M-e-e P-e-d

แววตาตื่นตระหนก และอ่อนล้าจากการดิ้นรนหลบหนี

จ้องมองตามจังหวะการก้าวเดินของผมอย่างสิ้นหวัง

พันธนาการจากของเหลวเหนียวหนืดสีน้ำตาล ตรึงร่างเล็ก ๆ

ของเขาให้นอนนิ่งอยู่กับที่ สิ่งที่ยังบ่งบอกการมีชีวิตอยู่

มีเพียงช่วงท้องที่ยังขยับหายใจ และแววตาคู่นั้นที่ยังจับจ้อง

มาที่ผม

ดั่งนักโทษประหาร รอฟังคำพิพากษาจากศาล

แต่ความผิดเล็กน้อย ข้อหาลักทรัพย์ และสร้างความเดือดร้อนรำคาญ

กับโทษประหารผลาญชีวิต ... มันดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย

เพียงเพื่อพิทักษ์รักษาชีวิตตนเองให้อยู่รอด ไม่ว่าเขาจะทำสิ่งใด มันก็สมควรอยู่

ผมจ้องเข้าไปยังดวงตาคู่นั้น

พลางคิดหาความชอบธรรมในการตัดสินโทษของเขา

แต่ในมโนสำนึกดูเหมือนจะว่างเปล่า

... เพราผมสำนึกมาตั้งแต่ต้น ว่าผมไม่ใช่ผู้พิพากษา

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ความกลัว เป็นสิ่งที่ติดตัวทุกคนมาตั้งแต่กำเนิด

สัญชาติญาณระวังภัย ฝังรากลึกลงไปในกิ่งก้านของดีเอนเอบางคู่ของเรา

มันดำรงคงอยู่อย่างนั้นมาเป็นพันปี

แสดงลักษณะทางพันธุกรรม อันส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมบางอย่างของเรา

ทั้งที่ไอ้ของบางอย่างที่เรากลัว มันไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง

..

ภรรยาของผม กลัวหนู

มันดูจะเป็นวัฒนธรรมประจำเพศหญิง เป็นที่ยอมรับกันจนเป็นสากลว่า

ผู้หญิง กลัว หนู

ทั้งที่ลักษณะทางกายภาพแล้ว มนุษย์เรามีร่างกายที่ใหญ่โตกว่ามันเป็นร้อยเท่า

แถมมนุษย์เรา ยังเป็นสัตว์นักล่าที่ร้ายกาจที่สุดในพิภพ

เสือ สิงห์ กระทิง แรด ตัวใหญ่ตัวโตกว่าเราไม่รู้เท่าไหร่

เรายังไล่ทุบ ไล่แทง ถลกหนังมันมาห่ม แล่เนื้อมันมากินจนเกือบจะหมดโลก

แต่มนุษย์ผู้หญิงทุกชาติ ทุกเผ่าพันธ์ ก็ยังกลัวหนู

ทันทีที่ได้ประสานสายตากับเจ้าสัตว์ตัวเล็ก ๆ นั่น

สัญชาติญาณระวังภัยของพวกเธอจะทำงานอย่างออโตเมติก

หัวใจเต็นเร็ว มือไม้สั่น ขนกายทั่วร่างชูชัน มีเหงื่อออกตามรูขุมขน

ถ้าจังหวะช่วงเวลานั้น พวกเธอกำลังปวดขี้

กล้ามเนื้อหูรูดรอบรูตูด จะดันก้อนขี้ให้ถอยหลังอัดเข้าไปในลำใส้ใหญ่ได้อย่างน่าอัศจรรย์

จนโบราณกล่าวไว้ว่า .............. " กลัวขี้หด ตดหาย "

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ผมกำลังดูข่าว ที่สมาคมคุ้มครองผู้บริโภค กำลังยื่นหนังสือ ขอให้มีการติดฉลาก

แสดงอาหารที่มีส่วนผสมของพืชตัดแต่งพันธุกรรม ( GMO )

ข่าวคราวการดัดแปลงดีเอนเอของพืช เพื่อให้มีความต้านทานศัตรูพืชทั้งหลาย

สะกิดความคิดบ้า ๆ บางอย่างของผมว่า น่าจะดีเหมือนกัน

ถ้ามนุษย์เรา หาวิธีตัดแต่งพันธุกรรมของคน ให้ตัดส่วนของความกลัวออกไป

มันจะเป็นยังไงน้อ ถ้าเราไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วในโลกนี้

เราอาจได้กองทหารที่เหี้ยมหาญไม่กลัวตาย หรืออาจได้ขี้เมาที่ตีรันฟันแทงได้ทุกร้านข้าวต้ม

ความกลัว เป็นปราการด่านหนึ่งของการมีชีวิตรอดของมนุษย์

ถ้าปราศจากมัน อัตราการเสียชีวิตของคนจะพุ่งสูงขึ้นหรือเปล่า

... หรือเราจะตัดแค่ความกลัวเฉพาะด้านออกดี

" เมื่อไหร่เธอจะจัดการไอ้หนูที่อยู่ในห้องครัวซะทีวะ .. ! "

จานกุ๊ยช่ายขาวผัดหมูสับ ถูกวางโครมลงตรงหน้า และสิ่งที่มาพร้อมคำถาม

คือแววตาที่ฉายแววโกรธปนกลัวอย่างแยกไม่ออกของภรรยาผม

2 วันมาแล้ว ที่เธอต้องเจอกับการโผล่ออกมาทักทายเจ้าของบ้านของไอ้หนูตัวนั้น

ที่มันคงเข้าใจว่า เธอเอ็นดูมัน จึงไม่ได้ขับไล่มันออกจากบ้าน

แถมยังวิ่งหนีมันทุกครั้งที่เจอหน้า

ผมแปลกใจนิดหน่อย ... ที่ภรรยาผม กลัวหนูตัวนั้นมาก ถึงขนาดกล้าแสดงอาการ

ไม่พอใจแบบนี้กับผม

แต่กลับไม่กลัวว่าผม จะตบกบาลเธอคว่ำจมจานใส่กุ๊ยช่ายขาวผัดหมูสับจานนั้น ...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ผมพับกับดักประกบเข้าหากัน ของเหลวเหนียวหนืดสีน้ำตาล ประกบตัวเจ้าหนูเคราะห์ร้าย

ให้ดิ้นขลุกขลัก ๆ

ก่อนจะเดินไปเปิดฝาถังขยะที่หน้าบ้าน แล้วยัดมันลงไป

ผมได้ยินเสียงร้องอี๊ด อี๊ด .. ขอชีวิตของมัน

ถ้าความกลัว เป็นปราการด่านหนึ่งของการมีชีวิตรอดของมนุษย์

และเพียงเพื่อพิทักษ์รักษาชีวิตตนเองให้อยู่รอด ไม่ว่าผมจะทำสิ่งใด มันก็น่าจะสมควรอยู่

...

ผม ไม่กลัวหนู

ให้ตายสิ ผมไม่กลัวหนูจริง ๆ ...

พันธุกรรมของพวกเราส่วนใหญ่เป็นอย่างนั้น

ผู้ชายส่วนใหญ่ในโลกก็ไม่กลัวหนู

แต่เมียนี่สิ ... T___T

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .