M-e-e P-e-d

ด้วยความชมชื่นอย่างแรง


ผมเรียกเธอว่ามัชชี่    บางครั้งก็เรียกมัชมัช    และหลายครั้งที่ผมทะลึ่ง คะนองปากเรียกเธอว่าแหนมมัดอย่างสนิทสนม    เธอเป็นคนที่เขียนกลอนได้น่าอ่านคนหนึ่ง  เป็นกลอนภาษาง่ายๆธรรมดาๆ  ผูกเรื่องเดินเรื่องง่ายๆได้อย่างน่ารักน่าหยิก    และมีสำเนียงของคนที่ลุ่มหลงวรรณกรรมเยาวชนจนเห็นชัด   


ผมรู้จักเธอทางอินเทอร์เนต !

แต่หนังสือเล่มแรกของเธอกลับเป็นงานร้อยแก้วกึ่งบันทึกกึ่งเรื่องเล่า วันที่เธอบอกผมว่ามีสำนักพิมพ์สนใจจะรวมเล่มให้    ผมเห็นความสุขชัดฉายออกมาทางตัวหนังสือในจอ MSN.    ผมกลับไปไล่อ่านร้อยแก้วของเธอเท่าที่พอจะหาได้    พบว่ามันมีความน่าสนใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวสำหรับผู้หญิงคนนี้    ก็ด้วยภาษาง่ายๆธรรมดาๆนี่อีกนั่นแหละ  ที่มันง่ายและธรรมดาเสียจนเรารู้สึกได้ทุกตัวอักษร  เหมือนกำลังนั่งฟังสาวทรงเสน่ห์ที่รู้วิธีจะพูดอย่างไรให้ตรึงคนฟังอยู่หมัด    มันเป็นบันทึกกึ่งเรื่องเล่าที่อ่านเผินๆก็ได้ความรู้สึกร่วม    ครั้นอ่านอย่างตั้งใจและนิ่งพอ    เรากลับมองเห็นสาวเจ้าเสน่ห์คนนี้กำลังผูกคิ้วขมวด    พยายามจะสื่ออะไรบางอย่างออกมาในเรื่องเล่า  เธอไม่บอกตรงๆ  แต่เธอมีวิธีการฉุกเราให้คิด  และเมื่อคิด    เราพบว่าที่เธอกำลังจะบอกเรานั้นคือเรื่องราวของชีวิต  ชีวิตที่ทุกข์สุขตามประสาโลกนี่แหละ  เพียงแต่เมื่อมันถูกถ่ายทอดจากน้ำเสียงของเธอ    ทุกข์สุขนั้นก็น่าสนใจขึ้นมาทันที

มีหนังสือเชิงบันทึกกึ่งเรื่องเล่ามากมาย  มีสำนักพิมพ์เยอะแยะที่รองรับ งานเหล่านี้  และอินเทอร์เนตก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งของการลงสนาม    ส่วนใหญ่งานเหล่านี้จะถูกถ่ายทอดออกมาอย่างใสใส  น่ารักๆ  ใช้ฟรอนท์ใช้สีใช้รูปเป็นองค์ประกอบหลักในการเล่า  เขียนถึงเพียงความรู้สึกที่มีต่อสิ่งหนึ่งหนึ่ง  ฟูมฟายครวญคร่ำพิลาปรำพันอย่างตื้นๆ    พวกเขายังก้าวข้ามไม่พ้นอารมณ์โรแมนติค  แต่งานของมัชฌิมานี้มีวุฒิภาวะ  ไร้การฟูมฟายคร่ำครวญ  เป็นบันทึกกึ่งเรื่องเล่าที่ผู้ใหญ่เขียน  แต่เด็กควรอ่าน

เปล่าเลย – ผมมิได้กระแนะกระแหนงานโรแมนติคแต่อย่างใด  เพียงหยิบ ขึ้นมาเพื่อให้เห็นความแตกต่างของวุฒิภาวะ  วุฒิภาวะอันนำเราไปค้นหาวิธีคิดของนักเขียนคนหนึ่ง  ระบบวิธีคิดที่จะตอบคำถามเราว่าทัศนะต่อโลกและชีวิตของนักเขียนคนนั้นนั้นเป็นเช่นไร

๖  พิจิก  ๒๕๔๘ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งยวด