[ ..... เห็นรถสาย 8 มั้ยครับ ! ... ]
...
[ มันเหมือนพื้นดินที่เหยียบยืน หายวับไปอย่างสิ้นเชิง ]
& ร่างกายดิ่งวูบลงเบื้องล่าง ความมืดทะมึนกางปีกทะยานเข้าหาอย่างรวดเร็ว ความเย็นเยียบแผ่ซ่านจากสันหลังวิ่งไปตามแนวกระดูก แทรกเข้าไปในเส้นเลือด ซึมเข้าไปถึงปลายประสาท ในการพุ่งทะยานลงเบื้องล่างอย่างไม่มีจุดจบสิ้น เหมือนการเว้นวรรคของช่วงเวลา ที่หาการขึ้นคำใหม่บนกระดาษไม่ได้ ...
เห็นรถสาย 8 มั้ยครับพี่ ... ?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เขาลืมตาขึ้น เพดานสีเหลืองอ่อน ๆ ลอยนิ่งอยู่เบื้องบน ดูเหมือนมันจะหมุนโคลงช้า ๆ จนค่อย ๆ หยุดนิ่ง เขาเพ่งมองจนแน่ใจว่ามันหยุดแล้วจริง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ความฝันเมื่อครู่สับสนอลหม่านจนแทบจะจดจำอะไรไม่ได้ เว้นซะแต่การตกวูบลงตอนช่วงจบของความฝัน และเสียงคำถามที่ไม่รู้ที่มาของเจ้าของเสียง
เห็นรถสาย 8 มั้ยครับพี่ ... ?
ทำไมมันฝันซ้ำ ๆ กันแบบนี้ ฝันไร้สาระเลื่อนเปื้อน ฝันเป็นโน่นเป็นนี่ แล้วจบลงด้วยเสียงคำถามแปลก ๆ ที่ได้ยินและมันเป็นแบบนี้มาหลายคืนแล้ว
รถสาย 8 ... มันคืออะไร ... ?
นาฬิกาที่ข้างฝาเลื่อนเข็มยาวมาที่เลข 6 มันเหมือนการชี้นิ้วสั่งการว่า 8 โมงครึ่งแล้วนะโว๊ย รีบ ๆ ไปส่งต้นฉบับได้แล้ว เขาลุกจากที่นอน เดินโผเผเข้าห้องน้ำ
...
หัวกิ้งกือโผล่พนขอบถนนออกมา ผู้คนทั้งนั่งบนหลังที่ยาวเหยียด ทั้งห้อยโหนต่องแต่งข้างลำตัวกิ้งกือเยอะแยะไปหมด เขาโบกมือเรียกให้กิ้งกือตัวนั้นหยุด ก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปโหนข้างกิ้งกือ
แมงทับสีเงินอมม่วงวาววับคลานแซงขึ้นไปอย่างรวดเร็ว หนุ่มสาวที่นั่งบนหลังของมันดูสดชื่นแจ่มใส เขาส่งสายตาตามตูดแมงทับตัวนั้นไปอย่างอิจฉา เมื่อไหร่จะมีเงินพอซื้อเต่าทองไว้ขี่สักตัว จะได้ไม่ต้องมาโหนกิ้งกืออย่างนี้ ไม่งั้นก็ซื้อแมงปอไว้บินไปทำงานแบบคนรวยเขาทำกันซะให้มันรู้แล้วรู้รอด
กิ้งกือตัวนั้นเคลื่อนตัวออกจากหน้าปากซอย เข้าสู่ทางที่คลาคล่ำไปด้วยฝูงแมลง
...
ต้นไทรใหญ่ตระหง่าน มีผู้คนเดินขึ้นเดินลงเหมือนฝูงมด มองจากเบื้องล่าง มันดูแผ่กิ่งก้านสาขาไปอย่างมีมีที่สิ้นสุด กิ่งโน้นฝ่ายวิทยุโทรทัศน์และวิทยุกระจายเสียง กิ่งถัดไปฝ่ายมัลติมีเดีย กิ่งนั้นฝ่ายสร้างหนังโฆษณา และธุรกิจภาพยนต์ มีกิ่งเล็ก ๆ ของโปรดักส์ชั่นแตกออกไปอีก กิ่งเตี้ย ๆ ของสิ่งพิมพ์ดูสั้น ๆ ใบซีด ๆ น้ำเลี้ยงจากลำต้นคงไหลไปไม่ค่อยถึง มันถึงดูแห้งโหย ไร้ชีวิตชีวาขนาดนั้น
เขาเดินไต่ขึ้นไปบนก้านของสื่อสิ่งพิมพ์ ปลายใบสีเขียว ๆ บก.นั่งมองแมงปอสีแดงสะดุดตาที่กำลังบินผ่านไป เขาเห็นแววตาที่แฝงความปราถนาในวงหน้าของ บก. อย่างเด่นชัด
จนจะปิดเล่มอยู่แล้ว ทำไมเพิ่งมา ขี่กิ้งกือมาส่งงานล่ะสิท่า ?
บก. ยิงคำถามใส่ตอนที่ยื่นมือรับซองต้นฉบับไปเปิดออกอ่าน เขานั่งลงหน้า บก. พลางวิเคราะห์ความหมายเย้ยหยันที่แฝงในคำถาม ใครล่ะจะอยากขี่กิ้งกือไปตลอกชาติ ถ้าดังเมื่อไหร่พ่อจะออกแมงปอมาขี่เย้ย บก. ต๊อกกะต๋อยขี่ด้วงมาทำงานซะให้สาแก่ใจ
เดือนหน้า .. ไม่ต้องมาส่งต้นฉบับแล้วนะ
บก. บอกพลางเก็บต้นฉบับเข้าใส่ซองดังเดิม เขารู้สึกเหมือนตกจากที่สูง
ทำไมล่ะครับ ... หรือว่า เขาถาม บก.
ใช่ .. เขาจะตัดกิ่งสื่อสิ่งพิมพ์ออกแล้ว เขาว่ามันเปลืองน้ำเลี้ยงลำต้น ผมก็จะย้ายไปทำกับมัลติมีเดีย ส่วนคุณ .. ไปเบิกเงินที่กิ่งบัญชี แล้วก็ขี่กิ้งกือของคุณกลับไปได้ ..
[ มันเหมือนพื้นดินที่เหยียบยืน หายวับไปอย่างสิ้นเชิง ]
& ร่างกายดิ่งวูบลงเบื้องล่าง ความมืดทะมึนกางปีกทะยานเข้าหาอย่างรวดเร็ว ความเย็นเยียบแผ่ซ่านจากสันหลังวิ่งไปตามแนวกระดูก แทรกเข้าไปในเส้นเลือด ซึมเข้าไปถึงปลายประสาท ในการพุ่งทะยานลงเบื้องล่างอย่างไม่มีจุดจบสิ้น เหมือนการเว้นวรรคของช่วงเวลา ที่หาการขึ้นคำใหม่บนกระดาษไม่ได้ ...
เห็นรถสาย 8 มั้ยครับพี่ ... ?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เขาลืมตาขึ้น เพดานสีควันบุหรี่ลอยนิ่งอยู่เบื้องบน ดูเหมือนมันจะหมุนโคลงช้า ๆ จนค่อย ๆ หยุดนิ่ง เขาเพ่งมองจนแน่ใจว่ามันหยุดแล้วจริง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ความฝันเมื่อครู่สับสนอลหม่านจนแทบจะจดจำอะไรไม่ได้ เว้นซะแต่การตกวูบลงตอนช่วงจบของความฝัน และเสียงคำถามที่ไม่รู้ที่มาของเจ้าของเสียง
เห็นรถสาย 8 มั้ยครับพี่ ... ?
ทำไมมันฝันซ้ำ ๆ กันแบบนี้ ฝันไร้สาระเลื่อนเปื้อน ฝันเป็นโน่นเป็นนี่ แล้วจบลงด้วยเสียงคำถามแปลก ๆ ที่ได้ยินและมันเป็นแบบนี้มาหลายคืนแล้ว
รถสาย 8 ... มันคืออะไร ... ?
นาฬิกาที่ข้างฝาเลื่อนเข็มยาวมาที่เลข 6 มันเหมือนการชี้นิ้วสั่งการว่า 8 โมงครึ่งแล้วนะโว๊ย รีบ ๆ ไปส่งต้นฉบับได้แล้ว เขาลุกจากที่นอน เดินโผเผเข้าห้องน้ำ
...
รถ ปอ. เร่งเครื่องวิ่งเข้าหาป้ายจอดรถที่อนุสาวรีย์ชัยฯ รถตู้คันหนึ่งจอดขวางลำอยู่ คนขับเลยจอดรถปอ.ที่คนแน่นเอียดเยื้องหน้ารถตู้ไปเล็กน้อย ก่อนจะกดปุ่มเปิดประตู
ผู้คนไหลทะลักลงจากรถ เขายังคงคิดถึงความฝันเมื่อคืน ความฝันเมื่อคืนก่อน และความฝันเมื่อวานซืน ฝันที่ไร้สาระ ฝันที่หาความเป็นจริงไม่ได้ ฝันที่บอกว่าคนอ่านหนังสือกันน้อยลง จนต้องปิดสำนักพิมพ์ มันจะเป็นไปได้จริงหรือนี่ ทุกวันนี้แผงหนังสือยังเรียงรายด้วยหนังสือน้อยใหญ่ แผงหนังสือที่ยังมีคนไปยืนมุงดูพลางเลือกซื้อหนังสือที่ตนต้องการ หนังสือพิมพ์ที่อัดแน่นด้วยสาระของสังคมเฮงซวย นิตยสารดาราที่ล้วงแคะแกะเกาเรื่องส่วนตัวเหมือนคนสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน หนังสือวัยรุ่นจากต่างประเทศและเทรนด์ฮิตจากเกาะอังกฤษ รวมอัลบั้มแก้ผ้าของสาวรูปร่างดีกว่ามันสมอง นะโม พุทโธ สาธุ ขอเลขเด็ดลูกสัก 2 ตัว มีงานด่วนที่ประเทศโมซัมบิค ... ฯลฯ
ใครว่าคนไทยอ่านหนังสือน้อยลง .. ไม่จริงหรอก
เขาเดินข้ามช่องทางหน้าป้ายรถเมล์ ในหัวยังคิดถึงแต่คำถามที่วนเวียนในสมอง
...
[ มันเหมือนพื้นดินที่เหยียบยืน หายวับไปอย่างสิ้นเชิง ]
& ร่างกายดิ่งวูบลงเบื้องล่าง ความมืดทะมึนกางปีกทะยานเข้าหาอย่างรวดเร็ว ความเย็นเยียบแผ่ซ่านจากสันหลังวิ่งไปตามแนวกระดูก แทรกเข้าไปในเส้นเลือด ซึมเข้าไปถึงปลายประสาท ในการพุ่งทะยานลงเบื้องล่างอย่างไม่มีจุดจบสิ้น เหมือนการเว้นวรรคของช่วงเวลา ที่หาการขึ้นคำใหม่บนกระดาษไม่ได้ ...
...
โลกดูเงียบอย่างน่าประหลาด แต่ผู้คนยังคงเคลื่อนไหวอย่างน่ากลัว
ภาพจากมุมมองด้านตะแคงของเขา เห็นคนกรีดร้อง แต่ไม่ได้ยินเสียง เห็นหลายคนวิ่งตรงเข้ามา แต่ไม่ได้ยินฝีเท้า
สำหรับเขา คนที่ห่อตัวเองไว้กับความฝัน ระยะห่างระหว่างความฝันกับความเป็นจริงก็คงไม่ห่างกันเท่าไหร่ มันจะมีความหมายอะไรนักหนาในความเป็นจริงที่ดูเหมือนเป็นความฝัน หรือความฝันที่กลายเป็นจริง ...
โลกที่ถูกเงาของอะไรบางอย่างบดบังไว้ ถัดออกไปเหมือนจะสว่างจ้า แต่ตรงที่เขาอยู่มันอยู่ใต้เงา .. และมันเงียบ
ชายคนหนึ่ง ก้มหน้าลงมองลอดเงาที่คลุมตัวเขาอยู่ แววตาปนเปื้อนไปด้วยความสังเวช
ไม่เห็นรถสาย 8 หรือครับพี่ & ?
.....
....
...
..
.
Relate topics
ญ. (Not Member)
จสอ.โจหมี่เป็ด ไอ้รูปหล่อ (Not Member)
มัชฌิมา