Contents
กตัญญูใครหนอเคยกล่อมถนอมดวงใจจวบจนโตใหญ่ใครกันเล่าเฝ้าเอ็นดูอุ้มชูมา ความการุณย์พระคุณมารดาสูงส่งหนักหนายากจะหาใดเทียมเทียบบุญคุณไม่เสื่อมสูญพูนดวงใจ(แหล่)เพียงหยดหนึ่งน้ำนม แม่ต้องทุกข์ตรมโศกซม &n
ผมตายอีกแล้ว ตายเพราะอำนาจแห่งบุญ ตายเพราะความเชื่อมั่นในความดี ตายจนขี้เกียจจะตาย บุญถึงชายวัยกลางคนผู้คร่ำอยู่กับความดีงามมาตลอดชีวิต เขาเป็นฆราวาสที่มีหัวใจของพระ ศีลห้าข้อจึงอยู่ครบบริบูรณ์ ทำบุญถวายทานไม่เคยขาด ถึงวันพระวันเจ้าก็จำศีลภาวนาในวัดนุ่งขาวห่มขาว ดวงตาของบุญถึงจึงจมอยู่กับธรรมหูข
ผัวแก่เมียสาว(พร้อม) ผัวแก่ผัวแก่เมียสาวความรักยืดยาวมั่นคงกว่าใครผัวแก่นั้นอึกชะมัด ช่า(ซ้ำ) โดนด่าโดนฟัดก็ยังยิ้มชอบใจ(เมียสาว) โอ่นอโอ๊นอโอ่นอโอ๊นอนวลเอย เอ๊ยยะเอออเอิงเอยพี่จ๋าเช้านี้น้องมีนัดเพื่อนชวนไปข้างวัดเล่นไพ่-วงให
พบกันอีกครั้งครับ สำหรับวันจันทร์อันสวยงามวันนี้เรามาฟังเพลงตามคำขอจากคุณ จสอ.โจผู้ซึ่งน่าจะมีวัยสูงอายุพอควรนะครับมิตรรักแฟนเพลงทรานซิสเตอร์ท่านใดมีจดหมายเข้ามาอย่าใจร้อนนะครับ ผมจะพยายามอ่านและตอบให้ได้ทุกฉบับ ไม่ว่าจะจากคุณหนุ่ม กางเกงห
เรื่อง เรื่องสั้นสุดท้ายของนักเขียนพ่นควันรดฟ้าไม่นานก็จางหาย ชีวิตของเราสั้นนักคล้ายควันบุหรี่เบาบาง&.เขาตายเพราะบุหรี่!!! ไม่มีใครเชื่อว่าเขาจะตายเพราะบุหรี่เพียง 19 ตัวแล้วอีกตัวทำไมเขาไม่สูบมันนั่นเป็นประเด็นที่ทุกคนสงสัย เบาะแสมีเพียงเท่านี้นอกนั้นคือความว่างเปล่าสมองเขาเขาไม่ต่างจากคน
๑บนหนทางที่ยาวไกลกับก้าวเล็กเล็กคู่หนึ่งย่ำเท้าย่างก้าวอย่างอาจหาญโดดเดี่ยว ทว่ามั่นใจและเด็ดเดี่ยวกับความใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่แม้ต้องเผชิญโลกใหญ่โดยลำพัง๒มนุษย์เราเป็นเพียงเสี้ยวเศษละอองธุลีในเอกภพอันอจินไตยถึงกระนั้น เราก็ยังเฝ้าฝันทั้งที่เราตื่นว่าโลกจะงดงามและสงบไร้ซึ่งการรบราฆ่าฟันกั
แดดเช้าส่องสูงอายแดดเริ่มแผดแสงกล้า เหนือยอดก่อไผ่ริมห้วยแห้ง เฒ่าสียังคงนั่งใต้ร่มมะม่วงใบหลุด เพ่งดวงตาชรามัวผ่านเปลวแดดไปยังทุ่งโล่งเบื้องหน้ายอดหญ้าน้ำตาลหม่นไม่ไกวก้าน เฒ่าสีหยิบห่อยาเส้นพื้นบ้านซอยเส้นใหญ่หยาบที่เหน็บชายพกผ้าขาวม้าขึ้นมามวนด้วยใบตองคล่องมือ ไฟแช็ครุ่นเก่าใช้นุ่นยัดไส้อาศัยน้ำม
เพื่อนที่สนิทที่สุดคนหนึ่ง หักแฮนด์มอเตอร์ไซค์ยามาฮ่านูโวเข้ามาจอดที่หน้าร้านต้นลมผมลุกขึ้นล้างไม้ ล้างมือ ที่ติดเปื้อนไปด้วยเศษดิน จากการแยกต้นฟิลโรว ใบมรกตออกเป็น 5 กระถาง ทั้งที่ความจริง มันเป็นกอฟิลโรว์เพียงกอเดียวต๋อง .. เป็นเพื่อนที่เรียนร่วมรุ่นเดียวกันกับผมที่วิทยาลัยเทคนิคดอนเมือง
คลื่นซัดโขดหิน กระหน่ำซัดกระจายจัดฟุ้งน้ำ ละอองฝอยกระเซ็นสาด ละอองน้ำ หล่นปรอยกระหน่ำคล้อย โขดหิน เรื่อยระรินโอ้น้ำตาเจ้าดั่งคลื่นน้ำ ซ้ำถาโถมหลั่งประโลมอาบแก้ม คล้ายแทะหินกระเด็นตกสู่เบื้องล่างหล่นพื้นดินกระโดนไหล รวยระริน ไร้นิทราลืมตาเถิด โอ้ว่า ที่รักฉันปลดน้ำตาที่ไหลกลั่น เกินรักษาใ
ฉันทิ้งเฮมิงเวย์ให้นอนเดียวดายตรงนั้นต่อไป...ต่อไปจนกว่าฉันจะกลับมาพร้อมกับเงินเก็บทุกบาทนับจากนี้ไปจนถึงวันที่เราจะพบกันใหม่ลาก่อนลุงเฮฯแล้วค่อยพบกันใหม่หวังว่าลุงจะยังคงอยู่ตรงนั้น...บนหิ้งหนังสือกวีนิพนธ์๓๑ กค ๔๗ร้านหนังสือคิโนคูนิยา ป.ล.ตั้งใจไว้ว่าจะไปซื้อหนังสือกวีอาหรับ