โลกใบเดิม กับสายฝน ...
... กับโลกใบเดิม ... เพียงเริ่มต้น
สายฝนหล่นรู้ฤดูที่-
เวียนวนถึงครามาอีกปี
ธาตุสี่สมดุลหมุนวงจร ...
... เปลี่ยนลุ่มเป็นลานสู่ธารสาย
พราวพรายรี่ไหลไม่หยุดหย่อน
แรงฟาดหยาดกระเซ็นกระเด็นกระดอน
จากที่สูงตัดตอนสู่ต่ำแดน ...
... เป็นทางวิถีที่หลากหลาย
แผ่สายความชื้นอุ้มผืนแผ่น
เป็นลำลัดเลาะครื้นเกาะแกน
เชื่อมแคว้นแหล่งหล้าทั้งตาปี ...
... รินฉ่ำด่ำชื้นทั่วผืนภาค
รวงรากคลุมดินทุกถิ่นที่
พรึบผาตาน้ำร่ำพงพี
เสียง-สี-แสง-กาลผสานกัน …
... เป็นความเป็นไปในชีวิต
ใช่สิ่งเนรมิต-วิกฤติผัน
คงความบริสุทธิ์ผุดผาดอัน-
ทดทันร้อนร้ายคลายแห้งแล้ง ...
... เป็นแหล่งพลังงานวารสั่งสม
อุดมสินทรัพย์รับปันแบ่ง
จากธรรมชาติ...จากเรี่ยวแรง
เหือดแห้งผ่านสร้างทางทำกิน ...
... กับโลกใบเดิม ... เพียงเริ่มหวัง
ฝันครั้งเร่งรุดมิหยุดสิ้น
สายฝนหล่นรู้สู้ยลยิน
มากน้อยชีวินชาชินนัก ...
... ฟ้ารั่วฝนหลั่งไม้พังพาบ
เอนนาบดินถมจนจมปลัก
ฝันเพียงแค่ฝันยังชะงัก
หวังมักผิดหวังยังดึงดัน ...
... น้ำขุ่นโคลนเชี่ยวมวนเกลียวบ้า
ไหลบ่าทลายฐานทุกด่านกั้น
ถึงคราวลี้ภัยไร้บ้านพลัน
ฝนวัดใจกัน ... อีกวันแล้ว ...