M-e-e P-e-d

วันฝนโปรย ๒๒ ตุลาคม ปีระกา ........................ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมานั่งมอง ความหลากหลายของมุมเมือง
ตรงหน้าฉันมีสวนหย่อมเล็กๆ
มองขึ้นไปก็เป็นเพียงหลังคาทางลาด ของธนาคารพาณิชย์กลางใจเมืองแห่งหนึ่ง
จริงๆแล้วฉันควรนั่งเก้าอี้ภายในห้องเรียนทันสมัย
ไม่ใช่ม้าหินอ่อนริมบาทวิถีแห่งนี้ ไม่แปลกเลย - -
หากฉันจะโยนระเบียบชีวิตออกไปในคูน้ำ
พร้อมๆกับสายฝนเนี่ยแหละ
ไหลไปด้วยกันเลย เป็นไง .. โน่นไง รถประจำทาง สายหาดใหญ่ - สตูล กำลังผ่านหน้าฉันไป เออ ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่า
ทำไมฉันจึงยังนั่งอยู่ตรงนี้ยะ
ทั้งๆที่ฉันควรจะกลับบ้าน ก่อนหน้านี้ฉันขลุกตัวอยู่ในร้านหนังสือแห่งหนึ่ง
ละแวกนี้แหละ - - (เหมือนไกล) หยิบหนังสือหลายเล่มขึ้นมาอ่าน ก็ปกิณกะทั่วไปน่ะแหละ ทั้งที่ความจริงอยากอ่านกลอนมากกว่า
แต่ความจริงของความรู้สึกมันยั่งวุ่นวาย
ทั้งป่วยการในด้านที่ควรคิดและไร้สาระ
อีกปีกว่า ฉันก็ต้องสอบเข้ามหาลัยแล้วสิ
ยังสั่นๆอยู่ ใช่ ฉันลงเรียนพิเศษ - - แพง
แต่สิ่งที่ตอบสนองกลับมาฉันบอกตัวเองได้ว่า
อ่านเองดีสุด ก็สอนในสิ่งที่ล้วนรู้มาแล้วทั้งสิ้น ..
ไม่สิ แค่แทบทั้งสิ้น ฉันว่ามันจะดีกว่ากันไหม
ถ้าเอาเวลาในศูนย์กวดวิชา บางครั้งก็เป็นเพียงการศึกษาหลอกลวงของเด็กที่ทำให้เหมือนว่า
เราเรียน เราเด็กเรียน ทั้งๆที่ภายในก็อัดแน่นไปด้วย แหล่งบันเทิงในแวดล้อมที่ไม่ไกลนัก ....
น่ะแหละ เอาเวลานั่นมาอ่านหนังสือเองอยู่กับบ้านดีกว่ามั้ย?
- - - - - - - - - - - -  - - - - จบป.ตรี อยากเป็นครูนะ
จะมีใครหัวเราะความคิดของฉันรึปล่าวล่ะเนี่ย

เมื่อตะกี้ กินข้าวมื้อแรกในรอบ ๒ วัน
- - ข้าวไข่เจียว - -
อร่อยเพราะหิวมาก แทบจะเป็นลม
เออ แต่เป็นลมก็ดี ประหยัดไฟช่วยตัวเอง..นะ
แต่พูดก็พูดเถอะ เรื่องลมเนี่ยมาดีก็ดีไป
ถ้ามาอย่างรุนแรงก็จบเหมือนกัน เหมือนกะคนน่ะแหละ ??

นึกดูดีกว่าว่าฉันเกิดมาเพื่อทำอะไร ก็มากมายเกินสาธยายได้หมด ก็คง เป็นลูกพ่อ ลูกแม่ เป็นเด็ก เป็นผู้ใหญ่ เป็นครู อยากทำก็คง เขียนตามที่อยากเขียน นอนหลับ มีบ้านไม้ไผ่ริมทะเล กลางทุ่งนาก็ได้ ถ่ายภาพ
เปิดร้านหนังสือ(คล้ายๆร้านหนังสือเดินทาง แถวถ.พระอาทิตย์)
ต่อปริญญาโท พาพ่อแม่ไปเที่ยว รวย ฟังเพลง กินตามใจ
นั่งรถไฟหวานเย็นไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับบทกวีประกอบ(หลักฐานการเดินทาง)
ทำหนังสือและสมุดบันทึกทำมือ ไว้ผมยาว แต่งตัวตามใจฉัน
เปลี่ยนแว่นตาคันใหม่ ไปหอศิลป์ ไปหามิ้ม ไปโรงเรียน เรียนอังกฤษ เดินเล่นแถวถ.พระอาทิตย์ นั่งมองคลื่นกระเพื่อมที่เจ้าพระยา
เป็นนิสิตมศว ทำอังกฤษให้ได้เกรด ๔ และอีกมากมายหลายอย่าง ที่อยากทำและต้องหาโอกาสทำให้ได้ ................................................................ สาธุ


ปอปลากะลอลิง . . . นี่คือความจริงของชีวิต เวลาที่เหงาๆ การได้พูดคุยกับตัวเองเหมือนข้างบนเนี่ย มันก็ดีอย่างนี้แหละค้า .. สบายใจ อาจวกวนนิดหน่อย แต่มันก็เป็นเพียงแค่ควาคิดคนนะคะ ใครจะมา จัดระเบียบกับคำคมคิดได้ล่ะค่ะ ... ???