M-e-e P-e-d

1.
                                        บัดนั้น      มัชฌิมาตกใจเป็นนักหนา
ขึ้นเครื่องชั่งเห็นเลขบอกน้ำหนักมา      หกสิบเก้าจุดเก้าห้ากิโลกรัม
วะเหวยจะเว้นไว้ทำไมจุดศูนย์ห้า          เจ็ดสิบเลยดีกว่าข้าขอย้ำ
ก็มิได้ภูมิใจหรอกหนาที่กำยำ              ได้แต่ก้มหน้านึกถึงกรรมที่ทำมา
กินเข้าไปสิบรรดาสารพัด                    ทั้งรสจัดรสสวรรค์จะสรรหา
อาหารไทยจีนฝรั่งเต็มอัตรา                สปาเกตตี้พิซซ่าซาลาเปา
ปาท่องโก๋โอวัลตินไข่ลวก                  ตามสะดวกแดกด่วนมื้อค่ำเช้า
โรตีใส่ไข่ใส่กล้วยน่ะขนานเบา            ข้าวขาหมูของเจ้าเก่าคือตัวแม่
แลอื่นๆ อีกมากมายบรรยายยาก            เกิดกระดากหากจะยังยกมาแฉ
แม้ไม่ใช่ดารารึนางงามก็ต้องแคร์          สุขภาพย่ำแย่แล้วทั้งเนื้อตัว
ปวดเมื่อยตรงนั้นตรงนี้                        จะลุกนั่งจากที่นอนก็มึนหัว
เดินเซแท่ดๆ ตาพร่ามัว                      สมองรั่วหลงลืมไวน่าใจหาย
ยิ่งคิดยิ่งเกิดปริวิตก                            มันจุกอกแบบนี้ไปคงตายง่าย
กิน-อยู่-พักผ่อน-ออกกำลังกาย            มีวินัยเท่านั้น-ช่วยชีวิต 


2. แล้ววางแผนมุ่งมั่นต้องทำจริง              ลด-ละ-เลี่ยงทุกสิ่งที่เป็นโทษ
เลิกตระเวนชิมอาหารร้านโปรด            เริ่มหัดโหดกับไอ้เจ้าต่อมตะกละ
จัดระเบียบให้ชีวิตประจำวัน                  ตื่นขึ้นมาต้องขยันฝึกโยคะ
บริหารร่างกายไม่ปล่อยปละ                  ยิ่งอาหารขยะอย่าเข้าใกล้
มื้อเช้าข้าวกล้องกับผักผัด                    มื้อเที่ยงเป็นสลัดน้ำใส
มื้อเย็นผลไม้ตามชอบใจ                      หิวเมื่อใดให้ตั้งสติไว้
ค่อยๆ คิดพินิจพิจารณา                      ถึงกับข้าวกับปลาที่กินได้
ไม่ใช่อดซะทีเดียวนั่นเกินไป                อร่อยได้แต่ให้ลดปริมาณ
เคยกินข้าวสองจานก็ต้องลด              เคยซดโฮกก็งดนะของหวาน
เคยกัดกรุบกรอบของทอดของมัน        เคยอย่างนั้นก็เปลี่ยนทั้งหมดเลย

3. บัดนี้ ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์                  ใช้ชีวิตเคร่งครัดตามจัดไว้
ชั่งน้ำหนักแล้วแสนจะดีใจ                  ลดลงไปสามกิโล โอ้ ไม่น้อย
จึงมีกำลังใจขึ้นอีกโข                        อีกสิบห้ากิโล โถ เรื่องจ้อย
วันนี้ให้รางวัลตัวเองหน่อย                  ปาท่องโก๋ตัวน้อยๆ สักตัวซิ ! 


© มัชฌิมา  มกราคม 2554