M-e-e P-e-d

"พบรักปากน้ำโพ" เวอร์ชั่นแรกนั้น  สายัณห์ สัญญา เป็นผู้ขับร้อง และในที่สุดก็ หนู มิเตอร์ ที่ร้องให้กับรถไฟดนตรี ที่ทำให้เพลงนี้เป็นที่รู้จักกันอีกครั้ง  โดยอารมณ์ของกวีแล้ว ค่อนข้างจะออกมาในรูปแบบ "ผู้ชายพายเรือ" ที่แม่ๆ มักจะเตือนลูกสาว ระวังผู้ชายพายเรือ

พี่เป็นหนุ่มลุ่มเจ้าพระยา ล่องเรือไปขายค้า
เดินทางมาหลายร้อยกิโล สายัณห์คล้อยต่ำ
ลอยลำถึงปากน้ำโพ หันหัวเรือล่ามโซ่
ค้างปากน้ำโพสักคืน

แนะนำตัวก่อน ว่าเป็นใครมาจากไหน เหมือนกับแจกนามบัตรเลยวุ้ย

พี่เร่ร่อนนอนกินกับเรือ น้องจงคิดเอื้อเฟื้อ
ให้จอดเรือหน้าบ้านขวัญยืน คืนนี้เดือนแจ่ม
ขอจอดพักแรมซักคืน พอรุ่งเช้านอนตื่น
จะลาขวัญยืนล่องเรือต่อไป

ก้าวเข้าไปอีกขั้นหนึ่ง ขอจอดเรือหน้าบ้านซะด้วย  แล้วก็ "เกี้ยวเอาซะดื้อๆ


เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพ พบน้องคนโก้
ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพร น้ำใจเอื้อเฟื้อ
หนุ่มเรือไม่อยากลาไกล อยากขายเรือซื้อนาซื้อไร่
อยากอยู่ใกล้แม่ขนตางอน

--> หนุ่มเรือไม่อยากลาไกล อยากขายเรือซื้อนาซื้อไร่
อยากอยู่ใกล้แม่ขนตางอน  ประโยคนี้ถ้าสาวคนนั้น เธอเกิดหลงคารมขึ้นมา แอบหนีพ่อลงมาค้างอ้างแรมบนเรือ.....

รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา ต้องถอยเรือก่อนหนา
แม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อน
ชาวเรือต้อยต่ำ ตัวดำเหมือนดินนาดอน
โบกมือแล้วแม่ขนตางอน อย่าลืมชาวเรือ...

พอสาวไม่สนใจ หนุ่มเรือก็ลาไกล หาว่าตัวเองวาสนาน้อย.. แล้วก็ลาไปตามธรรมเนียม ..  และถ้าสาวคนนั้น ตกลงปลงใจ ให้ความรักใคร่ใกล้ชิด..  หนุ่มเรือก็ยิ่งต้องลาไกลไปอยู่ดี .. แม่ถึงเตือนนักเตือนหนา ให้ระวัง ผู้ชายพายเรือ

จะว่าไปแล้ว ถ้าเอาความไพเราะของอารมณ์รัก เพลงนี้เป็นเพลงหวานเพลงหนึ่งทีเดียว เพียงแต่ลีลาการรุกไล่ ของหนุ่มชาวเรือนี่ไวไฟเหลือเกิน เจอหน้าปุ๊บ จะขายเรือซื้อนาเลยวุ้ย