M-e-e P-e-d

หมูน้อยกลอยใจ..

กาลครั้งหนึ่ง มีหมูสามตัว ยิ้มร่าเล่นหัว ทุกตัวอ้วนพี ตัวหนึ่งสร้างบ้าน ใช้ฟางอย่างดี สร้างเสร็จเร็วรี่ รีบปรี่ไปนอน ตัวสองใช้ไม้ ตีตอกไปก่อน วางเรียงซ้อนซ้อน ก็นอนสบาย ตัวสามก่อชิด ใช้อิฐปิดทราย เหนื่อยแล้วก็หาย พักคลายเอาแรง

และแล้ววันหนึ่ง หมาป่ามาถึง จึงออกสำแดง หมูน้อยวิ่งหลบ พบบ้านฟางแห้ง เป่าลมโดยแรง บ้านแห้งกระเจิง หมาป่าวิ่งไล่ เจอบ้านไม้เพิง เป่าลมเปิดเปิง ไม้เพิงพังพลัน

หมูน้อยสองตัว วิ่งมั่วกลัวสั่น หลบเป็นพัลวัน หนีกันพัลเก ถึงบ้านก่ออิฐ วิ่งไม่หักเห หัวซุกซุนเซ ขาเป๋คราวนี้ หมูตัวที่สาม ฟังความของพี่ บ้านแข็งแรงดี ไม่มีอันตราย

หมาป่าย่ามใจ จะเป่ากระจาย บ้านนี้ก็คล้าย เหมือนที่ผ่านมา จะได้กินหมู สักทีล่ะหนา เป่าลมหลายครา หน้าดำหน้าแดง สุดท้ายยอมแพ้ หมาแก่หมดแรง จากไปเมื่อแจ้ง หมูน้อยไชโย


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บ้านแหลกเพราะลมเป่า ใจแหลกเพราะลมปาก


ปล. พี่หมี่จ๊ะ  ไหน ๆ หญิงก็มีลูกแล้ว พี่คิดวางแผนชีวิตของเราต่อไปยังไงดีจ๊ะ