Contents
ดาวเอย..................พราวระยิบวับวาววิบวิบ............อยู่ไกลสุดตาเฝ้ามอง.................ทุกค่ำคืนจนดึกจนดื่น............มิเบื่อระอาแสงสวย................ประกายส่องอยากจะลอยล่อง......ไปหอบกลับมาแขวนไว้.................คอยชื่นชมคงจะสุขสม.............ทุกวารเวลาหากแต่..................ในควา
Went out last nightBought two eggs and a slice of hamBill came to three dollars and ten centsAnd I didn't even get no jam.Bob Dylanออกไปข้างนอกเมื่อคืนซื้อไข่สองฟองกับสไลซแฮมบิลออกมาสามดอลลาร์กับอีกสิบเซ็นต์แต่ฉันยังไม่ได้แยมเลย
แม่มูลสงบสุขข้อยบ่ทุกข์บ่อึดกินเฮ็ดนาเป็นอาจิณบ่ฮู้จั๊กสิเป็นโจรบ่คึดเป็นขี้ข้าข้อยอยู่มาตั้งบักโดนไผสิมาเหลือโตนมาหลอกตั๋วยั่วหมู่เฮาจวบเพิ่นมาเฮ็ดเขื่อนทุกข์มาเยือนภูมิลำเนาจั๊กสร้างเพื่อมอมเมาหรือหมายแก้ปัญหาเมืองหวั่งปั่นเป็นไฟฟ้าผู้เฮ็ดนาตี๊ฝืดเคืองน้ำท่วมอยู่นองเนืองนอกทำนบเห
" มีลวดแขวนกระถามมั้ยครับ ? "ผมเงยหน้าจากแป้นหมุนงานปั้นดินขึ้นตามเสียงเรียกชายสูงวัย ที่ผมบนศีรษะขาวโพลน ยืนยิ้มตามคำถามเมื่อครู่อยู่ที่หน้าร้าน" มีครับ .. เชิญด้านในก่อนครับ "ผมรีบล้างมือในถังน้ำพลาสติก ก่อนจะลุกขึ้นต้อนรับลูกค้าอาวุโสในทุกย่างก้าวที่ท่านเดินเข้ามาภายในร้าน ดูจะเชื่องช้า
ผมคิดเริ่มต้นอะไรใหม่ๆอีกครั้งใช่ครับ...อีกครั้ง...หลังจากหลายๆครั้งผ่านไปคราวนี้..อาจเป็นจริงเป็นจังสักทีประจวบเหมาะกับหลายๆสิ่งที่ประเดประดังเข้ามาก็ดี...ที่ทุกอย่างมาเริ่มต้นกับอะไรใหม่ๆก็ดี...ที่ต้องหยุดบางสิ่งบางอย่างไปพร้อมๆกันผมคิด...คิด...แล้วก็คิดคิดถึงความผิดพลาดหลายๆอย่างที่ผ่านมา
บ่ายแก่ๆ หน้าร้อน ที่ร้อนจนตับแทบสะดุ้ง ใกล้เวลาเตรียมตัวเข้าเวรกะดึก จ่าโตพยายามเร่งมือซ่อมประตูตู้กับข้าวใบเก่าในครัวให้เสร็จ ด้วยความขี้เกียจฟังเสียงบ่นของภรรยาสุดที่รัก เสียงร้องเพลงของเด็กดังแว่วออกมาจากห้องนั่งเล่นข้างๆ ที่จริงๆแล้วน่าจะเรียกว่าห้องสารพัดประโยชน์มากว่า แฟลตตำรวจก็แบบนี้แหละครั
ดอกไม้...ดอกไม้จะบานจากชีวิตวิญญาณอันหาญกล้าด้วยแสงทองส่องทางสร้างศรัทธาให้เจ้าฝ่าสู้ฝนฝืนทนลมค่อยค่อยเรียนเพื่อรู้สู้ชีวิตรู้ถูกผิดดีทรามความเหมาะสมแต้มสีสรรพ์วันคืนไว้ชื่นชมเพื่อเพาะบ่มนิรมิตจิตวิญญาณจะสุมฟืนก่อไฟให้โชนฝันเพื่อชีวิตคืนวันอันแสนหวานให้หนุ่มสาวกรุยทางสร้างปณิธานสู่ตำนาน
ไม่มีวันหรอกที่เครื่องจักรจะกลายเป็นธรรมชาติไปได้แต่ทุกทุกวันธรรมชาติถูกบังคับให้ต้องกลายเป็นเครื่องจักรไม่มีวันหรอกที่หุ่นยนต์จะกลายเป็นมนุษย์ไปได้แต่ทุกทุกวันมนุษย์กำลังกลายพันธุ์เป็นหุ่นยนต์!!!๑๔ ก ค ๔๗ณ บ้านไร่กาแฟ
ท่ามกลางอัญมณีฉันคือก้อนหินท่ามกลางเม็ดทราย ฉันคือฝุ่นดินท่ามกลางบุตรธิดา ฉันคือผู้ที่ตายตั้งแต่ยังเด็กท่ามกลางนักรบ ฉันคือผู้ขี้ขลาดที่หนีสงครามท่ามกลางคำตอบ ฉันคือคำถามท่ามกลางคู่รัก ฉันคือเพลิงริษยาท่ามกลางนักปราชญ์ ฉันคือคนโง่ท่ามกลางกวี ฉันคือคนใบ้ท่ามกลางพฤกษชาติ ฉันคือวัชพืชท่ามก
สะพานนั้นมีเพียงครึ่งเดียว
ส่วนอีกครึ่ง
ต้องจินตนาการเอง