คุณพิณพลอยไปหารูปจากเนต แล้วเขียนใช่ไหมครับ?

มันก็เป็นวิธีการที่ดี เห็นรูปแล้วเกิดความรู้สึก จากนั้นเขียนออกมา

แต่ให้ระวังเรื่องจินตนาการของตนเองด้วยนะครับ

เพราะการเขียนตามรูปที่มีอยู่แล้วนั้น เราจะไม่ได้ผลิตจินตนาการเองเลย

นั่นจะทำให้เราแห้งแล้งจินตนาการ  คุณพิณพลอยลองหลับตานึกภาพรุ้งสักสาย ในช่วงเย็นที่ฟ้าแดงก่ำและพื้นดินมีหยาดน้ำเรี่ยรายตามใบหญ้าดูสิครับ คุณพิณพลอยจะเห็นรอยเท้าของสัตว์ป่าตัวหนึ่ง เป็นตัวเล็กๆ จะเห็นนกบางประเภทจับคอนกิ่งไม้รอเวลาพักผ่อน เห็นรุ้งนั้นขาดหายเป็นช่วงเพราะมีเมฆบดบัง  เหล่านี้ในรูปจะไม่มี และไม่เห็นครับ

ผมกำลังหมายถึงรายละเอียดของภาพในหัว ที่เราสามารถปลิตจินตนาการเองได้อย่างมีวิญญาณ มีรายละเอียด ลีลากลอนและโคลงคุณพิณพลอยนั้นก็นับว่าอยู่ตัวแล้ว แต่สำหรับผม ก็ยังคงมีข้อติอยู่ดี แม้คุณพิณพลอยจะเป็นผู้หญิง(ฮา)

นั่นคือภาษาที่ใช้ การเลือกหยิบภาษามาใช้เพื่อให้ลงสัมผัสนั้น คุณพิณพลอยเคร่งครัดจนเกินไป เมื่ออ่านจึงรู้สึกว่าภาษาที่ใช้นั้นแข็งกระัด้าง เหมือนคุณพิณพลอยเปิดพจนานุกรมหยิบมาใช้ ไม่ได้หลั่งไหลออกมาจากอารมณ์แท้ๆของตน ไม่ได้ผิดหรือถูก หรือดีไม่ดีนะครับ รสนิยมผมเป็นเช่นนั้นเองเท่านั้นครับ

ตอนเห็นรูปก่อนอ่าน ผมคิดว่าอาจจะมีปลาสักตัวโผฮุบแมลงที่บินเรี่ยเหนือน้ำอยู่

ผมเข้าใจไปเองนะครับ ว่าคุณพิณพลอยเขียนตามรูป ก็ไม่รู้ใช่หรือไม่ใช่ล่ะ5555

เข้ามาอ่านงานของคุณพิณพลอย เลยได้อ่านคำแนะนำของคุณหมี่ ให้ประโยชน์ในการพัฒนาตัวเองมากจริงๆค่ะ
ขอบคุณทั้งสองท่าน 

ไอ้โอ้คมันเลยพูดเสมอไง ว่าจินตนาการสำคัญกว่าความรู้  จริงปะเอ้

จินตนาการ ไอสไตน์ใช้คำว่า แฟนต้าซี เอ๊ย แฟนตาซี (fantasy) นะ รู้สึกว่าต่างจาก อิเมจิ้น (imagination) อยู่หรอก แต่อธิบายไม่ถูก

รู้แต่ว่า จินตนาการ มิใช่เพ้อฝัน พร่ำบ่น ไปเรื่อยเปื่อย ไร้จุดหมาย แต่เป็นการฝันที่มีรากเหง้าความรู้ เพื่อแตกหน่อต่อยอด สลัดเปลือกไข่ สลัดกรอบที่ครอบงำ ประมาณนั้น (เอ่อ พอพิมพ์แล้วพึ่งเห็นว่า สลัดไข่ สลัดกรอบ นี่ท่าทางเป็นของกินได้ 555)

จินตนาการ ผ่านรู้ประตูจิต
อันเรืองฤทธิ์สรรค์สร้างจากทางเก่า
สู่ทางใหม่ใฝ่ฝันพอบรรเทา
ละความเง่าในจำที่กรำใจ