Contents
สมศักดิ์เพียงรู้สึกเท้าของเขาเหยียบวัตถุบางอย่าง เป็นวินาทีที่รวดเร็วที่เขาไม่สามารถหาหลักยึดเหนี่ยวใดๆ มือของเขาไขว่คว้าอากาศไม่มีความหวังใดหลงเหลืออยู่ ศรีษะกระแทกกับพื้นห้องน้ำสนั่นดังและนั่นชีวิตปิดฉากลงเสียงน้ำที่เปิดทิ้งไว้ยังดังซู่ซ่า ล้นอ่างไหลผสมกับเลือดเป็นภาพศิลปะพริ้วไหวลงท่อระบายน
กลั่นความชั่วร้ายเป็นดอกไม้กลั่นหยาดน้ำตาเป็นมธุรสกลั่นหยดเลือดเป็นชะมดเชียงกลั่นความรู้สึกเป็นบทกวีดอกไม้แห่งความชั่วกำลังเบ่งบานงามสะพรั่งในดินปุ๋ยแห่งศีลธรรมอันจอมปลอมในสวนที่ประดับประดาด้วยร้อยพันหน้ากากเสียงพลั่วพรวนดินครั้งแล้วครั้งเล่าเสียงน้ำรดราดรากต้นซึมชุ่มฉ่ำกลีบดอกไม้แห่งควา
สานุศิษย์ยังคงหลั่งไหลกันเข้ามาในห้องพิเศษของโรงพยาบาลประจำจังหวัด จึงแน่นขนัดด้วยศิษย์ในเพศบรรพชิตและฆารวาสทุกรูป,คน ต่างพกดวงตาที่ห่วงกังวลในสุขภาพของหลวงพ่อและในหัวใจของพวกเขากำลังสวดภาวนาอยู่เงียบๆ ให้ความเลวร้ายทั้งปวงผ่านพ้นไป เมื่อห้องเปิดและปิดลง ทุกสรรพสิ่งคล้ายนิ่งสงัดและจมอยู่ในห้วงภวังค์
เล่ากันว่า หากได้ดื่มน้ำค้างจากดอกไม้วิเศษบนยอดเขา จะทำให้ความปรารถนาใด ๆสำเร็จดังใจ&&ฉันปีนขึ้นไปภูผาสูงชันระเกะระกะด้วยโขดหินข้ามโตรกธารลดเลี้ยวไหลรินป่าทึบ..ชื้น..ทะมึน..น่ากลัวเสียงหมาไนคล้ายหัวเราะเยาะเย้ยฝูงแร้งบินเวียนวน เหมือนรอคอยให้เหยื่อตาย....อย่างใจเย็นฉันมาถึงยอด
ในความอ้างว้างเดียวดายคนเราจะมีเวลาคิดมากมายตรึกตรองในเรื่องหลากหลายครุ่นคิดยาว.....................นานมากกว่าตอนที่อยู่ท่ามกลางผู้คนเสียอีกการวัดความยาวนานของห้วงเวลาจะใช้มาตราอื่นนอกเหนือไปจากวินาที นาทีและชั่วโมงของนาฬิกาหรือวัน เดือน ปีของปฏิทินทุกลมหายใจเข้าออกล้วนมีความหมายและช่าง
วันหนึ่งขณะที่เริ่มบ่ายอ่อน ๆ ฉันนอนคิดอะไรเล่นอยู่เพลิน ๆคนในบ้านบอกฉันว่าจะพาฉันไปพักร้อนในวันพรุ่งนี้ ฉันแปลกใจที่จะได้ไปพักร้อนอย่างกระทันหันฉันพยายามถามรายละเอียด แต่ก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนนัก พวกเขาบอกเพียงว่า ให้เตรียมของใช้ที่จำเป็นฉันไม่ค่อยชอบทำอะไรแบบรีบร้อนนัก จึงขอที่จะอยู่เฝ้าบ้าน แต
ในยามรัตติกาลอันเงียบสงัดความเงียบตะโกนก้องในใจข้าพร่ำบ่นคำนึงถึงใครสักคนสักคนที่ข้าไม่เคยรู้จักแต่ดูเหมือนเคยแนบชิดใกล้กันข้าแหงนมองท้องฟ้าในราตรีนั้นข้าเห็นใครบางคนในเงาจันทร์ดวงตาของใครคนนั้นเพ่งมายังข้าข้าเห็นข้าในแววตาของผู้แปลกหน้านัยน์ตาของเธอเล่าเรื่องราวมากมายข้าเห็นถุงเท้า ขอบ
เพื่อนรักคนหนึ่งถามผม ขณะที่ผมนั่งเป็นเพื่อนเธออยู่ริมสนามเด็กเล่น เรื่องอะไรจะบอก เธอเผลอเมื่อไร ฉันแอบหลบไปแต่งเลย&ฮาๆ ผมตอบเธอแบบอมยิ้ม มองดูเด็กๆวิ่งเล่นอยู่รอบๆม้าหมุนตัวใหญ่ วันนี้อากาศดีมากเลยครับ ฟ้าใสแจ๋ว เมฆลอยเป็นจุดๆ&ผมแวะมารับเธอ กับยัยจอมซนตัวน้อย ไปเที่ยวตามสัญญา เด็
จะเป็นอย่างไรหนอถ้าเธอมีปีกโบยบินได้เธอคงจะทิ้งฉันให้เปล่าเปลี่ยวเหงาโดยลำพังบนถนนสายนั้นฉันคงต้องย่ำไปคนเดียวคงไม่มีใครมานั่งเฝ้ารอฉันที่ร้านกาแฟร้านนั้นอีกไม่มีใครช่วยค้นหนังสือที่ห้องสมุดแห่งนั้นอีกแล้วบทกวีของฉันเล่าใครจะทบทวนอ่านถ้าเธอมีปีกโบยบินได้จริงฉันควรจะเด็ดปีกเธอพับเก็