Contents
เส้นใหญ่ชิ้นเนื้อเปื่อย.......อย่าอ้อยเอื่อยรีบจัดมาตะเกียบถือรอหรา...........พริกน้ำปลาเตรียมใส่ปรุงหอมฉุยควันลอยล่อง.......เนื้อฟูฟ่องคีบใส่พุงหวานน้ำซุปจรุง..............ซดฮวบฮาบกำซาบใจผักบุ้งกับถั่วงอก..............ค่อยเขี่ยออกไปไกลไกลของดีที่เหลือไว้..............คำสุดท้ายลูกชิ้นโต !
และเราไม่เขียนเรียงความ..พูดให้ดูนางเอกหน่อยก็คือว่าเราไม่อยากทรยศต่อความรุ้สึกของตัวเองเพราะมั่นใจว่า"ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกนึกคิด"....อย่างไรล่ะ??ลุงหมี่ พี่เนิส ป้าด๊ะ ???
ภาพในรอยทรายมักง่ายแลงามเช่นนี้แหละหนาลองมองให้ลึกถึงแก่นขั้วของอุราขี้เหร่ปากหมาแต่ดูดี( ต๊าย อีนี่ตอแหลแต่จริงใจ )
ศิลปะ บางทีอาจจะหมายการสร้างสรรค์ ซึ่งเปลี่ยนแปรรูปแบบตลอดเวลา จากยุคหนึ่งสู่ยุคหนึ่ง .. ใครอยู่ในยุคไหนก็(อาจจะ)ซาบซึ้งกับศิลปะร่วมสมัยของยุคนั้นๆ .. กระทั่งหนังสือ หรือดนตรี.. บางทีการนำเสนอก็แตกต่างออกไปจากขนบเดิม! งานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา แม้ว่าผมไม่ได้ไปแต่เพื่อนที่ไปยังซื้อหนังสือมา
ขาข้า..ของข้าข้ามีขา..ขาที่ข้าก้าวขาที่ข้าครูดพื้นขาที่ข้าก้านคอขาที่ข้าเปิดเช่าพื้นที่ส่วนตัวให้กับเกือกราคาแพงขาของข้าเป็นของข้าแม้ข้าจะใช้ขาย่างตามทางเพื่อจะไขว่คว้าขาของคนอื่นมาเป็นขาของข้าใช้ขาของข้าค้นหาขาของคนอื่น - -ข้ารักขาข้าเขารักขาเขาเรารักขาเราข้าเร้าเขาลืมขอบค
ไอ้การที่เราเคยมีแล้วมาวันนึงเราไม่มีเนี่ยมันเป็นความรู้สึกเดียวกับ ผิดหวัง หรือ พลาดรึป่าวล่ะเนี่ย??เหมือนกับว่าเทอมที่แล้ว มีทุกอย่างแล้วเทอมนี้มันไม่มีอย่างนั้นอีกแล้วและก็เป็นไปไมได้ที่จะกลับมาเป็นอีกครั้งทั้งๆที่สิ่งที่เคยมีก็ไม่ใช่ของเราแต่ทำไมตอนนี้มันหดหู่??มันโหยหาและต้องการสิ่ง
มันเป็นเพื่อนสมัยเรียน ม. ปลาย กับผม เก่งเรียนห้อง /3 สายวิทย์ ขณะที่ผมเรียนห้องสุดท้าย /12 สายพลานามัยห้องของเราเป็นอริกันมาแต่ปางใดมิทราบได้เลยรู้เพียงว่าห้อง 3 เป็นห้องวิทย์ที่กวนตีนที่สุดแต่รวย ขณะห้อง 12 เป็นห้องที่กวนตีนบ้างแต่จนก
มีความบังเอิญ 2-3 อย่างที่มาบรรจบกัน กลายเป็นความลงตัว ให้ผมนึกอยากเขียน Blog นี้ขึ้นมา ทั้งที่โดยความจริง มันอาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวจนเกินไป ทนอ่านเอาหน่อยนะครับ ...หรือจะยิ้มไปด้วยอ่านไปด้วยก็ไม่ว่ากันครับ อาทิตย์ที่ผ่านมา ย่าวางแผนจัดงานวันเกิดให้หลาน โดยเหตุผลว่า กลัวหลานเหงา เพร
ฟีงเพลงลูกทุ่งเก่าๆ มักจะพบเห็นการเยินยอสาวภูไทว่าสวยมากเคยอ่านประวัติภูไทมาว่า อพยพมาจากทางเหนือ และมีคนพม่า มอญ ร่วมด้วย ผิวพรรณจึงสวยตกทอดมาทางดีเอ็นเอวัฒนธรรมต่างๆก็ยังมีกลิ่นอายทางเหนือ ผมจำไม่ได้ว่าในสมัยไหนนะครับในการอพยพแล้วแถบถิ่นภูพานซึ่งเชื่