M-e-e P-e-d

*ถนนถลาง    เป็นถนนที่มีสถาปัตยกรรมที่แสดงถึง ประวัติศาสตร์ และเอกลักษณ์ ของเมืองภูเก็ตจำนวนมาก โดยปรากฎอยู่ในตึก ซึ่งมีรูปแบบแถว ที่เรียกกันว่า "แบบชิโน-โปรตุกีส (Sino Portuguese Style)" ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากปีนัง และสิงคโปร์ เมื่อประมาณ 80-120 ปีมาแล้ว เป็นอาคารที่ได้รับการออกแบบ และตกแต่งอย่างสวยงาม กระจายอยู่ทั่วไป ในถนนหลายสาย จากลักษณะสถาปัตยกรรม ที่เป็นเอกลักษณ์ดังกล่าว ทำให้หลายหน่วยงานจากทั้งภาครัฐ และเอกชนมีความเห็นว่า พื้นที่ดังกล่าว สมควรได้รับการอนุรักษ์ และพัฒนาอย่างเหมาะสม เพื่อให้เป็นมรดกแด่ชนรุ่นหลังต่อไป

ถนนสายนี้ในปัจจุบันประกอบด้วยอาคารตึกแถวแบบชิโน-โปรตุกีส ทั้งสิ้น 141 คูหา และมีที่ว่างน้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นอาคาร 2 ชั้น อาคารที่ยังมีสภาพดีมีอยู่เพียง 20% รูปแบบการตกแต่งแบ่งได้ 3 รูปแบบ คือ แบบจีน แบบยุคต้นนีโอคลาสสิค และแบบอาร์ตนูโว

...เมื่อไร้แล้วรักร้อยรอยปูนปั้น เขตโค้งคั่นเคหาเคยอาศัย อีกไม่นานความหมายของสายใย สะบั้นไปพร้อมปูนปิดกั้นทิศทาง..

ชอบบทนี้ค่ะ  ขออนุญาตต่อนะคะ

ลูบผะแผ่วแนวยาวราวปูนร้าว เคยอะคร้าวเรืองรองไม่หมองหมาง มาบัดนี้เหลือความจำสีจางจาง ใจข้าร้างเหมือนปูนร่วงจากห้วงเดิม..

สวัสดีคุณกิรณี  เจ้ากระทู้ สวัสดีผู้หลักผู้ใหญ่ --- ท่าน บก.หนวดงาม สวัสดีเจ้าของเว็บ  ---  พี่หมี่ สวัสดีเพื่อนทุกท่านด้วยค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคนเด้อ...

ขอบคุณค่ะสำหรับทุกความคิดเห็น

สารภาพว่ายังขาดวินัยในการเขียน  เลยผลิตงานออกมาให้ได้เห็นน้อยชิ้น
เมื่อไหร่ได้แรงจูงใจหรือถูกจุดประกายเรื่องไหนเป็นพิเศษซักครั้ง...... ปากกาจึงจะรำร่าย

ชิ้นนี้แต่งไว้ระหว่างกลับบ้านเกิดช่วงสงกรานต์ เผอิญมีวีรกรรมหน้าแตก อยากเล่าให้ฟัง... วันหนึ่งมีโอกาสสนทนากับคุณอาแถวบ้าน ซึ่งเปิดร้านทำขนมพื้นเมืองมีชื่อของเกาะ "ชอบทานขนมอะไร เดี๋ยวจะให้กลับไปทานที่กรุงเทพฯ" ท่านถาม... พลันขนมทอดโรยงาที่เคยกินมาแต่เด็กก็ผุดในความคิด อย่างมั่นอกมั่นใจ  "ขนมอั่งหม่อหลาวค่ะ"  ---- อ๊ะ ก็เราลูกจีนกะเค้านี่นา
คุณอาหัวเราะ "เออ ขนได้ก็เอาไปซิ แต่หนักนะ อั่งหม่อหลาวน่ะ" หลานสาว "???!!!??" (อึ้งสิคะ ทีนี้)

ได้อรรถาธิบายจากคุณอาท่านนี้ จึงได้บรรลุในภาษา ว่าแท้จริงแล้วขนมที่ว่าเขาเรียก "ขนมหม่อหลาว" ส่วนอั่งหม่อหลาวน่ะ เป็นตึกโบราณ -- เอิ๊ก!!! เพล้งๆๆ เฉียดถูก แต่ความหมายผิดกันลิบเลย จึงได้โอกาสไปรื้อหาหนังสือเก่า 'คำจีน คำไทย ในภูเก็ต' ของ อ. นพดล พฤกษะวัน มาอ่านเพื่อกันหน้าแตกซ้ำซาก เป็นเหตุให้ได้คำใหม่อื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับ อั่งหม่อหลาว มาบรรจุใส่สมองของลูกจีนรุ่นใหม่-ไร้ทักษะทางภาษา อย่างข้าพเจ้า และหนึ่งในนั้นที่ที่สะดุดใจเป็นอันมากคือ 'หง่อ-กา-กี่'

และด้วยเหตุที่ได้ทำความรู้จักกับ หง่อ-กา-กี่ มากขึ้นนี่เองค่ะ เป็นแรงจูงใจให้เกิดความสนใจถึงบทสะท้อนทางวัฒนธรรมที่เชื่อมร้อยกับสถาปัตยกรรมหนหลัง จึงเป็นที่มาของบทกวีชิ้นนี้ในที่สุด