จักมิสิ้นแสงสุดท้าย ...
… ตื่นแล้วต้องตระการตาแสงฟ้าแจ้ง
ฉากแฉกแพร่งทางผสานภพฉานฉาย
เส้นขอบฟ้าคลาคาดแนวพาดพราย
ริ้วประกายล้ำลอดทอทอดใจ ...
... มิแปลกที่ทุกวี่วันนั้นเพริศแพร้ว
หากวี่แววปลอบปลุกพร้อมรุกไล่
ทุกสัมผัสชัดละมุนด้วยอุ่นไอ
อาบแสงใสฤกษ์รางกระจ่างรับ ...
... ใจสบใจมั่นแท้จงแลเห็น
อ่านประเด็นเป็นจริงทุกสิ่งสรรพ
สูรย์จำรัสรัศมีคลายลี้ลับ
ด้วยดวงใจเปิดปรับนับแต่นี้ ...
... เสียงชีพเคลื่อนขับคล้องโลกของเรา
ภาพเปรยเปรียบมิเงียบเหงาเคล้าแสงสี
ยลภาพยินเสียงใสไหมคนดี
ท่องวิถีแวดล้อมไปพร้อมกัน ...
... ขณะสูรย์เร่งประกายสาดสายช่วง
โลกก็ล่วงวงเวียนกาลเปลี่ยนผัน
ตอบโจทย์ใจไหวรับปรับเท่าทัน
ขับเคลื่อนฝันดำเนินจวบเนิ่นนาน ...
... พร่างพรายภาพฉาบเงาเฝ้าตระหนัก
ถึงภาพลักษณ์วางวาดแสงพาดผ่าน
ใช่เพียงเราตื่นแล้วต้องแวววาร
หากแสงกานต์ก่อหวังโลกทั้งใบ ...
... ความรู้สึกผ่านล่วงฉายดวงตา
ผลิบานค่าอยู่เสมอเธอเห็นไหม ?
ภาพปรากฏบทตอนสะท้อนใจ
ประทับให้แต่งเติมเสริมโลกทรรศน์ ...
... ครึ่งค่อนวันผันจรแล้วร้อนเปรี้ยง
ลามแดดเที่ยงแผดย้ำข้อจำกัด
เคยอบอุ่นกรุ่นหล้าใต้อาณัติ
แปรสัมผัสรุ่มร้อนเพื่อผ่อนคลาย ...
... ฟ้าวาดแวงแสงรุ้งครอบคุ้งฟ้า
รุ่งทิวาเข้มครามฤกษ์ยามฉาย
รจิตหล้าผ่านล่วงสู่ช่วงปลาย
สายัณห์พร่างเพชรพรายส่งท้ายวัน ...
… เพียงสูรย์ส่องกระทบแสงสบแพร่งใจ
ต้องมิติภาคพิไลไล่เฉดชั้น
และจนแล้วจนรอดตลอดวัน
ก็เป็นอันผันฟ้าสู่ราตรี ...
... ใจสบใจมั่นแท้จงแลเห็น
ฟ้าฝากเพ็ญพันดาวพราวเหลือที่
จงพรับพริ้มยิ้มรับกับฝันดี
ท่องวิถีทางสว่างกลางมืดมิด ..
... มิมีวันสิ้นสุดแสงสุดท้าย
นิมิตหมายอาจเอื้อเหนือลิขิต
ตราบฟ้าเวียนเปลี่ยนสีใช้ชีวิต
ด้วยแสงจิตสว่างแล้วพึงตื่นรู้ ...