M-e-e P-e-d

ความใฝ่ฝันของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

๑).

ผมนั่งทบทวนความทรงจำ นึกถึงตนเองในห้วงยามที่วัยหนุ่มรุ่น

มุทะลุ ยามนั้นสองเท้าของผมก้าวย่ำไปบนพื้นที่ไหนก็ได้บนโลก

ใบนี้  ไร้ความขลาดกลัว ไร้ความหวั่นเกรงใดใดทั้งสิ้น จึงหลาย

ครั้งที่แทบจะสูญเสียหลายสิ่งหลายอย่าง แม้กระทั่งชีวิตที่แม้ห้วง

ยามนั้นมันจะดูไม่ค่อยน่ารัก แต่วัยเช่นนั้น วัยเช่นนั้นน่ะ  มันจะคิด

อะไรมากไปกว่าการบึ่งตะลุยไปด้วยแรงปรารถนา บาดแผลทุก

บาดแผล และร่องรอยชีวิตที่โดนทำร้ายจากน้ำมือตนเอง ยังคง

ปรากฏเด่นชัดอยู่ตามร่างกาย  ยังเป็นแผลเป็นบางจุดอยู่บน

หัวใจ ไม่น่าเชื่อว่าผมจะรอดจากห้วงยามอัปลักษณ์ที่แสนจะน่า

ทระนงนั้นมาได้


ขณะที่แม่พนมมือไหว้พระสวดมนต์  ขณะนั้นผมยังกำลังเมา

มายอยู่กับความใฝ่ฝันบางอย่าง  ผมเห็นเงาตัวเองเลือนรางอยู่

ไกลๆ พยายามวิ่งไล่ไขว่คว้า แล้วชีวิตมันก็นำพาผมเข้าสู่มุมอับ

ผมไม่เข้าใจเลยสักนิด  ว่าเงาของผมนั้นมันก่อตัวขึ้นมาเป็นรูป

ร่างอันใด  ห้วงยามที่ชีวิตกำลังบึ่งตะลุยไปด้วยวัยหนุ่ม  ห้วงยาม

นั้นหลายๆครั้งที่ผมแอบร้องไห้  เหมือนคนในกระจกเงามันไม่ใช่

ผม

๒).

ผมจะบอกคุณอย่างไรดี? ถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ใฝ่ฝันอยากจะมี

หนังสือสักเล่ม  ที่จริงผมไม่อยากเห็นเขาอยู่ในความใฝ่ฝันนี้นัก

เพราะเขามีแรงปรารถนาอันสูงส่งกว่ายิ่ง นั่นคือความใฝ่ฝันที่จะมี

หนังสือดีดีสักเล่มออกมา

ผมมีความสุขที่ได้รู้จักเด็กหนุ่มคนนี้  อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยทำ

ให้แม่ร้องไห้ด้วยเรื่องวัยหนุ่มที่มุทะลุ  และสุขยิ่งนักที่เห็นเขามี

ความใฝ่ฝันอันแสนสวยงาม  สักวันหนึ่งเขาจะพบว่าเงาเลือนราง

ที่อยู่ไกลแสนไกลนั้น แท้แล้วมันอยู่ตรงที่เขายืนนั่นเอง

แด่ห้วงยามวัยหนุ่มอันแสนทระนง

๗ มีนาคม ๒๕๕๑

มนตรี ศรียงค์