Topic List
คือมือนุ่มนิ่มอันอิ่มเต็มไต่เล็มมือหนา-ฝ่าใหญ่พ่อกำมือลูกน้อยกลอยใจตาใสเจ้าหนอลูกพ่อเอยฝาดเหลือเนื้อนุ่มน่ากุมจับตาวับขลับเงาเจียวเจ้าเอ๋ยเดียงสาตากวางอย่าร้างเลยให้วับเย้ยโลกกว้างอยู่อย่างนี้เป็นเด็กดีของพ่อมิพอหรอกโลกนอกเรือนบ้านสถานที่เจ้าต้องพร้อมตนเป็นคนดีจึงมีฐานะสมมนุษย์
มือพ่อกร้านด้านหยาบเพราะคราบเหงื่อจึ่งมือพร้อยรอยเรื้อแนบเนื้อเข้มเหงื่อพ่อ-เหงื่อคนจนที่ข้นเค็มละหยดเต็มเข้มจนยากข้นคลักกระหม่อมบางเจ้าหนอลูกพ่อเอ๋ยหนาวเหน็บก็มิเคยจะหนาวหนักเสียงตั๊กแกแซ่ซร้องที่ร้องทักในอุ่นตักตั๊กแกใดกินไส้พุง?ลูกหมาเอยลูกหมาตัวแดงแดงพ่อเคี่ยวแข้นแขนแข้งเพียงแก
.................................เสี่ยงสาส์นมาไถ่ถามด้วยความถวิลเป็นเพลงรักเพลงยาวของชาวดินผู้ทำมาหากินยังดิ้นรนเหมือนดั่งวาสนาได้พาพบพอตาสบตาปั๊บก็สับสนวุ่นวายอึงคะนึงจนอึงอลอยู่ในหัวใจคนผู้จนเจียมศักดิ์ไพร่ชาติพี่เพียงขี้ข้าแม้ใบหน้าของพี่จะสี่เหลี่ยมก็แห้งซีดเซียวตอบอยู่กรอบเก
..................................เสี่ยงสาส์นมาสมานไมตรีปะหลกปะหลกเป็นเพลงยาวสามช่าถึงนายกฯเถอะถลกโสร่งตั้งวงคุยผ้าขะม้าพาดบ่าจิบชาชงก่อวงก่อหวอดนั่งทอดหุ่ยเสลดในคอมากก็ขากทุ้ยชุ่ยชุ่ยมักง่ายมั่งจะเป็นไรกระผมนายหมี่เป็ด-YesIam.อะแฮ่ม!นิวาสอยู่หาดใหญ่รูปหล่อใจดีมิม
ผิวเอยกูผิวปากมาฝากเพลง ฟังเถิดเอ็งเพลงพลิ้วกูผิวถึงอันแผ่วโผยโหยพ้อต่างซอซึง เพลงบทหนึ่งกำลังรินหลั่งลายเป็นลายเพลงเวงวังกูหลั่งริน แห่งทุ่งถิ่นนาเถื่อนคืนเดือนหงายแม่โพสพซบยอดลงวอดวายทอดกายสั่นสะทกแทบอกดินเมล็ดแม่หนาวเหน็บและเจ็บไข้ข้าวรวงใดอ้วนพีเป็นศรี
สุดแต่ปลายปากกาจะพาไปตวัดสาดใส่ทั้งไคล้-สีเท็จจริงเพียงใด-มีไม่มีอารมณ์ปรี่รี่ราดกระดาษตนจึงกระดาษบางใบก็ไร้ค่าต่ำช้าเกินฉีกมาเช็ดก้นหมึกพิมพ์ซกมกสกปรกปนขยะแขยงพองขนเกินทนตาถ้อยคำสำนวนแห่งมวลหมึกรู้สึกได้ถึงความต่ำค่าเห็นแต่การสำรากผ่านปากกาที่ไหลบ่าสะท้อนตะกอนใจเป็นกองขี้หมา
๑).กอดจูบอุดมคติอีกสิกูเยี่ยงผู้ทระนง-แล้วจงหยิ่งชีพมิใช่ไฟแช็คหรือแพ็คลิงค์ที่จะนิ่งเงียบเหงาในกระเป๋ากางเกงจองหองอีกสักนิดเถอะชีวิตกูเพื่อจะดูปลั่งดาวอีกคราวเปล่งกัดสันฟันกรามแล้วฮัมเพลงลืมเกรงใจบ้างกับสังคมยืนยันตนเองอีกสักนิดก่อนชีวิตพังพ่ายสลายล่มในโลกที่กำลังตายทั้งกลมเ
๑).ร้านเหล้านั้นอึงแต่คำรำพันชีวันหม่นเสียงสะอื้นขื่นไข้และไห้ปนฟูมฟายทุรายก่นอยู่อลอึงล้วนใบหน้าหมองหม่นของคนเศร้ามากินเหล้าแกล้มทุกข์อันหนักอึ้งรินกวีลำนำหลั่งรำพึงถอนหายใจแล้วคลึงแก้วกวีว่าดูดู๋ความทุกข์อันบัดซบมันจะกลบฝังชื่อกูหรือนี่แค้นทุกข์เท่าแค้นใดเป็นไม่มีกูทุกข์ได้
นิพพานใหม่๑).เร็วเข้ารถใหญ่จะไปแล้วรถแก้วโครงทองจะท่องฝันแสงไฟรถจ้ากว่าตาวันที่นั่น-โลกกลมแดนพรมไร้นิมนต์พระมาลัยเถิดไปด้วยโปรดช่วยสัตว์อื่นอีกหมื่นแสนว่าโอ้โพธิสัตว์ช่างขาดแคลนจึงแน่นสัตว์เมืองจนเนืองรถกดแตรเถิดสารถี-กดทีเถิดเราจะชวนกันไปเกิดเสียให้หมดลาแล้วโลกปัจจุบันใบรันท
น้ำมือใคร?เกิดจากความยากแค้นอันแข้นข้นเคี่ยวจนเหลวหลอมงอมสุกจึงชีวิตยับแหลกที่แบกทุกข์มิต้องปลุกระดมก็โถมมาสลอนตาดำดำหน้าทำเนียบออเลียบเหล็กแผงแกร่งหนาหินอ่อนงามล้ำมันตำตาใหญ่โตโอฬาร์อาคารสบายกันดีหรือท่านผู้แทน?เนืองแน่นจริงหนอพวกท่านทำเนียบแออัดยัดทะนานรั้วร้านขึงกรอบขอบชิ