M-e-e P-e-d

... เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วมา ว่าสงสารจะพาลง จากคาน บ้านอาศัยยอมรับใช้ ทุกอย่าง ให้วางใจทั้งกวาดไถ เช็ดถู ปูเส้นทาง... ฟังวาจา คารม ชื่นชมนักช่างน่ารัก มีน้ำใจ ไม่ถากถาง.... : Pเพราะว่ากลัว ชรานัก จักปล่อยวางรีบก

เพลินเพลงลูกทุ่งน้ำมันแพงน้ำมันขาดแคลนคุยกับแฟนก็ต้องดับไฟถึงตอนดับไฟดูอะไรมันก็มืดมิดถูกนิดถูกหน่อยอย่าถือมือมันชอบสะกิด ถูกน้อยถูกนิดอย่าไปคิดอะไรเลยพวกเราชาวนาชาวไร่ห่างไกลบางกอกหนักหนาไม่มีไฟฟ้าอย่าไปฝันถึงมันเลย

ความหลังของคุณ มันเคยทำร้ายคุณมากขนาดใหน &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&.. พรุ่งนี้ไปทำบุญกันนะ เพื่อนสาวหันมาบอกทั

29 กรกฎาคม วันภาษาไทยภูมิใจแทนคนทั้งชาติในความเป็นเจ้าของมรดกทางวัฒนธรรมอันยิ่งใหญ่กราบครูภาษาไทยทุกท่าน ผู้ร่วมสืบสานเอกลักษณ์อันทรงคุณค่าสองอาทิตย์ก่อนไปดูหุ่นละครเล็ก โจ หลุยส์ ได้พบนักศึกษาฝึกงานชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่นั่น เธอกล่าวแนะนำและเชื้อเชิญผู้เข้าชมเป็นภาษาไทยได้อย่างเหมาะสมและไพ

เขาว่าชาติต้องมาก่อนมนุษยธรรมชาติคืออะไรใครรู้บอกฉันทีได้ไหมธงชาติที่ไร้เลือดเนื้อปลิวว่อนสะบัดหรือแผ่นดินตรงที่เสาธงปักหลักหรือป้ายปักเขตแดนแบ่งประเทศเขาว่าทำเพื่อชาติ ศาสน์ตายเป็นเบื่อเลือดละเลงเพื่อศาสนาศาสดาใดเล่าพร่ำสอนฉันไม่เชื่อหรอกว่ารัฐจะฆ่าประชาชนมันเป็นไปได้อย่างไรที่คนไทย

ร้านขายต้นไม้ ต่างจากคลีนิค .. ตรงไหนง่ายมาก เลยครับ ลองนึกภาพตามผมมานะ ..คลีนิค คือสถานพยาบาล อาจจะเป็นคูหาในห้องแถวเล็ก ๆ ไปจนถึงอาคารชั้นเดียวมีผู้คนเข้าไป มีคนรออยู่ข้างในคนเดินเข้าไป เจ็บป่วย ทุกข์ระทมคนนั่งรอข้างใน คือคนที่จะทำให้ความทุกข์ระทมของคุณจางหาย หรือไม่ก็ทุเลาลงคุณหยิบธนบ

คุณแม่เป็นคนชอบเลี้ยงสัตว์มาก นั่นอาจจะทำให้ท่านเป็นคนอารมณ์ดี ผมเลยเติบโตมากับบ้านที่เต็มไปด้วยแมวเกือบ 20 ตัว นก ปลา ไก่ และสัตว์อะไรต่อมิอะไร ที่หลงเข้ามาในบ้าน คุณแม่เคยบอกผมว่า เค้าผ่านเข้ามาพึ่งบุญเรา เลี้ยงไปเถอะลูก วันหนึ่งเราจะได้มีคนเกื้อหนุน& ความเชื่อของผู้ใหญ่ ที่ทำให้เด็กๆฟังแล้ว

มือถือปาก สากถือศีลนั่น! จรรยาอันจอมปลอมของมนุษย์ที่ชอบสวมหน้ากากคนบาปในเสื้อคลุมของนักบุญจะเป็นอะไรได้ไปมากว่าซากศีลธรรมหมาเน่าลอยน้ำฟอนเฟะดีกว่ายังสามารถเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ปวงต้นไม้ ได้เติบใหญ่ตาว่าปากขยิบเฉไฉไปอีกทางน่าสงสารพวกจิตวิปริตแอบซ่อนเร้นตัวตนจริงในหลืบแห่งอารมณ์แต่ไม่กล้าส

เป็นเพียงรันเวย์ให้เธอได้ทะยานขึ้นสู่ฟ้ากว้างยามใดที่เธอสิ้นเรี่ยวแรงเฉี่ยวโฉบจงมองลงมายังฉันเถิดที่รักฉันอยู่ ณ ที่นั่นเสมอเบื้องล่างบนผืนดินต่ำ

มีข้าวนิดหนึ่งเหลืออยู่ในจานของเธอจงไล่แมลงวันออกไปเถิดเก็บข้าวไว้ให้ดีบ้านของเธอยังมีเสื่อผืนหนึ่งกับประตูปิดประตูเสียเถิดอย่าให้ฝนสาดเข้ามารบกวนลูกลูกของเธอเลยฝนนั้นช่างเย็นยะเยือกนักลูกลูกของเธออาจเป็นหวัดได้เธอยังมีฟืนไว้จุดไฟมีก้อนเกลือและไม้ขีดไฟอีกเล็กน้อย