ผู้ อ ยู่ อี ก ด้ า น ห นึ่ ง ข อ ง โ ล ก
ฉันรูดม่านแดดออกกางกั้น
เมื่อระยับละอองฝนส่องสาด
บาดบดรดร่างฉัน
ผู้อยู่อีกด้านหนึ่งของโลก
ฉันเอนแอบแนบพื้นกรวดนุ่มอุ่น
ดึงผืนทรายห่มคลุมกาย
ขั้วหัวใจรุ่มร้อนเหน็บ
คลายกลายเป็นความอ่อนล้า
อ้าปากกลั้นเสียงน้ำตา
เปิดเปลือกตายามหลับ
เมื่อยินความเงียบตวาดฉัน
ผู้อยู่อีกด้านหนึ่งของโลก
.........
แวะมาเยี่ยม บก. หลังจาก หมกมุ่นกับหน้าที่การงาน เลยร้าง บอร์ดนี้ไปหลายเพลา
Relate topics


