M-e-e P-e-d

.
        ข้าวราดกะเพราไก่      ระอุไอประหนึ่งสวรรค์
ไข่ดาวพระจันทร์ฝัน            กระทะฟุ้งขจรขจาย

        น้ำเปล่ากระดกตาม      กระเพาะงามขยับขยาย
อิ่มวันละมื้อกาย                  ก็มิเคยจะฟ้องสวรรค์

        เข้าใจหทัยหล้า          ระดะดาริกาและจันทร์
กินอยู่ประหยัดปัน                ประเหมาะตามสถานะตน

        กินน้อยและใช้น้อย      ธุระน้อยกระเสือกกระสน
รักโลกระคนคน                  ขณะร้อยวิเศษกวี

        ดึกเงียบยะเยียบดุจ      บริสุทธิ์จะคลุมบุรี
กาพย์ฉันท์ก็ฉายศรี              กระจะแจ้งประหนึ่งทิวา

        ข้าน้อยมนุษย์หนึ่ง        เสนาะซึ้งวิสุทธิ์ทิพา
กราบแก้วกวีค่า                    วรเพชรวิเศษวิศาล

        บันทึกสมุดน้อย          รุจิพร้อยวิไลตระการ
มวลอักขราจาร                    จะสถิตเสถียรบวร

        อ้า! โลกเสมือนมี        ลุวิถีเสมือนอมร
เว็บบอร์ดจุอักษร                จิกะไบต์อเนกอนันต์

        จึงฝากกวีหอม            เสนาะน้อมหทัยสวรรค์
น้อมใจมนุษย์อัน                  กระจิริดปทักขิณา

        สองมือและสองแขน    พละแม่นบ่โรยบ่ล้า
จักจารกวีจ้า                        จิรโลกอโศกเสมอ ฯ