กุลาร้องไห้
กุลาร้องไห้
๏ ทุ่งกุลา... เจ้าร้องไห้
ออน้ำตาตกรายด้วยสับสน
ท้องทุ่งร้าง...คือคำอ้างของบางคน
ไฟรุ่มร้อนจึ่งรานรนเจ้าอีกครั้ง
๏ เมื่อก่อนเก่า เคยวิโยค โศกภัยแล้ง
ยามนี้เจ้าพรายแสงสะพรั่ง
ท้องทุ่งงาม นามกุลา จึ่งโด่งดัง
เป็นขุนคลังข้าวหอมแห่งดวงดาว
๏ เขาว่าเจ้าคือแดนฝันอันเรืองรุ่ง
หวังดอกเงินจะผลิฟุ้งเต็มทุ่งข้าว
เขาหมายเปลี่ยนทุ่งรวงทองเป็นรวงเทา*
ลืมว่าชั่วจะมัวเมา ทุ่งกุลา
๏ แลกด้วยความตกตื่นหื่นกระหาย
ฝากดีร้ายไว้ที่เต๋าตรงหน้า
และกับไพ่ในมือที่ถือมา
อนิจจา... ทุ่งกุลา คาสิโน
๏ จะเอา ผืนนาข้าว สกาวสวย
บูชายัญ ความร่ำรวย สุโข
เผื่อจะผลิดอกเงิน ฟ่อนโตโต
ใครฉาว ใครโฉ่ ใครขื่นคาว?
๏ ทุ่งกุลา ฤาเจ้าต้อง ร้องอีกครั้ง?
ดอกเงินบานสะพรั่งด้วยอื้อฉาว
เม็ดเงิน เม็ดงาม เม็ดพราว
แลกวัฒนธรรม ยืนยาว ชาวกุลา
๏ ในความรุ่งเรืองรองเราร้องไห้
เมื่อผืนนาแผ่นสุดท้ายสิ้นตรงหน้า
ทุ่งรวงทองทุ่งข้าวของชาวประชา
กลายเป็นบ่อนใบ้บ้าคาสิโน ...
.
.
.
แล้วเราจะกินข้าวจากที่ไหน?
ทราย แดนหิมะ
เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย
๙.๑๑
* สีเทา = สีของแบงก์พัน ...และเป็นสีของความหม่นมัว