วาบความสุข
พลันประกายไฟจากขีดไม้ก้านวาบ
ชายหนุ่มก้มมองเงาในถ้วยใบเก่า
คำนึงถ้อยหวานยามสบสานตา
รินหยดผ่านผงขมกาแฟ
ยกปากแก้วจรดปลายลิ้น
ยิ้มให้เรียวนิ้วนางเล่นล้อเพชรเม็ดงาม
พลันประกายไฟจากขีดไม้ก้านวาบ
หญิงสาวกำเหงื่อกุมไหล่มั่น
คำนึงถ้อยวอนยามสองขากระหวัด
ข่มบดนวลเนื้อเบียดกระดานลั่น
เร้าเร่งร่างเสียดสันต์เอมอิ่ม
ยิ้มให้เรียวนิ้วนางเล่นล้อเพชรเม็ดงาม
ชายหนุ่มควานคว้าปากกา
วาดวงนิ้วบนกระดาษเวียนหางาน
เมื่อก้านไม้อ่อนยวบป่นเทาเถ้า
หญิงสาวปาดน้ำใสร่องไหลใบหน้า
กลิ่นเงินกรุ่นมิรู้จาง
เมื่อก้านไม้อ่อนยวบป่นเทาเถ้า
Relate topics



