M-e-e P-e-d

Attension ... GO

สิ้นสุดสัญญาณปล่อยตัว แคทถีบตัวพุ่งขึ้นไปบนหน้าผาอย่างรวดเร็ว เสียงกู่ร้องตะโกนดังระงมไปรอบตัว ไทยแลนด์ .. ไทยแลนด์

แต่แคทกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

โลกทั้งใบเงียบสนิท และช่วงวินาทีที่ดูเหมือนจะหยุดนิ่ง แคทยังพุ่ง ทะยานสูงขึ้นไป สูงขึ้นไป ... บนหน้าผา

เธอสัมผัสได้เพียงเสียงของหัวใจของเธอเองที่เต้นอยู่ภายในร่างกาย ร่างกายที่เคลื่อนไหวราวกับจะหลุดพ้นจากแรงดึงดูดของโลก

โลก ... ที่เงียบสนิท

.......................................................................................

" บอกให้ไปซื้อน้ำตาลแค่นี้ หายไปเป็นชั่วโมง จะช่วยแม่มันทำมาหากิน หน่อยก็ไม่ได้ ... ไม่ได้ "

สลับกับเสียงด่าของแม่ คือก้านมะยมที่ถูกฟาดไปตามเรียวน่องของอ๊อด

แต่อ๊อดกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

โลกทั้งใบเงียบสนิท และช่วงวินาทีที่ดูเหมือนจะหยุดนิ่ง แม่ยังคงหวด ก้านมะยม หวด .. และหวด ลงบนขาของอ๊อด

อ๊อดสัมผัสได้เพียงเสียงของหัวใจของอ๊อดเองที่เต้นเร่าอยู่ภายในร่างกาย และภาพของวินาทีนั้น ที่เหมือนดึงวิญญาณของเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ให้เข้า ไปยังอีกโลกหนึ่ง

โลก ... ที่เต็มไปด้วยเสียงกู่ร้องอันกึกก้อง

.......................................................................................

6 เดือนสำหรับการฝึกซ้อมอย่างหนักหน่วง จะแสดงผลของมันในวันพรุ่งนี้ แคทรู้สึกเหมือนการเดินทางอันยาวนานกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด การแข่งขัน ปีนหน้าผาในกีฬาเอเชี่ยนอินดอร์เกมส์ที่เธอเข้าร่วมชิงชัยและผ่านเข้ามา ถึงรอบ Final ของประเภท Womens Speed มันไกลกว่าที่เธอเคยคาดหวัง

แคทเหลือบมองไปที่ด้านหลังของเสื้อวอร์มสีเลือดหมูที่พาดอยู่ที่เก้าอี้

" Thailand "

ตัวอักษรสีขาว ที่ถูกสกรีนบนเนื้อผ้า ดูช่างมีความหมายที่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึก ของนักกีฬาทีมชาติไทยอย่างเธอ กว่าที่แคทจะได้สวมเสื้อตัวนี้ เธอต้องผ่าน การฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง ผ่านการแข่งขันครั้งแล้วครั้งเล่า ...

พรุ่งนี้ ... ฉันจะใส่เสื้อตัวนี้ขึ้นแท่นรับเหรียญให้ได้

แคทให้สัญญากับตัวเอง

.......................................................................................

อ๊อดยังนึกไม่ออกว่าจะหาจังหวะไหนแว๊บไปดูเขาแข่งกีฬากัน ...

แม่ของอ๊อดขายน้ำอัดลมและขนมหวานอยู่ในวัดป่าเลไลย อ๊อดต้องมาช่วยแม่ ขายของทุกวันหลังเลิกเรียน ช่วงนี้จังหวัดสุพรรณบุรีมีแข่งกีฬาระดับชาติ โรงเรียนเขาหยุด เพื่อเกณฑ์เด็ก ๆ บางส่วนไปช่วยงานและไปเป็นกองเชียร์ แต่แม่บอกว่าไหน ๆ ก็หยุดแล้ว .. ให้มาช่วยแม่ขายของ

ศูนย์กีฬาอยู่ห่างจากวัดป่าเลไลยแค่นี้เอง สมองน้อย ๆ ของเด็กชายอายุ 8 ขวบ กำลังพยายามคำนวนว่าเขาจะให้เวลาวิ่งไปกลับสักกี่นาที

.......................................................................................

" ... และนักกีฬาหมายเลข 219 แคทลียา อุปคำ จากประเทศไทย "

สิ้นเสียงประกาศชื่อจากโฆษกสนาม แคทเดินออกมาจาก Call Zone พร้อมกับ เสียงปรบมืออย่างกึกก้อง คู่ต่อสู้ของเธอเป็นนักกีฬาจากประเทศอินโดนีเซีย ยืนพร้อมอยู่ที่จุดปล่อยตัว แคททำความเคารพกรรมการผู้ตัดสิน ก่อนจะสูด ลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ

เพื่อน ๆ นักกีฬาทีมชาติไทยยืนตะโกนเชียร์เธออยู่ที่ข้างเต๊นท์ผู้ตัดสิน แคทกวาดสายตามองผ่านไป ก่อนจะมาสะดุดอยู่ที่เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ใส่เสื้อยืด สีแดงขมุกขมอม ที่ยืนป้องปากตะโกน ไทยแลนด์ .. ไทยแลนด์ อยู่ข้าง ๆ กลุ่ม เพื่อนของเธอ

คอยดูพี่ให้ดี ๆ นะ .... เดี๋ยวพี่จะทำอะไรให้ดู

แคทนึกในใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอด สลัดความคิดทั้งปวงออกไปจนหมดสิ้น แล้วหันหน้าเข้าจุดสตารท์ ...................................

แล้วโลกทั้งใบก็เงียบสนิท

.......................................................................................

แคทก้มตัวลงรับเหรียญ

การเดินทางยาวนานของเธอสิ้นสุดลง ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ปีนหน้าผาได้เร็ว เป็นอันดับ 2 ของเอเชี่ยน

6 เดือนของการฝึกซ้อม แต่ตัดสินผลแพ้ชนะกันใน 10 วินาที .. แคทรับช่อดอกไม้ ก่อนที่จะโบกให้กับเสียงปรบมือของผู้ชมรอบสนาม ถึงแม้จุดสุดท้ายของการเดินทาง ของเธอจะไม่ใช่จุดสูงสุดคือเหรียญทองในวันนี้ แต่เธอก็ได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว

แคทโบกมือให้กับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ที่ใส่เสื้อยืดสีแดงขมุกขมอมที่กำลังยืนอมยิ้ม อยู่ที่ข้างสนามคนนั้น

...

ในวินาที .. ที่เป็นจุดสิ้นสุดการเดินทางของใครบางคน อาจเป็นวินาทีแห่งการเริ่มต้นเดินทาง .. ของใครบางคน

...

.......................................................................................

" บอกให้ไปซื้อน้ำตาลแค่นี้ หายไปเป็นชั่วโมง จะช่วยแม่มันทำมาหากิน หน่อยก็ไม่ได้ ... ไม่ได้ "

สลับกับเสียงด่าของแม่ คือก้านมะยมที่ถูกฟาดไปตามเรียวน่องของอ๊อด

แต่อ๊อดกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

โลกทั้งใบเงียบสนิท และช่วงวินาทีที่ดูเหมือนจะหยุดนิ่ง แม่ยังคงหวด ก้านมะยม หวด .. และหวด ลงบนขาของอ๊อด

อ๊อดสัมผัสได้เพียงเสียงของหัวใจของอ๊อดเองที่เต้นเร่าอยู่ภายในร่างกาย และภาพของวินาทีนั้น ที่เหมือนดึงวิญญาณของเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ให้เข้า ไปยังอีกโลกหนึ่ง

ภาพที่พี่เขาโดดทะยานลิ่วอยู่บนหน้าผา

...

บางที อ๊อดคิดว่า .. อ๊อดยืนให้แม่ตีเงียบ ๆ อย่างนี้จะดีกว่า ถ้าอ๊อดบอกแม่ว่า

แม่ครับ ... โตขึ้นอ๊อดอยากเป็นนักกีฬาปีนหน้าผาทีมชาติไทยครับแม่

.......................................................................................