Contents
.... อุษาเรือง เหลืองระยับ จับขอบฟ้าลมแผ่วรื่น สุคนธา มาลาฉายทะเลข้าว เขียวพริ้ว ริ้วริ้วรายจนจรดปลาย ฟ้างาม ยามอรุณ.... ในกระท่อม ปลายนา ประสายากไม่ลำบาก ตรากตรำ ซ้ำอบอุ่นมีความรัก ของพี่ นี้เป็นทุนที่เกื้อหน
ขึ้นหัวกระทู้เหมือนนักการเมืองกำลังหาเสียงโก้ๆงั้นแหละเนื่องด้วยมีกระทู้ที่ส่งมาใหม่จัดว่าเยอะพอสมควร และส่วนใหญ่เป็นงานเขียนที่น่าอ่านให้นานๆผมจึงเกรงว่ากระทู้เก่ามันจะตกหายไปจากหน้าแรกของเวบด้วยมันมีพื้นที่ให้มีกระทู้ได้ไม่เท่าไหร่นักจึงอยากให้พี่น้องทุกท่านคลิกเข้า
น้ำตาเชษฐภัทรมือซ้ายปาด น้ำตา บูชารักมือขวาเขียน เพียรสลัก กลอน-นักสู้ร้อยรอยพร่ำ น้ำตา บูชาครูร้อยรอยสู่ วิถี แห่งชีวิตน้ำตาหยด เป็นหยาด กระดาษเปื้อนคอยย้ำเตือน เหมือนถ้อย รอยลิขิตขีดเขียนขั้น ครรลอง ของความคิดระบายสี เนรมิต จิตวิญญาณเติมน้ำตา แต้มฝัน วาดวันสวยคือแรงช่วย แรงใจ ใช้ผสาน
ผักชีโรยหน้าเชษฐภัทร เพื่อนหนูไม่ชอบแน่ คุณแม่ขาก็ผักชีโรยหน้าหนูว่าเหม็น ลูกสาวชูหน้าเชิดเปิดประเด็นประชดแม่มื้อเย็นเล่นน้ำลาย ไยลูกหน้าเป็นตูดพูดอย่างนี้แม่หาซื้อผักชีเขามีขายทำกับข้าวทั้งเมื่อยเหนื่อยแทบตายหวังถวายเพื่อนลูกผูกไมตรี แม่จัดงานหวังเพียงเลี้ยงเพื่อนลูกเพราะหมายผูกสัมพัน
ผิดที่รักเธอเชษฐภัทรครวญเสียงแคนแค่นแค้นแทนเพลงเศร้าคำพ้อพ่อพอเว้าสาวหนีหน้าพิษร้ายร่ายรายรุมสุมชีวาสิ้นราคาค่าค้าคร่าชีวิตท้อเขาท้อพ้อใครทำใจช้ำเหยียบเธอเหยียบเธอย่ำย้ำเตือนติดครวญเขาครวญชวนใจให้ครุ่นคิดผิดหรือผิดที่เผลอรักเธอไปร้างคู่เคียงไร้รักจึงมักร้างไหลเป็นทางน้ำตาเขาพร่าไหลใจจึ
จึงหัวใจกรีดพร้อยด้วยรอยแผลสะกิดริ้วรอยแส้ความรู้สึกเก็บภาพเธอไว้ในส่วนลึกกระทั่งความคิดนึกระลึกเร้น ขอบคุณ ความรู้สึกดี-ดี- คิดถึงจันทร์ใจนี้ก็ลุกเต้นจึงกลั่นถ้อยร้อยกลอนถึง พรเพ็ญ รำลึกรักยามเย็นเมื่อเย็นยาม พ้นปีที่แปด...มิพบหน้าเก็บเอาความห่วงหามาไถ่ถามฉัน
มันแปลว่า ขอแนะนำ ใช่ไหมริกกี้?เวบและบอร์ดนี้ยังนับว่ามีอายุน้อยอยู่แต่จากกระทู้กลับพูดได้ว่าคึกคักและอบอุ่นล้นหลามยิ่งนี่ก็ด้วยน้องๆ มิตรๆ ทั้งหลายต่างช่วยกันแลกเปลี่ยนความเห็น ในเรื่องของงานเขียน โดยเฉพาะบทกวี น่าชื่นใจยิ่งที่ตะละคนต่างมีความใฝ่ฝันอันทรงพลัง
ก.เอ๋ย กอไก่ข.ไข่ ในเล้าข.ขวด ของเรา..............ผ.ผึ้ง แตกรังฟ.ไฟ เผาผลาญร.เรือ หายไปเหลือแต่ร.โรงเรียน วอดวาย..............ฮ.นกฮูก ตาโต(วันนี้หยุดพักกลางวันเร็วกว่าปกติของทุกวันสายแดดร้อนจัด นักเรียนกับครูอาศัยร่มไม้กับกระดานดำแผ่นใหม่ประกอบเป็นห้องเรียนชั่วคราวนักเรียนชั้น ป.เด
กระบวนพยุหยาตราชลมารค บทที่หนึ่ง ชมเรือเชษฐภัทรบทที่หนึ่งชมเรือสดับศรีอักษเรศร้อย&.............................ภาษาพลางพิศเรือสุวรรณาฯ............................ประดับแก้วหยาดโพยมหยอกธารา..........................เฉกเพชร พรหมฤาลอยสง่างามเลิศแล้ว..............................หน่อเนื้อ มณ
.......................................................................................ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมกำลังวิ่ง วิ่ง และวิ่ง ขาสองข้างของผมสับไม่ยั้ง ผมวิ่งไป เหลียวกลับมามองข้างหลังไป บางครั้งผมร้องตะโกนไปด้วย ทำสลับไปสลับมา เหมือนคนกำลังจะเป็นบ้า ช่วยผมด้วย!!! มันกำลังวิ่งไล่หลัง