M-e-e P-e-d

ณ ราตรีสีหม่น..พระจันทร์เศร้า ณ ห้วงฝันคละเคล้า..น้ำตาโศก ณ ถิ่นอื่นหมื่นใด - ที่ในโลก ณ แผ่นผ้างอับซึ่งโชค - คอยวิญญาณ์

ครานี้ .. อนิจจาตัวข้ากระทำบาป ชดซึ่งลาภแห่งบุญ..ทุนศาสนา แลเหมือนทำความดี..โดยเจตนา แต่จริงแล้วตัวข้า .. บาปครองบุญ

ครานั้น .. ตัวข้าอกสั่นสนขวัญแทบหาย เพียงเพราะยายไร้เรื่องรับรู้สุญ ข้าโมโหโกรธาด่าเป็นจุณ "เห่!ยายเหอ เติ้นอย่าฉุ้นนักแลงตา"

คราหนึ่ง .. ถึงความกดดันอันสิ้นสุด ยายกล่าวความเกินหยุด - แสนปุจฉา ฉันอ้ำอึ้งไร้ซึ่งวิสัชนา "แล้วการไรของมึงล่ะ!อย่าเสือกที

ครานั้น .. ครานี้ - คราไหนๆ ทนไม่ไหว แล้วนะ..จ๊ะ..ยายจ๋า ที่หลานพร่ำพูดเพ้อพรรณนา เพระารักยายสุดชีวา..จะขาดใจ