเผาอยู่ตรงมุมของอาคารไม้
มีเรื่องเล่ากันว่ามีคนเคยแอบจุดเผาโรงเรียนของผม
แต่ไม่สำเร็จสมความคาดหวังที่ตั้งใจไว้
โรงเรียนของผมเลยยังอยู่จนถึงทุกวันนี้

ทำไมถึงเผาโรงเรียนหรือ?
บางทีเพราะโรงเรียนเผาง่ายกว่าที่อื่น
ไม่มียามเฝ้าโรงเรียน ยังดีสุดมีภารโรง ซึ่งบางทีก็แก่เกินวัยแล้ว
ลำพังภารโรงและครูเวรก็คงไม่เพียงพอ โรงเรียนจึงกลายเป็นจุดหมาย
ของการทำลายทรัพย์สินของทางการได้ง่ายที่สุด!!

ใครเผาโรงเรียน?
คนดี คนมีสติสัมปัญชญะคงไม่ลงมือกระทำการอุจอาจ
สันนิษฐานไว้ได้เลยว่า
" คนเผาโรงเรียนไม่ใช่คนดีไม่ว่าเขาจมีความเชื่อใด ๆ ก็ตาม"
ไม่มีคสอนของท่านศาสดาใด ๆ สอนให้ทำลายโรงเรียนสถานแห่งความรู้

แล้วใครคือคนเผา?
นักเรียน
ชาวบ้าน
ผู้ปกครองนักเรียน
ขบวนการโจรก่อการร้าย
ขบวนการแบ่งแยกดินแดน
ผู้ก่อการร้าย
นักการเมือง
คนในเครื่องแบบ
คนนอกเครื่องแบบ
ฯลฯ