ทางใหม่ในทางเดิม
ทางใหม่...ในทางเดิม 1- มิใยเวลาจะพาเคลื่อน ผ่านวันผันเดือนเลื่อนลาหนี มิใยเวลามิช้าที ลากปีผ่านล่วงผ่านช่วงกาล ย่อยเซลเร็วเร่งให้โรยร่วง ย่ำดวงหน้ายับกับวัยผ่าน ผมแตกผลิออกดอกเลาลาน เบ่งบานแอร่มแย้มสวนวัย เพียงเย้ยคืนวันที่ผันยั่ว ยิ้มหัวกับทางที่ย่างใหม่ เก่าร้างทางเปลี่ยวมิเกี่ยวใคร ใดใดไม่เกี่ยวโดดเดี่ยวตน ลมเหงาเป่าทางให้ร้างแล้ง ฝุ่นแรงปลิวฟ่องหมองฟ้าหม่น มัวหมอกบดบังขังใจตน มืดมนฝ้าฟางบนทางเดิม
-2- มิใยเวลาจะพาเคลี่อน วันเดือนอ่อนล้าจะมาเสริม เหนื่อย...ท้อ ก่อร่างยังย่างเติม เหงาเพิ่มพายุทะลุตาม กระหน่ำช้ำหนักมิพักผ่อน แรงร้อนเกลียวกล้าเกินกว่าห้าม โรยร่วงช่วงวัยในโมงยาม ฟ้าครามยังฝ้าบังตามัว เป็นอยู่เช่นนี้กี่ปีผ่าน เย้ยกาลเวลามาหยันยั่ว เรียนรู้ตั้งรับค่อยปรับตัว จนชั่วชีวิตคิดสร้างทาง ลงตัวอยู่บนหนทางเก่า รูปเงาแกร่งกล้าเดินฝ่าข้าม เปลี่ยวเหงา มิใยจะไหวตาม เดี่ยวโดดงดงามความเสรี ฝ้าฟางนัยน์ตาจึงฟ้าหมอง มัวหมอกจับจองไปทุกที่ ความคิดคมกล้าปัญญามี ค่อยคลี่ฟ้าใสในทุกยาม ไม่คิดหนีห่างไปทางอื่น หยัดยืนด้วยตนให้คนขาม โดดเดี่ยวเดียวดายจึงง่ายงาม สุขตามที่เป็น เช่นตัวเรา -3- มิใยเวลาจะพาล่วง โรยร่วงรูปกาย พาหายเขลา ยิ้มหัวกับกาลผ่านความเยาว์ ทางใหม่ในเก่าที่เราเจอ