M-e-e P-e-d

http://www.carabao.net/MusicStation/musicPlay.asp?id=267เพลง กนกพงศ์ ในอัลบั้ม แมงฟอร์ซวัน ของ คาราบาว:** เมื่อครั้งยังเป็นอยู่ ฉันมาเยี่ยมเธอทุกปีเหตุผลเธอคงมี จึงอยู่ที่ฝนโปรยไพรอักษรที่ค้นหา กับเวลาที่ใช้ไปคุ้มค่าต่อจิตใจ ต่อเติมฝันแด่ผู้คนเธอรักและแน่วแน่ ในวิถีของชาวป่าเรียบง่ายในพนา

ครูคะ..ยามกลางวันใครเก็บดาวในห้วงหาวไปหมดสิ้น ?เหลือไว้เพียงแดดอ่อนระรวยริน..ยินคำถามแล้วสะดุ้งใจหนูจ๋า..ดาวไม่ได้หายไปไหนไม่มีใครเก็บซ่อนเอาไปเพียงอาทิตย์ดวงใหญ่บังไว้เองแต่ครูขา..หนูสงสารดวงดาวจังเลยหนูจ๋าช่วยเฉลยหน่อยได้ไหมสงสารดาวน้อยไปทำไมเพราะอะไรบอกครูให้รู้ที ?...เพียงแวว

..................23 : 05 น.๑บน . . . . . ชานชาลารถไฟฟ้า. .ฝ. . . . น. . . . . . . .พร่ำตกในความ เ งีย บผู้โดยสารบ า 

ด้วยไฟฝัน..และวิถีที่แตกต่าง..เกิดความแปลกแยกกลับกลายเป็นอ้างว้าง..โดดเดี่ยวผู้คนมากมายคล้ายคลับเดินคนเดียวไร้เรี่ยวแรงแห่งใจได้พิงพัก. ...ฤดูฝันแรกแห่งฤดูฝนสุดท้ายย่างกราย..ชิดใกล้ระยะทางระหว่างชีวิตแสนไกล..ความจริง ความฝันเกี่ยวเนื่องกันไม่ได้แม้ใกล้ ก็เหมือนไกล ไม่อาจเอื้อม..

รู้มั๊ย...ตอนนี้นะมีความสุขมากเลยครูมาเยี่ยมที่หอนะนอนกะเราด้วยไม่ได้ตั้งใจมาหรอกนะพอดีมาอบรมที่ JB นะแต่แวเวลามันก็ผ่านไปเร็วจริงๆนี่ก็วันสุดท้ายแล้วเด๋วครูก็กลับ

อยากไปโรงเรียนแล้วอะ คิดถึงครู เพื่อนๆ แม่ครัว และก็ยาม. . . . ที่สำคัญอยากจบแระ

ช่างมันเถอะ...โลกเลอะเทอะเกรอะลิ่มสนิมเกาะเพียงใจเราบรรเลงเล่นเพลงเพราะหัวร่อ-หัวเราะ-เหาะเหาะฮาเธอก็เห็นโลกแล้วยิ่งแก้วร้าวบ่าที่แบกทุกข์กร้าวทุกท่าวท่าจะทบท่วงทีลงปลงเวลาเธอจะยังแบกบ่าหรือว่ายอม...............................ช่างมันเถอะตัวฉันเองก็เลอะที่โลกหลอมมิ

ทั้งขาประจำและขาจรนะครับเพราะรู้สึกว่าบอร์ดมันเงียบๆเหลือเกินหรือเบื่อบอร์ดนี้กันแล้ว? ไม่จำกัดช่วงเวลาครับ กระทู้นี้อาจปล่อยไว้จนลับหาย หรือเป็นกระทู้คนตอบอยู่เรื่อยๆก็แล้วแต่ครับ ไม่ซีเครียดอันใดขอทั้งขาประจำรุ่นเก่าที่ยังเข้ามา และรุ่นเก่าที่หายไปนานแล้วบัง

." กลืนคำ "บางพยางค์ถูกเก็บลงท้องผ่านกระเพาะต่อไปยังลำไส้ใหญ่น้ำย่อยชื่อยาวสลายมันออกเป็นตัวอักษรเล็ก ๆผ่าน..พ้น..ซึมซับ..จำ..เจ็บ..จางหาย..ก้อเข้าใจ" การต่อรอง.. ".

กูกับพวกมึงอยู่กันมาก็นานมึงแดกของกูกูให้มึงตลอดมึงเป็นหนี้บุญคุณกูเหี้ย ไม่สำนึกกูพูดกับมึงมึงทำเหี้ยใส่กูเรื่องของมึงกูไม่สน...........................................ความหม่นมิดอันใดปิดบังตาใจเธอไปเสียสิ้นเพียงกาลเวลาเท่านั้นฤาจึงทำให้หัวใจอันแข็งกร้าวของเธอเปราะบาง..สูญสลายอดี