M-e-e P-e-d

๑ . 


ตะล๊อกต๊อกแต๊ก..จ๊ะเอ๋
ต้นไม้กะเท่เร่ต้นหนึ่ง
กิ่งแห้งใบเหี่ยวรากตรึง-
ทะลุถึงลึกลงตรงพื้นนั้น

ไหวก้านไกวกิ่ง ทักทาย
เชิญสหายผู้ผ่านแวะตรงฉัน
เราสบตาสบใจยิ้มให้กัน
ต่อจากนั้นเรื่องเล่าจึงเริ่มขึ​้น

เหตุแห่งแห้งเฉา..กะเท่เร่
จากโพล้เพล้เล่าต่อถึงดึกดื่น
เหยียดยาวของวันเศร้า-เหงาคืน
ทนฝืนยืนต้นไว้มิให้ล้ม

ข้าพเจ้านิ่งฟังให้กำลังใจ
ว่าประสบการณ์หลายหลากที่สะสม
ใช้เป็นเครื่องมือแก้เงื่อนปม
ที่ขื่นขมทุกข์เศร้าจะจางคลาย

ได้เวลาข้าพเจ้าออกเดินทาง
มีสติทุกก้าวย่างนะสหาย
ประสบผลสำเร็จดังตั้งใจ
แล้วจะกลับมาใหม่อีกพรรษา 


๒.

และแล้ววันเวลาก็ฮาเฮ
"กะเท่เร่" ยังคงเป็นต้นไม้
เหี่ยวแห้งแห่งกิ่งก้านลายใบ
เติบใหญ่เป็นซากจากหนึ่งปี

ล่วงลุทะลุวันเวลา
เข้าพรรษาอีกพรรษาเข้าแล้วนี่
ลางลับเลือนหายหนอลายดี
คงเข้าที่เข้าแล้วหรือรูปเดิม

เรียนรู้สิ่งใดเล่า-เล่าเรียน
อ่านเขียนจดบันทึกบวกเพิ่ม
เติมต่อจากเก่าแก่นใจเดิม
พรรษาเสริมหรือไม่ ก็ได้รู้

พรรษาผ่านพรรษาเข้าพรรษา
ซึ่งศรัทธาแตกยับยังอยากกู้
มองเหตุมองผลตรึกตรองดู
ตายซากอยู่อย่างนั้นก็เหมาะแล้ว

..


© มัชฌิมา วงษ์สุข