M-e-e P-e-d

เมื่อฉันไปอัลตร้าซาวนด์ เหมือนส่องกล้องดูดาวบนท้องฟ้า ระยิบระยับอยู่กลางเวหา เห็นหนึ่งดาราสุกปลั่งประกาย&.

ฮี่ ๆ  ว่าเข้าไปนั่น& ความจริงมันก็เป็นเรื่องธรรมด๊า ธรรมดา ของสัตว์โลก แต่พอมาเกิดขึ้นกับตัวเรา เรื่องที่เห็นว่าธรรมดา มันกลับ กลายเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์อย่างบอกไม่ถูก ในการที่จะเป็น แม่ ของใครคนหนึ่ง

เมื่อแรกที่รับรู้ ว่ามีเจ้าอยู่ในท้อง หัวใจนั้นโตพอง ยิ่งกว่ากลองสนามรบ..!!

มันเริ่มมาจากวันไหนนะ& ปกติจะนั่งเล่นคอมฯ ดูเว็บโน่นเว็บนี่ไปเรื่อยเปื่อย คุยกับเพื่อน ๆ บ้าง  จนสี่ห้าทุ่ม ก็จะเข้านอน (บางวันติดลม
ตีสองกว่า ฮิ ๆ ) จนเกิดความรู้สึกผิดปกติขึ้นกับตัวเอง  ว่าคืนนี้ทำไมมันมึน ๆ
ตอนบ่ายก็ง่วง แล้วก็ปวดหัว ปกติไม่เคยเป็น  ก็นึกว่าปวดหัว ตัวร้อนธรรมดา กลางคืนก็นอนหลับตั้งกะสองทุ่ม
เพราะตามันจะปิดเสียให้ได้  ก็นึกเพียงว่า สงสัยนอนดึกไปมั้ง เพราะตื่นเช้ามาก็หาย  แต่พอตอนบ่ายก็อาการเดิมอีกละ&
เป็นอะไรหว่า ???

เวลาอาบน้ำ น้ำธรรมดานี่แหละ แต่พอราดตัว ไหงกลับรู้สึก เย็นยะเยือกยังไงบอกไม่ถูก เหมือนคนเพิ่งสร่างไข้แล้วไป ราดน้ำเย็น ทำนองนั้น วันต่อมาเลยต้องต้มน้ำอาบ
เอาล่ะสิ..เป็นอะไรอีกหว่า ???

สิ่งที่ผิดปกติที่สังเกตุได้อีกอย่างคือ  ทำไมรู้สึกท้องอืดจัง
แรก ๆ ก็เลยกินยาธาตุน้ำขาวตรากระต่ายบิน เข้าไป
เพราะรู้สึกเหมือนมีลมในกระเพาะ  หน้าอกหน้าใจก็ตึง ๆ
พาลนึกไปว่า ตูไม่ได้ไปตบนมที่ไหนนี่นา  ฮ่าๆ.. อีกอย่างก็คิดว่าประจำเดือนคงใกล้จะมา
(ปกติมันก็ไม่ค่อยจะมาอยู่แล้ว แหะ ๆ ) ก็เลยไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น

ผ่านมาอีกสักระยะหนึ่ง  อาการพวกนี้ก็ยังไม่หาย
ประจำเดือนก็ยังไม่มา  แว่บหนึ่งในความคิด  ท้องหรือเปล่า??
แต่ก็คิดแย้งตัวเองเสร็จ ว่าไม่ใช่หรอกมั้ง  เพราะแต่งงานมาตั้งนานแล้ว
จนคิดว่าคงไม่มี  แต่เพื่อความแน่ใจ  จึงไปซื้อชุดทดสอบมา
และทำการทดลองในเย็นวันนั้น แต่น แตน แต๊นนนน&!!!    ผลปรากฎว่า มีสีแดงขึ้น 2 ขีด
ท้องงงงง แล้วววว &!!!

หัวใจฉันเต้นรัว ยิ่งกว่าได้เห็นผี  (ไม่เคยเห็นหรอก อิอิ) เมื่อผลบอกว่ามี ทั้งยินดีและตกใจ !!

วินาทีนั้น มันทั้งตกใจ แปลกใจ แล้วก็ดีใจ ผสมปนเปกัน
กลืนน้ำลายเอื๊อกนึง แล้ววิ่งไปกระซิบบอกต้นเหตุ
ต้นเหตุ คงอึ้ง ตะลึงตึงตึงไปนิดหนึ่ง ฉันรู้ว่าตอนนี้สมองเขา แล่นคิดไปถึงไหน ๆ  แล้ว  บางทีหลุดลอยออกไปนอกระบบ สุริยะโน่นแหละ   แล้วพูดขึ้นว่า
ถึงว่าสิเห็นท่าทางแปลก ๆ มาหลายวัน ^_^

และเพื่อความแน่ใจสุด ๆ วันรุ่งขึ้นจึงไปหาหมอ
และผลก็ไม่พลาด  จึงฝากท้อง แล้วคุณหมอก็สูบเลือด ไปตรวจหนึ่งหลอด
แง.. เจ้าตัวเล็ก เริ่มแรกก็ทำแม่เจ็บตัวแล้วสิ !!

จากนั้นอาการแพ้ท้องก็ปรากฎชัดขึ้น  ปกติส่วนใหญ่คุณแม่ ทั้งหลายจะโอ้กอ้ากกันตอนเช้า  แต่ฉันกลับมีอาการตอนเย็น
เรียกว่าไม่อยากให้ตะวันลับฟ้าเลยในแต่ละวัน
เข้าห้องน้ำด้วยความทรมาน เพราะได้กลิ่นสบู่
ยาสีฟัน ผงซักฟอก แล้วก็เกิดอาการคลื่นเหียน อาเจียนขึ้นมาทันทีทันใด  บางวันอ้วกจนหมดแรง
ส่วนใหญ่ก็ไม่มีอะไรออกมาหรอก มีแต่ลม วันหนึ่งกินก๋วยเตี๋ยว  สักพักก็อ้วกออกมาหมด
ฮือ ฮือ..เสียดายลูกชิ้นจัง&

แต่โชคดีที่ยังกินอาหารได้ตามปกติ  ได้ยินว่าคุณแม่บางคน กินอะไรไม่ได้เลยจนต้องไปนอนเติมน้ำเกลือ  โอ้ คุณพระช่วย&. ตอนแรกนั้นฉันก็งอแงเหมือนกันนะ แง..ไม่เอาแล้ว.. แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ มันต้องทนน่ะ ได้ไม่ได้มันก็ต้องทนให้ได้

จน 3 เดือนเศษผ่านไป อาการเหล่านี้จึงหายไป เฮ่อ..โล่งอกไปเปราะหนึ่ง  เพราะบางคนแพ้ท้องไปจนถึงใกล้คลอดก็มี
นับเป็นคุณแม่ที่มีความอดทนเป็นเลิศเลยล่ะ  เข้าสู่ไตรมาสที่สอง รู้สึกถึงการดิ้นของเจ้าตัวเล็ก  ยิ่งนานวันก็ยิ่งเห็นถึงความเติบโต ทีละนิด  ฉันเฝ้าดูด้วยความรู้สึกเป็นสุข และอิ่มเอิบใจ

ยามที่เจ้าตัวเล็กดิ้น  ฉันวางมืออย่างแผ่วเบาบนท้อง
ทำอะไรอยู่ข้างในนั้นนะ บางทีก็อดหัวเราะไม่ได้
เพราะว่าเห็นท้องโย้ไปทางซ้ายทีขวาที  บางครั้งมีอะไรแข็ง ๆ นูนออกมา  คลำไปเดาไป  หัวหรือก้นหว่า หรือว่าข้อศอก
หรือหัวเข่ากันหนอ  อยากมีตาทิพย์จริง ๆ ล่ะ ตอนนี้&

บัดนี้ล่วงเข้าสู่ไตรมาสสุดท้ายแล้ว อีกสองเดือน เราก็จะเจอกัน แล้วนะจ๊ะ  ที่ไปอัลตร้าซาวนด์  ก็ไม่เชิงว่าใจร้อนหรอก
แต่เพราะเป็นท้องแรก และอายุอานามเรา ก็ใช่ว่าน้อยเสียเมื่อไหร่  (เพิ่งไปทำบัตรประชาชนเมื่อปลายปี ที่แล้วนี่เอง อิอิ) ก็อยากจะเห็นว่าเจ้าตัวเล็กปกติดีหรือไม่  อีกอย่างถ้าเห็นว่า เป็นเจ้าเจ้าปีหรือจำปา  จะได้เตรียมข้าวของเครื่องใช้ให้ได้ถูก ที่สำคัญคือ  ตอนนี้ยังคิดหาชื่อจ๊าบ ๆ ถูกใจ ไม่ได้เลยเนี่ย&.

เมื่อเข้าห้องตรวจก็เปิดพุง คุณหมอก็บีบเจลเย็น ๆ ใส่ท้อง แล้วก็ใช้เครื่องมือมาวาง และภาพก็ปรากฎบนจอ
รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยเมื่อเห็นภาพเป็นเงาดำ ๆ  คุณหมอก็บอกว่า ตรงนี้เป็นแขนเป็นขา กระดูกสันหลัง ใบหน้า ช่วงที่กำลังตรวจ
เจ้าตัวเล็กขยับขาพอดี ก็เห็นการเคลื่อนไหวของเขา
ขายาวเหมือนกันนะลูกแม่
เห็นหัวใจ&.หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นตุบ ๆ  มันน่าอัศจรรย์ จริง ๆ นะ  ที่เขามามีชีวิตอยู่ในตัวเรา มาอยู่ในท้องของเรา&

ขวัญเอยมาแต่ไหน ฤ มาไกลจากห้วงหาว จากฟากฟ้าดาราพราว แล้วร่วงราวสู่อ้อมใจ&&

อะแฮ่ม..แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกทีว่าเกิดมาแล้ว เป็นเจ้าจำปีหรือจำปา นะจ๊ะ...


ปล. พี่หมี่  ขอเพลงวัดเอ๋ยวัดโบสถ์ หน่อยนะคะ จำเนื้อเพลงไม่ค่อยได้  ว่าจะหัดร้องไปประกวดร้องเพลง กล่อมเด็กในงานวันแม่แห่งชาติน่ะ... ฮี่ๆ