M-e-e P-e-d

ลูกแม่.. ชีวิตเป็นของลูก การได้เลี้ยงดูและเฝ้ามองเจ้าเติบโต มันเป็นความสุขอย่างที่สุดของแม่ แม้จะเหนื่อยอ่อนเพียงไหน ก็ไม่เคยคิดจะละจากหน้าที่นี้ไป แม้สักเสี้ยววินาที

ลูกแม่.. ชีวิตเป็นของลูก จิตวิญญาณเป็นของลูก แม่ไม่อาจเข้าไปนั่งบงการความคิดของลูกได้ แม่เพียงอยากฟังลูกเล่าถึงความฝันอันบรรเจิดของลูก เผื่อบางที แม่อาจจะช่วยต่อเติมความฝันนั้นให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ลูกแม่... ชีวิตเป็นของลูก แม้ลูกจะอยู่ในฐานะต่ำต้อยในสังคมแค่ไหน แต่ลูกคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอในสายตาแม่ หากลูกมีความสุขกับความคิดฝันของลูก และเดินไปตามทางที่ลูกฝันไว้ได้ แม่ย่อมยิ้มตามหลังลูกด้วยความชื่นใจ

ลูกแม่.. ชีวิตเป็นของลูก แม่เพียงหวังว่าลูกจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตในภพหนึ่ง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่มันเป็นวัฎฎะ ที่ไม่มีใคร หลุดพ้นออกจากวงจรนี้ จำไว้เถิดว่า ความสุขของลูก คือความสุขของแม่ แค่นั้นเอง..ที่แม่หวัง จงใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าและมีความสุข

จากใจ..คนเป็นแม่คนหนึ่ง....

จิตใจและอารมณ์ของคนนั้นอ่อนไหว จนบางที..ชีวิตที่กว่าจะเติบโตมาได้ ถูกปลิดลง..อย่างน่าเสียดาย..

ที่เมล็ดฝันฯพูดมานั้น มันเป็นการพูดกันมาทุกยุคทุกสมัย  กล่าวโดยสรุปได้คือ-วัย-

วัยรุ่นมักเชื่อเพื่อนมากกว่าพ่อแม่  รักเพื่อนมากกว่าตัวเอง  ความฝันทั้งมวลผูกอยู่กับเพื่อน    ไม่ใช่เรื่องผิด  เช่นที่พ่อแม่บ่นกล่าวก็ไม่ใช่เรื่องผิด  เรารู้อยู่ทุกคนว่าพ่อแม่บ่นกล่าวนั้นเพื่ออันใด?  หรือมิใช่?


ปัจจุบันเด็กถูกคาดหวังการเรียนจากผู้ปกครองไว้สูง  สูงจนเด็กรู้สึกหนักและเหนื่อยวายป่วง  ดูปรางสิ เรียนวันละไม่ต่ำกว่า 8 ชม.  ทั้งที่เป็นช่วงปิดเทอม  มันเกิดอะไรขึ้น?


หากจะต้องพูด  มันก็ต้องพูดกันยาว  ลากมาตั้งแต่ระบบการศึกษาไปจนถึงรสนิยมของเด็กและพ่อแม่    โดยมีค่านิยมห่าเหวอะไรไม่รุ  มาคอยเป็นเชือกผูกคอ


ใจเย็นน้องเอ๋ย  น้องกำลังสับสนและท้อถอย  มองเห็นได้ถึงความเบื่อหน่ายและแรงอัดที่บีบคั้น    อย่างไรก็ตาม  การสอบเอนท์น้องต้องรู้แลบะเข้าใจว่า  มันไม่ใช่สิ่งสูงสุดในชีวิต    มันเป็นเพียงเรื่องบ้าบอคอแตกของการคัดเลือกที่ไม่ต่างจากการคัดพ่อพันธุ์หมาสักเท่าไหร่  น้องเอนท์ไม่ได้  หรือได้คณะที่ไม่อยากได้  ก็ใช่ว่าน้องจะสูญเสียคุณค่าของตนไปแม้สักกระผีกริ้น

วัยของน้องมันต้องการคนชี้แนะ  วัยของน้องมันมีพลัง  ชีวิตเป็นของเธอ - น้องเอ๋ย    อนาคตข้างหน้าอยู่ที่เธอจะเลือกในวันนี้ 





เคยเห็นคนขายก๋วยเตี๋ยวหน้าตาจืดๆที่เป็นกวีบ้างไหม?

มาต่ออีกหน่อย พูดแล้วบ้าน้ำลาย..

เห็นเด็กอนุบาลแบกเป้จนหลังแอ่น .. ลูกของฉันก็ต้องเข้าสู่ วงจรนี้ด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้สินะ... แม่จะเลือกโรงเรียนที่วิชาการไม่โหดให้นะลูก

ติวเข้มอนุบาล เข้า ป.1  โห... เห็นป้ายโฆษณานี้แล้ว มันจะบ้าเรอะ.. ที่เคยเห็นเมื่อก่อนก็แค่เตรียมเอ็นท์ เดี๋ยวนี้ มันตั้งแต่ระดับอนุบาล...ปวดหัวจี๊ดเลย..

เด็ก ม.ต้น ม.ปลาย เรียนพิเศษกันอย่างหนัก
ครูสอนพิเศษรวยเละ  ทำให้มีคำถามว่า เวลาเรียนในห้องเรียน ปกติ ครูสอนไม่หมดรึ  จึงต้องมาสอนพิเศษเก็บตังค์กับเด็กอีก และก็เป็นที่น่าสักเกตว่า ถ้าเด็กมาเรียนพิเศษแล้วเกรดจะดีกว่า เด็กที่ไม่เรียนพิเศษ เพราะว่าเรียนมากกว่าเหรอ ไม่ใช่หรอก ครูเอาข้อสอบมาสอนน่ะสิ  ไม่ได้คะแนนดีกว่าให้มันรู้ไป...

สงสารนะ.. เขาจะรู้ไหมว่าตอนนี้ฝนกำลังตก แดดกำลังออก รุ้งกำลังขึ้น  ก้มหน้าก้มตาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมกับกองตำรา ที่รู้เรื่องมั่ง ไม่รู้เรื่องมั่ง

ที่ว่ามาทั้งหมดน่ะ  แค่อยากบอกว่า เกลียดการเรียนพิเศษมากกกกกก..

Love me love my cat ...อ่ะพี่

เราม่ะเลี้ยงหมานี่...

ไม่แข่งยิ่งแพ้... หรือแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่งหว่า..

แม่ให้ไป มช. แระ

ทีนี้ก้ออยู่ที่เรา -- จะเอาไรไปแขเงกะเค้าหว่า..