ชีวิตของกู - - ที่มิใช่ของกู
ย้อนรอยทางแห่งสังคมบุพกาล ผู้เฒ่าคนหนึ่งกล่าวไว้ด้วยเสียงอันแหบพร่า 'มึงมันชั่ว อัปรีย์ เกิดมาเป็นตัวถ่วงความเจริญ' มึงกับกู .. นรกกับสวรรค์ - -
เออเว้ย - กูเกิดปีมะโรง .. กูผิด? มึงเกิด ปีจอ - - ต่างกันตรงไหน !! กูไม่เคยแม้แต่จะร้องขอให้กูมานั่งหายใจรดอากาศ - ณ ที่ตรงนี้เลยแม้แต่สักกะผีกเสียง
ใครที่ไหนก็ไม่รู้ .. อ้างว่า มะโรงกับจอ - - เป็นอัปรีย์แห่งชีวิต .. อยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ล่มจม สูญเสีย กูพยายามหลายครั้งที่จะลบคำกรีดใจเช่นนี้
.......................................................
มีนาคม 2532
กูมองเห็นเลือดเนื้อแห่งชีวิตครั้งแรกที่นี่ ด้วยความรัก..ด้วยสายเลือด..และสายใยแห่งความผูกพันธ์ ไม่เคยเลยที่กูจะตระหนักว่า .. กูเกิดปีมะโรง และไม่เคยเลยอีกเช่นกันที่กูจะมองว่า แม่เกิดปีจอ พ่อเกิดปีหมา
กูอยู่มาเรื่อยๆ ตามประสาของกู หลบลี้หนีหน้าในบางถ้อยที่ไร้คำอรรธถาธิบาย ยอมก้มหัวในบางวาระที่มิอาจสู้ พยักเพยิดเยินเยอเมื่อต้องการในสิ่งที่ปรารถนา..โหยไห้
ใครจะรู้บ้างเล่า? ว่าภายใต้จิตสำนึกของกูแล้วนั่น.. มีจิตวิญญาณขบถแห่งยุคสมัยแฝงตัวอยู่ กูแอบมันไว้ภายใต้แววตาบริสุทธิ์ของกู มันดิ้นพล่านระร่านระริกที่จะออกมา ออกมาเป็นตัวตน..ให้กูมีชีวิตที่เป็นชีวิต -- ชีวิตของกู --
กันยายน 2548
กูมีชีวิตอยู่ได้เพียงร่างกาย ปัญญา . .
แล้ว 'จิตใจ' กูล่ะ ??
จิตใจกูอยู่แห่งใด ..
ใครกันหนอ ครอบงำมันไว้..ไม่อาจเอื้อม
กูเพียงแค่อยากจะบิน .. บิน .. บิน อิสระ - - พ้นแอกพันธะมนุษย์ อีกครั้งกับพันธะที่ก่อเกิดด้วยความรัก กูยอมรับว่า..ต้องการ แต่ไม่อยากกอดรัดไว้ทุกช่วงเวลา
กูเพียงแค่อยากจะเดินตามรอยทางความฝัน แล้วเหตุใดเล่า ?? ความเหลวแหลกของสังคมใช่ไหม ? ที่สร้างความไม่เข้าใจให้เกิดขึ้น ระหว่างกูและคนรุ่นเก่า..ที่มองว่ากู คือมนุษย์ไขลาน
ต้องการอะไร..กูต้องทำได้ . . แม้แต่ตอนให้กูมาอยู่บนโลกอันโสโครกเช่นนี้ ก็เป็นความต้องการของคนอื่น .. ทั้งสิ้น ไม่ได้เกิดจากเนื้อใจของกูเลยแม้แต่น้อย
. .
แล้วนี่ ?? ขอเพียงแค่ให้กูได้เดินเคียงคู่กับตัวเองบ้าง
ผิดนักหรือ ??
.
.
.
..
เออเว้ย..อย่างน้อยกูก็ยังมีความสุขกับการนั่งมองขวดไฮเนเก้น
คนเดียว ด้วย 2 ตาของกู และจินตนาการถึงรสความนุ่มลิ้นด้วยใจของกูเอง
โดยปราศจากคนที่คอยกำกับว่า ...
อะไร คือ อะไร - -
และกู .. ควรเลือกจะเป็นอะไร
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก