M-e-e P-e-d

จึงเกิดคำถามชวนให้ติดตามต่อไปว่า อนาคตของโจหลุยส์ เธียเตอร์ จะเป็นเช่นไร และทำให้ยิ่งน่าเป็นห่วงว่า หุ่นละครเล็ก ที่เหลือเป็นมรดกทางวัฒนธรรมชองชาติอยู่เพียงหยิบมือเดียวนั้น อาจจะถูกทิ้งให้กลายเป็นเพียงตำนานในที่สุด เหมือนกับที่อ.สาคร เปรยว่า ถ้าไม่อยู่บนเวทีมันก็อยู่ในตู้ แต่หุ่นบนเวทีต่างกับหุ่นในตู้ตรงที่มันมีคนชุบชีวิตและวิญญาณผ่านเส้นด้าย

แต่กระนั้น เวลาก็ได้พิสูจน์แล้วว่า วิญญาณอันเข้มแข็งของศิลปินโดยสายเลือดอย่างคนตระกูล ยังเขียวสด ก็มิอาจต้านทานต่อกระแสการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย และนั่นสะท้อนให้เห็นถึงผลกระทบจากความ 'ไร้วิญญาณ' ของผู้ที่อยู่ในฐานะอันสมควรอย่างยิ่งในการแสดงความรับผิดชอบต่อการอยู่หรือไปของหุ่นละครไทย แต่กลับไม่แสดงตน..... ช่างขันขื่นเสียจริง

มีเยอะแยะในประเทศนี้แหละเจ้ยเอ๋ย

ที่ของดีแล้วไม่ได้รับความใส่ใจจากสังคม

และคนสนใจเขาก็ไม่ค่อย "ว่าง"พอจะไปช่วยเกื้อกูลกันได้  อาจจะอยู่ไกล อาจจะรายได้ไม่เพียงพอ อาจจะไม่มีเวลาเพราะต้องทำมาหากินดิ้นรน


กระทรวงวัฒนธรรม?  โธ่--...





กระทรวงที่น่าจะยุบที่สุดของประเทศนี้เลยล่ะ  - -"

ถ้ากระทรวงวัฒนธรรมยังไม่ใส่ใจอีกละก็ ยุบมันซะเหอะ จะมีไว้่ทำไม จะไปบังคับคนในชาติให้ดู คงไม่ได้ ก็ทำให้คนต่างชาติเค้าดูซิคะ แต่คงต้องใช้หลักการตลาด หรือแผน อะไรก็ได้ บอกได้เลยว่าถ้าจะปล่อยทิ้ง หรือนิ่งดูดาย ไม่ยอมทำอะไร เอ ..คุณทักษิณ สั่งหน่อยซิ  อย่ามุ่งแต่วัตถุอยู่เลย วัฒนธรรมก็ไม่ควรเพิกเฉยนะคะ

เมื่อสองคืนก่อนติดตามดูรายการถึงลูกถึงคน กรณีข่าวหนังสือพิมพ์ลงหน้าหนึ่งเรื่องคณะหุ่นละครเล็กโจ หลุยส์ ค้างชำระค่าสาธารณูปโภคจนเป็นเหตุให้ถูกตัดน้ำตัดไฟบริเวณโรงละครไปเมื่อวันที่ 28 ก.ค.ที่ผ่านมา

ทำให้ทราบว่า ได้มีการหาข้อยุติโดยทางกระทรวงวัฒนธรรมให้ความช่วยเหลือในด้านงบประมาณบางส่วน รวมทั้งคุณไพโรจน์ ผู้จัดการบริษัท มาร์เก็ต เพลส ผู้ดำเนินกิจการสวนลุมไนท์บาร์ซาร์ ได้เสนอแผนฟื้นฟูโดยการเข้ามาดูแลบริหารจัดการคณะหุ่นละคร โจ หลุยส์ เสียเอง จากที่คณะหุ่นละครเคยเป็นเพียงผู้เช่าพื้นที่ไนท์บาร์ซาร์  ทั้งนี้เพื่อควบคุมต้นทุนและปรับปรุงด้านการประชาสัมพันธ์และการตลาดให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งถือเป็นการหาข้อสรุปอย่างประณีประนอมและน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเวลานี้ และทางคณะหุ่นฯ เองก็ยินดีและเต็มใจให้ความร่วมมือกับแผนปฏิรูปดังกล่าว ด้วยเจตนาที่ยังยืนยันสานต่อมรดกวัฒนธรรมให้ยังคงอยู่ได้ท่ามกลางพลวัตรทางสังคม

น่าโล่งอกและดีใจแทนคณะหุ่นละครโจ หลุยส์ และที่ยิ่งไปกว่านั้น น่ายินดีแทนคนไทยทุกคนที่อย่างน้อย โอกาสในการชมศิลปวัฒนธรรมสูงค่าเช่นนี้ยังคงมีให้พวกเราอยู่ ฉะนั้นหากมีโอกาสก็ควรไป 'สัมผัสของขลัง' ด้วยตนเองสักครั้ง

ขอบคุณทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและเอกชน ที่พร้อมใจกันทำหน้าที่ของตนในการพยุงรากเหง้าของแผ่นดินไม่ให้เสื่อมสลายและยังคงอยู่คู่เมืองไทยในยุคโลกาภิวัฒน์ เพราะอย่างน้อย เมื่อเปรียบเทียบความเก่าแก่ของกำเนิดแห่งหุ่นละครเล็กที่มีอยู่เพียงสองแห่งในโลก คือ ที่ญี่ปุ่นและในเมืองไทยของเราแล้วนั้น พบว่าของเราเก่าแก่กว่าของญี่ปุ่นเป็นไหนๆ

น่าภูมิใจมั้ยล่ะท่าน

เคยไปดูแล้วซาหนุกมาก

ชอบมากค่ะ เป็นอะไรที่สวยดีและงดงามมากค่ะ เคยไปดูมาแล้วตื่นเต้นมากเลย อยากดูอีก  เคยได้ยินว่า โรงละคร โจหลุย์ เธียร์เตอร์ จะย้ายไปที่ภูเก็ตแล้วหรือค่ะ

กระทู้นี้น่าทึ่งอย่างหนึ่ง  นั่นคือมีคนเข้ามาดูไม่าขาดสาย    เกือบๆจะพันคลิกเข้ามาแล้ว

ฉลองพันคลิกด้วยอะไรดีหนอ?

อีกหน่อยจะเสียใจ หากไม่รักษาใว้ ผมยังเดินทางมาชมเลยแม้บ้านอยู่ต่างจังหวัด แล้วคนในเมืองกรุงล่ะ

  ...  ถ้าคนไทยไม่รักของไทย  ไม่ดูของไทย แล้วใครจะมาดูของเรา