M-e-e P-e-d

จึงหัวใจกรีดพร้อยด้วยรอยแผล สะกิดริ้วรอยแส้ความรู้สึก เก็บภาพเธอไว้ในส่วนลึก กระทั่งความคิดนึกระลึกเร้น     ขอบคุณ ความรู้สึกดี-ดี- คิดถึงจันทร์ใจนี้ก็ลุกเต้น จึงกลั่นถ้อยร้อยกลอนถึง พรเพ็ญ รำลึกรักยามเย็นเมื่อเย็นยาม     พ้นปีที่แปด...มิพบหน้า เก็บเอาความห่วงหามาไถ่ถาม ฉันอยู่นี่  เธออยู่ไหน  ไม่รู้ความ ตรึงแต่ในความงาม&ความทรงจำ

    ได้อ่านจดหมายคนรักเก่า อดีตเราไม่ลืมเคยดื่มด่ำ เพียงวูบเงาเหงาไหวในเงางำ คำต่อคำเพียงพอรักต่อรัก     เป็นบทแห่งความหวานของวารวัย เสลารักลงในหัวใจสลัก รอยยิ้ม กริ่มแก้ม เธอแย้มพยัก และนั่นคืออาณาจักรของหัวใจ     ย้อนอ่านจดหมายคนรักเก่า ฉันพบความว่างเปล่าเธอรู้ไหม? เหม่อลอยทวนฝันของวันวัย ที่แทบเลอะเลือนไปตามวัยวัน     ขอบคุณ ความรู้สึกดี-ดี- ที่เธอให้  ที่เธอมี  และพลีให้ฉัน นับแปดปีที่พรากเราจากกัน กระทั่งความสัมพันธ์&เลือนราง     เพียงอ่านจดหมายคนรักเก่า ฉันได้พบร่างเงาอันเปล่าว่าง อาณาจักรความทรงจำสีชืดจาง กับร่องรอยรกร้างระหว่างเรา     เธอยังคงความหมายของความงาม ซึ่งฉันคงนิยามของความเศร้า แวววามความคิดถึงได้กลึงเกลา จดหมายคนรักเก่า&ฉบับนั้น     เวลาแห่ง ความรู้สึกดี-ดี- ที่เรามีทั้งปวงแค่ช่วงสั้น-สั้น มากพอจักหล่อเลี้ยงความผูกพัน ให้มัดแน่นต่อวันตราบวันนี้

    เธออยู่ที่ไหน? หนอ พรเพ็ญ ภาพเธอยังชัดเจนอยู่ที่นี่ ขอบคุณ ความรู้สึกดี-ดี- ที่ท่วมเต็มล้นปรี่ในแววตา

      ยังจำได้... ภาพหญิงสาวซื่อใสไร้เดียงสา และน้ำเสียงอ่อนไหวไร้มารยา ผมตรงประบ่าใบหน้านวล     ยามยิ้มยิ่งระเรื่อหน้าเจือสี ปนแดงที่จัดสรรแปมปันส่วน หอมแท้ปอยผมเมื่อลมปรวน หอมเสียจนใจป่วนรัญจวนใจ     ฉันแตะนิ้วริมฝีปากฝากรอยรัก ฝันถึงอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ รู้ทั้งรู้ว่าเพ็ญจันทร์นั้นอยู่ไกล จะเอื้อมไขว่ ก็เกินคว้าไปหาจันทร์       นิ้วแต้มริมฝีปากหน้าฝากเธอ ยังจำได้เสมอ&เธอกับฉัน เพียงมือผูกมัดสัมผัสกัน ต่างไหวหวั่นวุ่นว้าในท่าที       &&&&&&&&     ฉันคิดถึงเธอ เฝ้าเหม่อมองจันทร์ที่ปันสี ขอบคุณ ความรู้สึกดี-ดี- ขอบคุณโอกาสที่ได้มีรัก     เก็บพับจดหมายคนรักเก่า ซองสีหม่นเศร้าด้วยเทาถัก ทวนถ้อยทุกถ้อยเธอร้อยทัก สะดุดถ้อยทุกวรรคสลักลึก     &&&&&&&&.     จึงหัวใจพร่างพร้อยเพียบรอยแผล สะกิดความอ่อนแอความรู้สึก เกลื่อนภาพกลบพรายประกายพรึก กระทั่งความคิดนึกระลึกเร้น       กอดแนบจดหมายคนรักเก่า มุมโลกของความเศร้าที่เราเห็น ทั้งเจ็บแปลบแสบร้าวและหนาวเย็น ไม่รู้เธอ พรเพ็ญ เป็นเช่นไร     เป็นความทรงจำ เป็นความรัก ร้างแล้วอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ ณ สุสานความเศร้าฉันเข้าใจ ล้วนเศษซากหยากไย่ ณ ในนั้น

                  ขอบคุณ ความรู้สึกดี-ดี-               ขอบคุณความรักที่มีให้ฉัน               ขอบคุณ อาณาจักร แห่งรักนิรันดร์               อาณาจักรที่ฝันฝังฉันไว้

.............ส่งมาให้พี่อ่านเล่นๆ พอดีกลับบ้านไปเปิดเจอจดหมาย และหนังสือเรื่อง ขอบคุณ "ความรู้สึกดี-ดี-" ที่เธอส่งให้ผมในวันเกิดเมื่อ 8 ปีก่อน คิดถึงเหมือนกัน เธอเรียน มอ.ปัตตานี เอกภาษาอังกฤษ แต่คงจบมาซัก 4-5 ปีแล้ว ผมเรียนเอกภาษาไทยที่จันทร์เกษม หากมีใครที่รู้จักเจ้าของจดหมาย ช่วยบอกเธอด้วยว่า เธอยังอยู่ในความคิดถึงตลอดมา

..........ต้นครับ...