พี่ชาย-เพลงบลูส์แห่งตรู่เช้า
พี่ชาย-เพลงบลูส์แห่งตรู่เช้า
๑).
๐อย่าทอดอาลัยพี่ชาย-ไม่เอา
โลกจะเศร้ากว่าที่ควรเป็นอยู่
เศร้าพอแล้วโลกของเราเศร้าพอดู
เพลงบลูส์แห่งตรู่เช้าพี่เศร้านัก
อย่าขี้แยมากกว่านี้-พี่ชาย
ยิ่งฟูมฟายขื่นขม-ยิ่งตรมหนัก
เปิดหน้าต่างให้แดดฉายได้ทายทัก
กรอบรูปหัก-แผ่นเสียงแตก-ใจแหลกร้าว
ไปดูสิมะลิหน้าบ้านบานหรือยัง?
นกกระจอกเพิ่งออกรังมาถามข่าว
หมาดเหมยไหมไอหมอกชื้นดอกพราว
มะลิขาวหน้าบ้าน-คงบานพอ
๒).
๐ชีวิตคนขับเคลื่อนต่างเงื่อนไข
ต่างมูลเหตุปัจจัยหลายหลายข้อ
พี่ชายตอบสักคำ-ฉันถามรอ
เราหยอกล้อมันเล่น-จะเป็นไร?
ชีวิตเราต่างมีวิถีเคลื่อน
จะเชื่องช้าแชเชือนก็เคลื่อนไหว
โลกเหวี่ยงหมุนอยู่ตลอดและตลอดไป
จะหยอกโลกโยกไกว-มิได้เชียว?
อย่าฟูมฟายไปเลย-พี่ชาย
ต่อนิยามความหมายทางสายเปลี่ยว
เราล้วนทางต่างสายต่างดายเดียว
ต่างอาศัยโลกเบี้ยวเบี้ยวใบเดียวกัน
ให้ชีวิตเจ็บปวดไว้อวดตน
ว่าเป็นคนที่ผ่านการกรองกลั่น
ให้ความไร้สาระสารพัน
เป็นสารพัดความฝันอันสะพัด
ยังมิตายมิใช่หรือ-พี่ชาย
โชคดีหรือโชคร้ายโปรดอธิบายอรรถ
ในความเศร้าเหงาตื้อที่พือพัด
พอจะฟัดเหวี่ยงไหมโลกใบนี้?
โลกนี้เป็นของเราเท่าเท่ากัน
ถูกแบ่งสันปันส่วนกันถ้วนถี่
เรามีโลกของเราเท่าที่มี
เท่าที่ความพอดีจะมีพอ
เพลงบลูส์แห่งตรู่เช้าพี่เศร้าเกินไป
มิรับรู้เหตุปัจจัยหลายหลายข้อ
เฝ้าแต่ครวญขื่นคำเต็มลำคอ
จะขมบ้างไหมหนอลำคอนั้น?
ล้างหน้ากินข้าวเช้าเถิดพี่ชาย
ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายทางสายฝัน
เป็นเรื่องธรรมดาแสนสามัญ
ของผู้ดั้นเดินดุ่มสุ่มชะตา
ความเหงาแสนเศร้า-ใช่!แสนเศร้า
ยังหลอกเร้าเย้าหยอกกลางหมอกหนา
และเสียงเคาะประตูอยู่ทุกเวลา
นั่นแหละความเหว่ว้าแห่งเดือนปี
๓).
๐เผชิญหน้ากับมันอย่าหวั่นไหว
จะเหงาเศร้าสักเท่าใด-จริงไหมพี่?
ตีนเราต้องก้าวย่างเพราะทางมี
บนวิถีครรลองแห่งของเรา
กินข้าวกินข้าว-พี่ชาย
หากยังขืนฟูมฟายก็ตายเปล่า
ขี้แยจะเป็นจะตาย-ไม่เอาไม่เอา
เพลงบลูส์เศร้ากว่านี้โลกมีพอแล้ว!
ศรีสยาม