M-e-e P-e-d

ไข่ใบที่สี่ เสียง แป๊ก  จากหม้อหุงข้าวพร้อมแสงไฟที่เขยิบขึ้นไปสว่างจ้าอยู่เหนือคำว่า warm  ปลุกผมให้ตื่นขึ้นจากภวังค์  เสียงเพลงที่เปิดไว้ดังมากระทบหู โอ้โห เอ๊ะนั่นมันนางฟ้าองค์ใดกัน  ช่างงามเหมือนฝันดึงดูดฉันด้วยมนตรา  ............. ให้ตายสิ!  ทำไมต้องได้ยินเพลงนี้ตอนนี้ด้วย  ไม่ทันไรก็รู้สึกเหมือนน้ำตามาเอ่ออยู่ที่ขอบตา
พยุงตัวลุกขึ้นจากโซฟาตัวเก่า  ก้าวตรงไปที่ตู้เย็น  ไอเย็นโชยมากระทบหน้ายามเปิดประตูออก  ชั้นวางว่างเปล่า  มีเพียงไข่ 3 ใบ กับน้ำ 1 ขวดที่ผนังด้านในเท่านั้น ผมอดยิ้มไม่ได้  ยามที่ในสมองเต็มไปด้วยเรื่องราว  ตู้เย็นกลับว่างเปล่า  นี่ถ้าผมสามารถแบ่งความรู้สึกนึกคิดในสมองมาแช่ไว้ในตู้ได้ก็คงดี    ลองคิดดู  ความรู้สึกมันจะเป็นเข่นไรหนอ  ยามที่เราเปิดตู้เย็นแล้วพบความทรงจำเก่าๆของตัวเองอยู่ภายใน
เหตุการณ์ต่างวางสลอนอยู่ในตู้  โน่นไงครั้งแรกที่เข้าโรงเรียน  นั่นตอนไปกินข้าวกับเพื่อน  คงต้องมีขวดเอาไว้บรรจุเหตุการณ์ตอนที่เราหลั่งน้ำตาสักหลายขวด  คงจะพิลึกสักหน่อย  แต่ก็คงดี ไม่สิ  ถ้าเป็นเช่นนั้น  ผมคงจะไม่อยากเปิดตู้เย็นอีกต่อไป  ใครกันจะอยากเปิดตู้เย็นแล้วไปเจอความทรงจำแย่ๆของตัวเอง  ใช่  มันคงมีแต่ความทรงจำแย่ๆเท่านั้น  ผมคงไม่เอาความทรงจำดีๆไปแช่ไว้ในตู้หรอก  ผมอยากเก็บความทรงจำดีๆไว้กับตัว  แล้วอย่างนี้  ตู้เย็นก็ไม่ต่างอะไรกับ...สุสาน  สุสานแห่งความทรงจำ ทันใดนั้น  เหมือนที่ชั้นวางไข่ปรากฏฟองไข่เพิ่มขึ้น  ไม่สิ  มันไม่ใช่ไข่  เปลือกมันใสราวกับแก้ว  และภายใน  คล้ายมีบางสิ่งเคลื่อนไหว  ผมค่อยหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ๆ  สิ่งใดกันที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในไข่ใบนั้น
....................อ่อนหวานเจ้างดงามนางฟ้ายังคงอาย...................... ผมยืนอยู่หน้าประตูตู้เย็นที่เปิดค้าง  มองสำรวจไปทั่ว คงต้องกินข้าวกับไข่แล้วแหละ  เหลือแต่ไข่จริงๆ  ผมพูดพลางเอื้อมมือออกไป แต่มีสิ่งหนึ่งไวกว่าผม  มือของเธอพุ่งเข้ามาหยิบไข่ใบนั้นไป  ไข่ใบที่ 4
มานี่  เดี๋ยวเค้าทำให้ เธอ.....................จี จีคือชื่อของเธอ  เธอก้าวเข้ามาในชีวิตผมเมื่อไหร่ผมก็ไม่แน่ใจ  คงหลังจากเปิดเทอมไม่นานนักหรอก
ในสายตาของผม  เธอไม่ใช่คนสวย  ใช่  เธอไม่สวย  และผมก็ไม่ชอบคนสวย  แต่เธอเป็นคนน่ารัก  อาจจะน่ารักที่สุดในภาควิชาก็เป็นได้  และช่างบังเอิญ  ที่ผมชอบคนน่ารัก เธอดันผมไปนั่งที่โซฟา  ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเตรียมอาหาร แน่ใจนะ?  ผมส่งเสียงถาม เค้าอยากทำ  ผมได้แต่ยิ้ม
เธอค่อยๆบรรจงเอาไข่เคาะกับมุมโต๊ะเบาๆ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ทำไมมันไม่แตกอ่ะเธอหันมามาองหน้าผม ก็เคาะเบาอย่างนั้นมันจะแตกได้ยังไงเล่า  มานี่ผมลุกขึ้นยืน ไม่ต้อง  นั่งอยู่นั่นแหละเธอชี้นิ้วสั่ง ผมทรุดลงนั่งที่เดิมอีกครั้ง  ส่วนเธอก็หันไปรวบรวมสมาธิ  แล้วก็เคาะ โป๊ะ  อุ๊ย!!  แตกแล้วเธอหันมามองหน้าผมอย่างยินดี ผมพยักหน้ายิ้มๆ  มองดูเธอเทไข่ใส่ถ้วยเล็กๆ แก  ทำไงต่ออ่ะ ตีไข่สิ  ผมบอก
เธอเดินไปหยิบส้อมจากที่เก็บ  ผมส่งเสียงถาม นึกอะไรของเธอ  จู่ๆก็มาล้างห้องให้ชั้นเนี่ย เค้าชอบทำนะแก แล้วห้องตัวเองทำแล้ว แหงสิ แล้วชอบทำกับข้าวด้วย? เปล่า  แต่วันนี้อยากทำ เหรอ  แปลกดีนะ  เฮ้ย  ตีไข่  ไม่ใช่คน ผมแย่งถ้วยกับซ้อมมาจากเธอเบาๆ  ก่อนลงมือตีไข่ในถ้วย นี่  เบาๆสิ  เดี๋ยวหกหมด  เธอส่งเสียง ตีเบา  มันก็ไม่ฟูสิผมบอก
ตีแล้วมันจะฟูเหรอ  ความรู้ใหม่
อะไรนะ  ไม่รู้เหรอ อื้อ  ไม่เคยรู้เลย ผมจ้องหน้าเธอ  ใบหน้าเล็กๆที่ดูหน้าหลงไหลนั้น  ฉายแววความอยากรู้เหมือนเด็กๆ  เธอไม่เหมือนเด็กมหาลัยเลยจริงๆ  สมแล้วที่เพื่อนๆเรียกเธอว่าเด็กน้อย นี่  ถ้าเราเติมน้ำสะอาดลงไปหน่อยนึง  มันจะช่วยให้ไข่ฟูมากขึ้น  แล้วก็เหยาะน้ำปลาหน่อย  ถ้าเป็นเมทเค้า  มันจะเติมมะนาวด้วยผมบรรยายไปพลางทำไปพลาง แล้วไงต่อเธอถาม แล้วเราก็ตั้งไฟ  นี่  เอาน้ำมันเทลงไป  เสียบปลั๊ก  แล้วก็หมุนปุ่มปรับอุณหภูมิ  หอนี้เค้าไม่ให้เอาแก๊สเข้ามา  เลยต้องใช้กระทะไฟฟ้าแทน  ไข่มันเลยจะแบนๆหน่อยผมพูด แล้วเราก็ทิ้งไว้ให้น้ำมันร้อนนะ  ตอนนี้เราก็มาตักข้าวเตรียมไว้ก่อนก็ได้  เคยฟังเพลงไข่เจียวของเฉลียงป่ะ ไม่เคยอ่ะ  แกเค้าขอทอดสิ  นะแก ผมจ้องหน้าเธออีกครั้ง  ก่อนจะค่อยพูดช้าๆ กินได้แน่นะ? แกกิน  ไม่ใช่เค้ากิน  แกจะกินหรือเปล่าล่ะ? เธอย้อน กินสิครับ  จีทำไม่กินได้ไงผมตอบ ดี  งั้นก็ไปนั่งโน่นเลย ผมเดินมาที่โซฟาตัวเดิม  สายตาทาบไปพบอัลบั้มรูปเล่มหนึ่งวางอยู่  มันไม่คุ้นตาผมแม้แต่น้อย  คงเป้นของเธอ ของจีเหรอ?ผมถาม อื้อ ขอดูหน่อยนะ อื้อ  เปิดเพลงให้หน่อยสิ ผมเดินไปที่เครื่องเสียง  กดคำสั่งเล่นเพลง  ก่อนกลับมานั่งดูรูปของเธอ  ขณะที่เสียงเพลงบรรเลงขึ้น โอ้โห เอ๊ะนั่นมันนางฟ้าองค์ใดกัน  ช่างงามเหมือนฝันดึงดูดฉันด้วยมนตรา  ............. เธอในชุดสีขาวดูดีกว่าที่ผมคิดไว้  จริงแล้วเธอดูดีมากๆ  เหมือน  เหมือนนางฟ้า  ใช่  เธอคือนางฟ้า  เวลานั้น  คล้ายผมเข้าไปสู่อีกโลกหนึ่ง  โลกที่ต่างออกไป โลกที่ถูกความมืดโอบกอดเอาไว้  บนฟ้า  ดาวดวงน้อยนับล้านดวง กำลังแข่งกันกระพริบแสงอวดความงาม  ดาวเอ๋ย  เจ้าจะรู้ไหมว่า  คืนนี้เจ้ามิอาจงามได้แม้เพียงครึ่งของเธอ เธอผู้อยู่ในชุดสีขาว  ดูงดงามราวเทพธิดา  สูงส่ง  และน่าทะนุถนอม เสียงเพลงเบาๆปลิวมากระทบ ..........................คืนนี้เธอดูงาม  จนกลบดาวทุกดวง................... ร่างของเธอเคลื่อนคล้อยอย่างช้าๆ  ตรงเข้ามาที่ผม  ช้าๆ  งดงาม  ในมือเธอถืออะไรบางสิ่ง  เธอใกล้เข้ามา  ทีละน้อย  ทีละน้อย ห้าก้าว สี่ก้าว สามก้าว สองก้าว ก้าวเดียว ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอด  กลิ่นหอมจากหายเธอปะปนเข้าไปเต็มปอด  ดวงตาไม่ทิ้งไปจากวงหน้างดงามนั้น เธอยิ้ม  ยิ้มน้อยๆ  ก่อนจะค่อยๆเอ่ยปาก เติ้ล  มันไหม้ ผมสะดุ้งสุดตัว  วกกลับมาสู่โลกเดิม  จียืนอยู่ตรงหน้า  ในมือถือจานข้าวที่โป๊ะไว้ด้วยไข่เจียว อะไรนะ?  ผมถามเบา เธอยิ้มแหยๆ  ก่อนจะพูดเบาๆ มันไหม้อ่ะ  เติ้ล ผมก้มลงมองไข่เจียวในจานข้าว  แผ่นบางๆสีกระดำกระด่างแผ่นหนึ่ง  วางโป๊ะอยู่บนข้าวสวยขาวสะอาด  ไม่น่าเชื่อ  ว่าไข่ใบหนึ่งจะแปรสภาพไปได้ถึงขนาดนี้ ผมหัวเราะออกมาเบาๆ  ขณะที่เธอละล่ำละลัก เค้าขอโทษนะ  เดี๋ยวแกเจียวใหม่แล้วกันนะ  จานนี้ทิ้งไปก่อน ผมฉวยจานมาถือไว้มั่น ไหม้นิดเดียวเอง  ทำไมจะกินไม่ได้  เค้าชอบไข่ไหม้จะตายไป เธอหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
ตอแหลว่ะ  แกเนี่ย ผมตักไข่เข้าปาก  หลับตาเคี้ยวช้าๆ  แปลก  ที่ไข่ไหม้ใบนี้  หวานชะมัด
อืม  อร่อยใช้ได้  มีซอสสักสักหน่อยนะ  เยี่ยมเลย เดี๋ยวเค้าไปเอามาให้นะ  เธอผุดลุกขึ้นไปทันที เพลงๆเดิมยังคงเปิดอยู่ .......เทพธิดา  โปรยรักมา............ เสียงเรียกเข้าจาก 2100 เครื่องโปรดปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์  จานข้าวเบื้องหน้าโป๊ะด้วยไข่เจียวใบหนึ่ง  น่าแปลกที่..............มันไหม้ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อบุคคลที่เรียกเข้ามา  ก่อนจะกดรับ สวัสดีครับผมกรอกเสียงลงไป เติ้ลเหรอ  นี่จีนะ ครับ ได้การ์ดหรือยัง? ผมหันไปมองที่โซฟา  มันวางไว้ด้วยกระดาษสีชมพูใบหนึ่ง  ค่อยหยิบมันขึ้นมาตัวอักษรสีทอง  ตวัดอย่างสวยงาม เพราะเราคู่กัน  จี � วัฒน์ ได้แล้ว เติ้ลต้องมาให้ได้นะ  วัฒน์เค้าอยากให้เติ้ลเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วย ผมอึ้งไปชั่วขณะ  ก่อนจะถามกลับ ทำไมเป็นเราล่ะ? อ้าว  ก็เติ้ลสนิทกับวัฒน์ที่สุดนี่  ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วไม่ใช่เหรอ ก็................ใช่ วัฒน์เค้าเลยอยากให้เติ้ลเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ไง  แล้วอีกอย่างเติ้ลก็สนิทกับเค้าด้วย อือ แล้วนี่เติ้ลทำไรอยู่ล่ะ? ผมมองลงไปในจานข้าว กำลังจะกินข้าว กินกับอะไรล่ะ  คงไม่ใช่.... ข้าวไข่เจียว  ผมสอดขึ้น เธอหัวเราะ  เสียงหัวเราะของเธอยังคงไพเราะ  และผมแน่ใจว่า  รอยยิ้มของเธอก็ยังคงสวย จีผมเรียกเบาๆ หือเธอตอบรับ ไข่มันไหม้ล่ะ ....................เทพธิดา  โปรยรักมา  เทพธิดามาสู่เพื่อนฉัน  เทพธิดา  มารักกัน  เทพธิดา  มาโปรดเพื่อนฉัน............ .......................................................................................... ก็คงจะเป็นเรื่องสกุลโรแมนติคเหมือนเดิมล่ะฮะ จริงๆก็เบื่อๆนะอยากจะเขียนแนวอื่นดูบ้างแต่อารมณ์ไม่ค่อยให้เท่าไหร่