เรื่องธรรมดาของหน้าหนาว ...
... จำยอมรับการหวนมาของหน้าหนาว ?
เพียงความกร้าวมวลอากาศนั้นบาดผิว
จากจ้ำรอยเริ่มแรกลามแตกริ้ว
ใจหวาดหวิวพรั่นพรึงจึ่งสะท้าน ...
...ละเกล็ดหม่นท้นวันอันเย็นเยียบ
จึงลานเงียบรกร้างใครย่างผ่าน
หลากสีสันผันสู่ฤดูกาล
หนาวแผ้วพานห้วงคนึงอีกหนึ่งวัน...
...แลบางสิ่งในฤดูดูอ้างว้าง
หมองหม่น-คว้างเพียงใดหนอใจนั่น
ในขณะบางสิ่งยังนิ่งงัน
จะนึกหวั่นหวาดเร้า...หรือเข้าใจ ? ...
... เธอมองทางทอดยาวอย่างหนาวสั่น
ใบไม้ร่วงท้วงวันคืนหวั่นไหว
ฉันแกะรอยเลียบดูอยู่ไม่ไกล
ขยับใกล้ยิ่งใกล้ไม่ห่างเท้า ...
... ฟ้าหลัวบ้างพรางแสงแฝงระยะ
เกล็ดหิมะขาวโพลนแผ่วโดนเข้า
ต้องสัมผัสแตกต่างด้วยบางเบา
พร้อมมือเราคืบคว้ามาเกาะกุม ...
... ทบวงรอบธรรมดาของหน้าหนาว
สองรอยเท้าก้าวผ่านบนลานนุ่ม
นิ้วสอดนิ้วประสานแน่น-อ้อมแขนคลุม
แววตาลุ่มล้ำกว่าเคยพลันเผยแล้ว ...