Contents
อย่าได้ขอให้ฉันตามล่าดวงดาวหรือเดินไปหาขอบฟ้าอย่าได้ขอให้ฉันวักน้ำทะเลให้แห้งหรือลบแสงทิวาเสียเพราะฉันเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่งเท่านั้นเองอย่าได้ขอให้ฉันละทิ้งแววตาของฉัน ความรักของฉันหรือความทรงจำในวัยเด็กของฉันเลยฉันถูกเลี้ยงดูภายใต้ต้นปาล์มและต้นยางสูงฉันกินผลลองกองในสวนของฉันดื่มน้
เมื่อครั้งที่ฉันจำความได้ ฉันได้รับหนังสือจากพี่ชายมาเล่มหนึ่งเป็นหนังสือสอนเกี่ยวกับมารที่อยู่ในจิตใจเราก่อนนั้นฉันไม่รู้จักมารมาก่อน แต่หน้าปกสีดำตัวหนังสือสีแดงดูลึกลับน่าค้นหาสำหรับวัยอย่างรู้อยากเห็นของฉันในขณะนั้นฉันเปิดดูผ่าน ๆ มีภาพประกอบเป็นภาพเขียนด้วยลายเส้น ไม่มากนัก ฉันตั้งใจจะไปหาท
นิราศร้างห่างไกลให้ใจหายโศกกำซาบแสบซ้ำช้ำใจชายถูกคนสวยทำร้ายตายทั้งเป็นเชษฐภัทรประพันธ์เพลงบรรเลงนิราศป่าวประกาศรักโสโครกให้โลกเห็นคมวาทะเฉือนเชือดหญิงเลือดเย็นบวงสรวงเซ่นศักดิ์ศรีกวีไทยรถออกจาก หัวลำโพง เจ็ดโมงเช้าแสนปวดร้าวอ่อนล้าน้ำตาไหลหรือเธอมีแต่ตัวไร้หัวใจพ้อคนสวยหน้าใสหญิงใจดำถ
สะดุดตีน
เช กูวารา ห้าร้อยบาท บนสะพานลอย
กลิ่นหอมของหัวใจยังกรุ่นอยู่มิรู้จางไหมแรงกระเพื่อมของใจที่เต้นยังคงจังหวะเดียวกันของเราสองหรือไม่เจ้าชายร่อนเร่สู่หนใดท่ามกลางพายุโหมกระหน่ำเม็ดทรายโปรยปรายกลบดวงตาเปล่งประกายคำรักไร้เสียงเส้นฝันยังอีกไกลเพียงใดหันหลังมองบ้าง เมล็ดฝันที่หว่านไว้ข้างทางทุ่งข้าวสาลีที่หมาจิ้งจอกเฝ้ามอ
ฉันรูดม่านแดดออกกางกั้นเมื่อระยับละอองฝนส่องสาดบาดบดรดร่างฉันผู้อยู่อีกด้านหนึ่งของโลกฉันเอนแอบแนบพื้นกรวดนุ่มอุ่นดึงผืนทรายห่มคลุมกายขั้วหัวใจรุ่มร้อนเหน็บคลายกลายเป็นความอ่อนล้าอ้าปากกลั้นเสียงน้ำตาเปิดเปลือกตายามหลับเมื่อยินความเงียบตวาดฉันผู้อยู่อีกด้านหนึ่งของโลก.........แวะมาเ
หุบเขานั้นช่างดูโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวและเหงาเศร้าสายหมอกนั้นเล่าห่อหุ้มและโอบอุ้มไปด้วยความอ้างว้างร้างและไร้ความรัก ความทรงจำ ลางเลือนพัดผ่านไปดุจเดียวกับสายลมนั้นแผ่นดินที่กว้างแคบลงเมื่อก้าวย่างลงไปรอยเท้าของเธอและของใครใครที่เคยย่ำในไม่ช้าจะถูกฝนสาดซัดจางหายฤ ไม่ลมก็จะหอบเอาผุยผงและ
เรื่องของวิญญาณ หรือสิ่งเหนือธรรมชาติ เป็นเรื่องที่แม้ว่าจะพยายามพิสูจน์ หรือหาเหตุผลอย่างไร ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ ถ้าไม่ได้พบเจอด้วยตัวเอง ก็คงจะไม่เข้าใจ และไม่มีวันได้เข้าใจถึงความรู้สึกของผู้ที่เคยได้ประสบมา ความรัก และความผูกพันธ์ ข้ามภพข้ามชาติ เป็นความลึกซึ้งที่ยากเกินกว่าจะเข้าใจจริงๆ ลองมาฟ
เมื่อเย็นวานดูรายการทไวไลท์ โชว์ คุณสาคร ยังเขียวสด ศิลปินแห่งชาติสาขาหุ่นละครเล็ก ปี พ.ศ. 2539 และผู้ให้กำเนิดโรงละคร โจหลุยส์ เธียเตอร์ พร้อมด้วยคุณสุรินทร์ ลูกชาย ผู้สืบทอดศิลปะการเชิดหุ่นละครฯ ให้เกียรติมาเป็นแขกรับเชิญของคุณไตรภพในช่วงหนึ่ง นั่งดูไปยังปลื้มไปกับวิธีการเชิดหุ่น 'โขนย่อส่วน