กราบพ่อ ...
จุดธูปพิธีกรรมนำกราบไหว้
สำรวมใจในสงัดนิ่งสงบ
เปลวไฟหลอมเทียนลำอีกคำรบ
กาลบรรจบผ่านมิติเร้นลึก ...
พ่อจ๋า ลูกร้อยมาลัยดอกมะลิ
ขาวแรกผลิหอมล้ำด่ำรู้สึก
ประจงวางแทบเท้าดังใจนึก
ทุกโอกาสรำลึก คิดถึงนัก ...
ธูปเป็นสื่อสัญญาณวิกาลนี้
โมงยามดีเป็นใจให้ประจักษ์
ใต้ร่มเงา รู้คุณ อุ่นไอรัก
กาลพรากสักเพียงใดไม่สะทก ...
บ้านมีชีวิตชีวาและน่าอยู่
พวกเราสัมผัสรู้ ผู้คอยปก
เราไม่เคยทิ้งขว้าง ปล่อยร้างรก
มรดกตกทอด อันชอบธรรม ...
สิ่งที่มีมากมายเปลี่ยนไปมาก
แต่วันพรากตั้งตน-ค้น-ย่างย่ำ
ทุกนาทีชีวิตยังจิตนำ
เล่าความคำ ขอพร หวังพ่อรู้ ..
กลิ่นธูป มาลัยหอม อวลห้องพระ
ควันคว้าง ระคายตาเลือนพร่าอยู่
วูบไหว เสียวสันหลัง คำพรั่งพรู
... พ่อเฝ้าดูลูกนี้ที่เบื้องบน ? ...
น้ำตาเทียนหลอมรื้นเป็นคลื่นย้อย
ผงธูปคล้อยก้านยวงแล้วร่วงหล่น
ห้องพระเงียบเชียบไร้เสียงสวดมนต์
ภาพถ่ายหม่นใบนั้นยังงามตา ...
ดวงหน้าแววตาอาทรคล้ายซ่อนยิ้ม
กรอบกร่อนสึก ขึ้นสนิม แล้วพ่อจ๋า
กระดาษเก่าซีดจางต่างเวลา
เค้าเดิมหน้า-แววตาหาเปลี่ยนไป ...
... พรุ่งนี้ ต้องตื่นเช้า เตรียมใส่บาตร
จ่ายตลาดเป็นเพื่อนแม่ หิ้วของให้
คืนนี้ จะกอดแม่ แน่นแน่นไว้ .............
..........
หอมแก้มแม่ หอมมาลัยเหมือนไม่เลือน ....
.