เธอผู้พายเรือในคืนเปลี่ยว
เธอผู้พายเรือในคืนเปลี่ยว
๑).
๐เธอพายเรือวาดน้ำ-เรือลำน้อย
ลำเรือลอยตกตื่นเมื่อคลื่นถั่ง
เสียงฝีพายขับเพลงอยู่เวงวัง
เธอกำลังจ้ำทวนน้ำทวนลม
ฝ่าคลื่นเกลียวเกรียวกรูฤดูคลื่น
โหมครืนครืนโครมจะโถมล่ม
ท้องเรือวูบเอียงวาบจนกราบจม
เธอระดมแรงสู้เพื่อกู้เรือ
ยังอีกไกลปลายทางและฝั่งฟาก
เธอยังต้องเหนื่อยยากอีกมากเหลือ
ฟ้าฤดูมรสุมยังคลุมเครือ
ยังต้องเงื้อพายด้ามจ้วงน้ำลึก
๒).
๐ท่ามกลางความหลับใหลในคืนเปลี่ยว
เป็นเรือเดียวที่ตื่นในคืนดึก
เงยแหงนมองหาวหาดาวพรึก
ก็ระทึกใจเต้นมิเห็นดาว
มืดคลุ้มคลุมฟ้าครึ้มห่าฝน
มัวหม่นมืดมิดสนิทหาว
ฟ้าฟาดเปรี้ยงปร้างละครั้งคราว
ก็เหม็นคาวความตายรอบกายตน
เงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวแหละเดียวดาย
จะพลิกคว่ำคะมำหงายก็หลายหน
ทั้งคัดท้ายพายงัด-ลมพัดวน
เสือกส่ายบ่ายจนพ้นวังน้ำ
ในคืนที่ลมฟ้าได้บ้าคลั่ง
คลื่นถั่งโครมครืนในคืนค่ำ
เธออยากเห็นลำต่อไปอีกหลายลำ
ที่กล้าจ้ำกล้าพายกล้าทายท้า
ยังอีกไกลปลายทางและฝั่งฟาก
แต่ถ้าอยากเห็นฟากสักฝั่งท่า
ต้องทวนน้ำลมโกรกโชคชะตา
แหละต้องกล้าเริ่มต้นทุกหนครั้ง
เธอพายเรือวาดน้ำ-เรือลำน้อย
ลำเรือลอยตกตื่นเมื่อคลื่นถั่ง
เสียงฝีพายขับเพลงอยู่เวงวัง
เธอกำลังจ้ำพายอยู่ดายเดียว!
สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์